Eustachy Knobelsdorf

Eustachy Knobelsdorf, także: Eustachius von Knobelsdorff, Alliopagus (ur. 20 sierpnia 1519 w Lidzbarku Warmińskim, zm. 11 czerwca 1571 we Wrocławiu) – kanonik warmiński i wrocławski, humanistyczny poeta łaciński.

Eustachy Knobelsdorf
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1519
Lidzbark Warmiński

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 1571
Wrocław

kanonik warmiński
Okres sprawowania

1546–1571

kanonik wrocławski
Okres sprawowania

1546–1571

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1553

Życiorys edytuj

Eustachy Knobelsdorf urodził się 20 sierpnia 1519 w Lidzbarku Warmińskim. Był synem tamtejszego burmistrza Jerzego i Anny z domu Schonjohann. Rodzina przesiedliła się z Dolnego Śląska do Prus w czasie wojny trzynastoletniej. Najpierw nauki pobierał w gimnazjum w Chełmnie, które ukończył w 1533. W 1536 wyjechał na studia uniwersyteckie do Frankfurtu nad Odrą. Rok 1537 był punktem zwrotnym w jego karierze. Z okazji mianowania Jana Dantyszka na biskupstwo warmińskie napisał panegiryk, w którym gratulował mu nominacji. Utwór spodobał się biskupowi i w podziękowaniu za panegiryk biskup ogłosił w Krakowie obszerny poemat autobiograficzny Carmen paraeneticum ad Constantem Alliopagum, a następnie zaopiekował się karierą młodego i zdolnego Knobelsdorfa. Dzięki wsparciu Dantyszka Eustachy Knobelsdorf zdobył wszechstronne wykształcenie (zwłaszcza w zakresie filozofii, greki i łaciny, teologii i prawa) na uniwersytetach we Frankfurcie nad Odrą, Wittenberdze, Lipsku, Lowanium, Paryżu i Orleanie (1536–1544). Zetknął się tam z wybitnymi ludźmi epoki, jak Marcin Luter, Filip Melanchton, Jerzy Joachim Retyk, Georgius Sabinus, Wilhelm Gnapheus i inni. W czasie pobytu w Lowanium (1541) opiekował się Knobelsdorfem zaprzyjaźniony z Dantyszkiem matematyk i medyk Gemma Frisius. Za pośrednictwem Knobelsdorfa Dantyszek zaznajomił Gemmę i innych uczonych z odkryciami Mikołaja Kopernika.

Do końca 1544 Eustachy Knobelsdorf odwiedził Paryż i Orlean. Gruntownie wykształcony powrócił na Warmię. Prawdopodobnie bezpośrednią przyczyną powrotu do kraju była śmierć jego ojca (29 lipca 1544). Już 5 sierpnia stawił się osobiście w Lidzbarku. Mimo że Knobelsdorf pobierał nauki w czołowych niemieckich ośrodkach reformacyjnych, nie przyjął ewangelicyzmu.

Powróciwszy na Warmię z bardzo dobrymi świadectwami od swoich profesorów (m.in. od Melanchtona) został sekretarzem kapituły i kanonikiem we Fromborku (1546). W 1548, po śmierci Dantyszka, posłował w imieniu kapituły na sejm piotrkowski do króla, w sprawie pozyskania nominacji na bpa warmińskiego dla Tiedemanna Giese, którego oskarżono przed królem o wrogą akcję przeciw Rzeczypospolitej. Po objęciu biskupstwa warmińskiego przez Stanisława Hozjusza Knobelsdorf został – po przyjęciu święceń kapłańskich w 1553[1] – kustoszem katedralnym warmińskim oraz wikariuszem generalnym, a w latach 1558–1564 zarządzał diecezją, podczas nieobecności Hozjusza uczestniczącego w soborze trydenckim. Od 1546 był również kanonikiem wrocławskim i dzielił swój czas pomiędzy obie kapituły. W 1559 został kanclerzem kapituły włocławskiej, następnie dziekanem kolegiaty w Nysie (1561), dziekanem katedralnym we Wrocławiu (1565) i generalnym oficjałem (1567).

Zmarł we Wrocławiu 11 czerwca 1571. W testamencie przeznaczył 400 talarów na fundację dla dwóch uczniów. Patronat nad stypendium sprawowała kapituła warmińska. Stypendium to funkcjonowało jeszcze w roku 1919[2].

Jako humanista Knobelsdorf był ściśle związany z polską kulturą dworską. Współczesny historyk i wybitny znawca dziejów Warmii i Prus Książęcych Tadeusz Oracki uważa, że jego literacka spuścizna „była wyrazem przywiązania do Korony i królów polskich”, a „jego poezje łacińskie […] wzorowane m.in. na Owidiuszu, odznaczają się piękną formą, staranną budową metryczną, renesansowym charakterem”[3].

Dzieła edytuj

  • Carmen paraeneticum
  • Eligia de bello Turicico, Wittenberga 1539
  • Lutetiae Parisiorum descriptio, elegiaco carmine, Paryż 1543 – wierszowany opis Paryża ofiarowany biskupowi Thiedemanowi Giesemu
  • Lovanii descriptio, elcgiaco carmine, 1542
  • Reverendissimi ... Joannis Dantisci epicedium, Gdańsk 1548
  • Divi Poloniae Regis Sigismundi I. epicacdion, Kraków 1548
  • Ecclesia catholica afflicta, Nysa 1557 – ofiarowana Zygmuntowi Augustowi

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj