Eugenia Krassowska-Jodłowska

polska działaczka państwowa, filolog

Eugenia Krassowska-Jodłowska (ur. 21 stycznia 1910 w Nowym Dworze w powiecie wołkowyskim, zm. 15 września 1986 w Warszawie) – polska filolog, nauczycielka i polityk, członek Rady Państwa w latach 1965–1972. Poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji. Budownicza Polski Ludowej.

Eugenia Krassowska-Jodłowska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1910
Nowy Dwór

Data i miejsce śmierci

15 września 1986
Warszawa

Członek Rady Państwa
Okres

od 24 czerwca 1965
do 28 marca 1972

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
Grób Eugenii Krassowskiej Jodłowskiej na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

edytuj

Pochodziła z rodziny nauczycielskiej (ojciec był nauczycielem szkoły w Białymstoku), w 1935 ukończyła studia na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, gdzie następnie do 1939 pozostała jako pracownik naukowo-dydaktyczny (m.in. asystentka przy Katedrze Historii Literatury Polskiej). W latach 1939–1941 pracowała jako nauczycielka w Wilnie oraz dziennikarka „Prawdy Wileńskiej”. Należała do tzw. Aktywu Metodycznego Nauczycieli Szkół Średnich. Od 1941 do 1944 uczestniczka tajnego nauczania w Białymstoku. W latach 1944–1946 była kolejno dyrektorem gimnazjum w Białymstoku i kuratorem Okręgu Szkolnego Białostockiego.

Od 1945 członkini Stronnictwa Demokratycznego, należała do władz partii – w 1946 i w latach 1947–1973 członek Centralnego Komitetu, w latach 1947–1956 i 1958–1973 członek prezydium CK, w latach 1949–1954 członek Komitetu Politycznego CK i wiceprzewodnicząca CK (ponownie była wiceprzewodniczącą CK w 1956 i w latach 1965–1969). W łonie Stronnictwa uznawana za protegowaną Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. Jako wiceprzewodnicząca SD weszła 6 marca 1953 w skład Ogólnonarodowego Komitetu Uczczenia Pamięci Józefa Stalina[2].

W latach 1946–1950 pełniła funkcję podsekretarza stanu (wiceministra) w Ministerstwie Oświaty, w latach 1950–1951 podsekretarza stanu w Ministerstwie Szkół Wyższych i Nauki, a w latach 1951–1965 podsekretarza stanu w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego. W opinii działacza Stronnictwa Demokratycznego Leonarda Szałandy jej działania przesądziły o zgodzie władz centralnych na zorganizowanie w Białymstoku Akademii Medycznej.

W latach 1969–1973 była redaktorem naczelnym „Tygodnika Demokratycznego”, w latach 1973–1979 przewodniczącą Polskiego Komitetu ds. UNESCO. W latach 1958–1983 zasiadała w prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1970–1974 wiceprzewodnicząca Zarządu Głównego[3], a od 1974 członek Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W czerwcu 1968 weszła w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[4].

W latach 1947–1972 wykonywała mandat poselski na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV i V kadencji; brała udział w pracach komisjach ds. oświaty, kultury i spraw zagranicznych, kilkakrotnie pełniąc funkcję wiceprzewodniczącej. W latach 1965–1972 była członkiem Rady Państwa.

Była żoną profesora prawa Jerzego Jodłowskiego. Zmarła 15 września 1986 w Warszawie, pochowana została na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B31-tuje-1)[5].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Janusz Wrona, Zależni czy suwerenni? Stronnictwo Demokratyczne w województwie lubelskim 1944–1975, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 1998, s. 257–259.
  2. Powołanie Ogólnonarodowego Komitetu Uczczenia Pamięci Józefa Stalina [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 58, 7–8 marca 1953, s. 2.
  3. Trybuna Robotnicza”, nr 128 (8184), 1 czerwca 1970, s. 2.
  4. Urania”, nr 3, marzec 1969, s. 84.
  5. Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2021-02-21].
  6. Z okazji srebrnego jubileuszu Polski Ludowej. Dekoracja zasłużonych działaczy najwyższymi odznaczeniami. „Dziennik Polski”. Rok XXV, Nr 170 (7906), s. 1, 4, 19 lipca 1969. Kraków. [dostęp 2023-05-02]. 
  7. M.P. z 1949 r. nr 62, poz. 832 („za wybitne zasługi w służbie państwowej”).
  8. M.P. z 1946 r. nr 119, poz. 219 („za zasługi, położone przy organizacji administracji publicznej służby zdrowia, oświaty oraz za wydajną pracę”).
  9. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. Krakowa, nr 26, 5 grudnia 1964, s. 6.

Bibliografia

edytuj
  • Kandydaci narodu, „Kurier Codzienny”, nr 257 (2515), 25 października 1952, s. 3 (sylwetka Eugenii Krassowskiej).
  • Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991. Władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991, s. 379.
  • Adam Drążek, Eugenia Krassowska-Jodłowska, [w:] Słownik biograficzny białostocko-łomżyńsko-suwalski, zeszyt 2 (przewodniczący zespołu redakcyjnego Adam Dobroński), Polskie Towarzystwo Historyczne, Oddział w Białymstoku, Białystok 2003, s. 70–72.