Ewa Komorowska

Ewa Barbara Komorowska (ur. 1957 w Krakowie) – polska językoznawczyni, specjalizująca się w komunikacji językowej, lingwistyce słowiańskiej, lingwistyce tekstu, semantyce oraz pragmatyce, nauczyciel akademicki, związana z Uniwersytetem Szczecińskim.

Ewa Barbara Komorowska

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1957 Kraków
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: komunikacja językowa, lingwistyka słowiańska, lingwistyka tekstu, semantyka i pragmatyka
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1989 – językoznawstwo Uniwersytet Jagielloński
Profesura	2011
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Szczeciński
Okres zatrudn.	od 1984

Życiorys

Urodziła się w 1957 roku w Krakowie, w którym spędziła swoje dzieciństwo i młodość. Tam też kolejno ukończyła szkołę podstawową oraz średnią, a następnie podjęła studia w Instytucie Filologii Rosyjskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, ukończone magisterium w 1980 roku. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa uzyskała na tej samej uczelni w 1989 roku na podstawie pracy pt. Analiza semantyczna przysłówka ‘sovsem’ na tle innych przysłówków ‘pełności cechy’ (na mat. jęz. ros.), napisanej pod kierunkiem prof. Marii Honowskiej. Z kolei w 2001 roku Rada Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego nadała jej stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa o specjalności językoznawstwo słowiańskie, na podstawie rozprawy nt. Leksykalno-semantyczne wykładniki parentezy postpozycyjnej w języku polskim i rosyjskim. W 2011 roku prezydent Polski Bronisław Komorowski nadał jej tytuł profesora nauk humanistycznych na podstawie dorobku naukowego i monografii Barwa w języku polskim i rosyjskim. Rozważania semantyczne.

Zawodowo związana jest z Uniwersytetem Szczecińskim, w którym rozpoczęła pracę naukowo-dydaktyczną w 1984 roku. W 2000 roku została kierownikiem Zakładu Języków i Kultur Słowiańskich w Instytucie Filologii Słowiańskiej. W latach 2003–2007 była prodziekanem ds. studiów dziennych Wydziału Humanistycznego. Po wyodrębnieniu się z jego struktur Wydziału Filologicznego została wybrana na jego pierwszego dziekana. Pełniła także funkcję pełnomocnika rektora ds. Zachodniopomorskiego Festiwalu Nauki (2008–2012) oraz przewodniczącej Wydziału Nauk Społecznych Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego (2006–2012). Od 2012 roku jest prezesem tego towarzystwa.

Dorobek naukowy i odznaczenia

Zainteresowania naukowe Ewy Komorowskiej koncentrują się wokół tematyki związanej pragmalingwistyką i komunikacją językowo-kulturową. Występuje jako animatorka wielu międzynarodowych badań naukowych, m.in. na temat pragmatyki języka mówionego w aspekcie konfrontacji językowej polsko-rosyjsko-niemieckiej, jak również propagatorką metody komunikacyjnego nauczania dwóch języków równolegle. Była współorganizatorką wielu konferencji naukowych. Jest redaktorką i współautorką 35 książek i ponad 90 artykułów. Do jej najważniejszych publikacji należą:

• Pragmatyka dyrektywnych aktów mowy w języku niemieckim, polskim i rosyjskim, Szczecin 2008, współautorka.
• Niemiecko-polski słownik frazeologii biblijnej z komentarzem historyczno-etymologicznym, Szczecin 2010, współautorka.
• Leksykalno-semantyczne wykładniki parentezy postpozycyjnej w języku polskim i rosyjskim, Szczecin 2001.
• Stereotyp Niemca w społeczności polskiej, Szczecin 2000.

Linki zewnętrzne

• Prof. dr hab. Ewa Barbara Komorowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-02-14] .
• Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Szczecińskiego, nr 7-9 2012, s. 11.. przeglad.usz.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-01)].