Eurostarprzewoźnik kolejowy obsługujący połączenia dużych prędkości pomiędzy Wielką Brytanią, Francją, Belgią i Holandią.

Eurostar
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Siedziba

Londyn

Data założenia

1994

Udziałowcy

London and Continental Railways (40%)
SNCF (35%)
SNCB/NMBS (5%)

brak współrzędnych
Strona internetowa
Pociąg Eurostar na linii High Speed 1

Eurostar obsługuje głównie połączenia St Pancras InternationalBruksela Midi/Zuid i St Pancras International – Paryż Gare du Nord (stacje pośrednie dla wybranych połączeń: Lille-Europe, Ashford International, Calais-Fréthun(inne języki), Ebbsfleet International(inne języki)).

Eurostar obsługuje również połączenia St Pancras International – Marne La Valée (raz dziennie) i weekendowe połączenia sezonowe z dworca Londyn St. Pancras do Bourg-Saint-Maurice (zimą) i Awinionu (latem).

Pociągi pokonują kanał La Manche, korzystając z Eurotunelu. Poza tym tunelem pociągi korzystają na znacznej części trasy z linii dużych prędkości LGV Nord, LGV 1 i High Speed 1, osiągając prędkość do 300 km/h. W tunelu poruszają się one maksymalnie 160 km/h[1][2] (oznacza to średnią prędkość ~ 202 km/h na trasie Londyn – Paryż).

Pierwsze komercyjne kursy pociągów Eurostar miały miejsce w październiku 1994 r. Od tej pory Eurostar zdołał zdominować[potrzebny przypis] rynek przewozów na trasie Londyn – Paryż (podróż zajmuje obecnie 2 godziny i 15 minut) oraz Londyn – Bruksela (godzina i 51 minut). Aktualny rekord na trasie Londyn – Paryż wynosi 2 godziny 3 minuty i 39 sekund.

Tabor Eurostaru składa się z 27 elektrycznych zespołów trakcyjnych typu British Rail Class 373/SNCB 3100/SNCF TGV 373000.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. TGVweb – Eurostar.
  2. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2008-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-25)].

Linki zewnętrzne

edytuj