Eugeniusz Tor (ur. 28 grudnia 1883 w Grabowie[1], zm. 14 kwietnia 1953 w Krakowie) – polski inżynier i działacz społeczny, wiceprezydent Krakowa (1945–1947).

Eugeniusz Tor
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1883
Grabów

Data i miejsce śmierci

14 kwietnia 1953
Kraków

Zawód, zajęcie

inżynier

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Krzyż Zasługi Cywilnej (w czasie wojny)

Życiorys edytuj

Z wykształcenia był inżynierem mechanikiem. Przed I wojną światową działał w Związku Strzeleckim, a w czasie wojny walczył w Legionach Polskich. W dwudziestoleciu międzywojennym pełnił obowiązki dyrektora Muzeum Techniczno-Przemysłowego w Krakowie oraz był wolnomularzem – członkiem loży „Przesąd Zwyciężony”. Działał w YMCA, ruchu esperantystów oraz Towarzystwie Kolonii Wakacyjnych. Współzałożyciel Krakowskiego Klubu Rotary. W latach 1938–1939 związany z Klubem Demokratycznym oraz Stronnictwem Demokratycznym. Od stycznia 1943 członek Kierownictwa Stronnictwa Demokratycznego w Krakowie, ukonstytuowanego konspiracyjnie. W 1945 objął obowiązki wiceprezydenta Krakowa z ramienia SD – urząd pełnił do 1947. Opowiadał się za współpracą Stronnictwa z PPR[2].

Zmarł 14 kwietnia 1953. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera Aa-płn-3)[3].

 
Grób Eugeniusza Tora

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2019-12-02].
  2. Anna Kargol, Środowisko wolnomularskie w międzywojennym Krakowie, Ars-Regia 9/15-16, 149-173, 2006.
  3. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2019-12-02].
  4. M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi dla rozwoju polskiego rękodzieła”.
  5. M.P. z 1946 r. nr 140, poz. 260 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.
  6. M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  7. Gazeta Lwowska nr 5 z 6 stycznia 1918 r. Część urzędowa

Bibliografia edytuj

  • T. Nowiński: SD w województwie krakowskim w latach 1945–1975, Warszawa 1981, s. 229.
  • Ludwik Hass: Wolnomularze polscy w kraju i na świecie 1821–1999. Słownik biograficzny, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 1999, s. 507.