Eugeniusz Bogdzewicz
Eugeniusz Bogdzewicz[a] (ur. 26 sierpnia 1889 w Kole, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik audytor Wojska Polskiego.
 podpułkownik audytor
| |
| Data i miejsce urodzenia |
26 sierpnia 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
referent Biura Orzeczeń |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodził się 26 sierpnia 1889 w rodzinie Piotra i Klaudyny (wzgl. Klotyldy) z Trzeciaków[1]. Brał udział w I wojnie światowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej działając w sądownictwie polowym 7 Dywizji Piechoty i 18 Dywizji Piechoty.
1 czerwca 1921, w stopniu podporucznika, pełnił służbę w Sądzie Polowym Dowództwa 2 Armii, a jego oddziałem macierzystym był Oddział VI Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych[2]. Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów zawodowych sądowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. Od 1921 do 1925 służył w Departamencie IX Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych[5][6]. W 1928, 1932 pracował w Najwyższym Sądzie Wojskowym[7][8]. Został awansowany do stopnia majora audytora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930[9]. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 2. lokatą w korpusie oficerów audytorów[10]. Pełnił służbę na stanowisku referenta Biura Orzeczeń Najwyższego Sądu Wojskowego[11].
Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej był szefem tarnopolskiej Ekspozytury WSO nr VI we Lwowie[12]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Kozielsku. Wiosną 1940 został wywieziony w transporcie do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. 28 lipca 2000 został pochowany na terenie późniejszego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1249[13]. Przy zwłokach zostały znalezione notatnik z adresem, karta szczepień, wizytówka Eugenii Bogdziewicz[14].
Jego żoną była Eugenia z domu Chocińska.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”[15]
- Złoty Krzyż Zasługi – 18 marca 1933 „za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Upamiętnienie
edytuj5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[18].
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Eugeniusza Bogdziewicza w Pile[19].
Zobacz też
edytujUwagi
edytuj- ↑ Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932 wskazywały formę nazwiska Bogdzewicz. Późniejsze publikacje, np. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń podały formę Bogdziewicz.
Przypisy
edytuj- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 43.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 420.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1092.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 988.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 25.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 25.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 696.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 877.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 309.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 321.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 868.
- ↑ Leszek Kania. Służba sprawiedliwości Wojska Polskiego we Francji i w Wielkiej Brytanii (październik 1939 – październik 1940). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 15 (66)/1 (247), s. 70, 2014.
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-02-23].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 29. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 64, poz. 82.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
- ↑ Eugeniusz Bogdziewicz. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2016-01-19].
Bibliografia
edytuj- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.