Ewa Nowicka-Rusek
Ewa Lidia Nowicka-Rusek (ur. 1943) – profesor antropologii społecznej na Uniwersytecie Warszawskim (kierownik Zakładu Antropologii Społecznej Instytutu Socjologii) oraz w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. W latach 1995–1998 przewodnicząca Sekcji Antropologii Społecznej Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych | |
| Specjalność: antropologia społeczna, socjologia etniczności | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1969 |
| Habilitacja |
1978 |
| Profesura |
27 kwietnia 1993 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
członkini Komitetu Nauk Etnologicznych oraz Komitetu Badań nad Migracjami[1] |
| Nauczycielka akademicka | |
| uczelnia |
Uniwersytet Warszawski, Wydział Filozofii i Socjologii, Instytut Socjologii; Collegium Civitas w Warszawie, Instytut Socjologii |
| Odznaczenia | |
| |
W 1965 roku została magistrem socjologii, w 1969 roku doktorem, w 1978 roku doktorem habilitowanym, a w 1993 – profesorem na Wydziale Filozofii i Socjologii UW.
Badaczka między innymi religijności, mniejszości narodowych i etnicznych – Romów w Polsce, grup migranckich – Wietnamczyków mieszkających w Polsce i greckich repariantow z Polski oraz rdzennych ludów Syberii – Buriatów, Jakutów, Koriaków[2]. Beneficjentka subsydium profesorskiego Fundacji Nauki Polskiej.
Prowadziła badania terenowe w Europie, na Syberii, w Mongolii i w Chinach[3].
Do jej zainteresowań naukowych należą współczesne teorie antropologiczne, mniejszości narodowe i etniczne w Polsce i w Europie, imigranci i imigracja, rdzenne narody Syberii, społeczny i psychologiczny aspekt migracji powrotnych, małe narody na Syberii i w Europie. W ramach tej ostatniej dziedziny prowadzi grant na temat Wołochów na Bałkanach.
Wśród wypromowanych przez nią doktorów znaleźli się: Mariusz Granosik (2000), Jacek Kochanowski (2003), Małgorzata Głowacka-Grajper (2004).
23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[4].
W 2007 dwumiesięcznik „Integracja” wydawany przez Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji przyznał jej tytuł „Człowieka bez barier”[5]. W tym samym roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[6].
Wybrane publikacje
edytuj- Hermes, Odyseusz i greckie powroty do ojczyzny, Zakład Wydawniczy Nomos, Kraków 2008.
- Świat człowieka – świat kultury, Warszawa 2006, PWN.
- U nas dole i niedole. Sytuacja Romów w Polsce, Kraków 2000, Zakład Wydawniczy Nomos.
- Polacy czy cudzoziemcy. Polacy za wschodnią granicą, Kraków 2000, Zakład Wydawniczy Nomos.
Przypisy
edytuj- ↑ Prof. dr hab. Ewa Lidia Nowicka-Rusek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-10-19].
- ↑ Ewa Nowicka, Świat człowieka - świat kultury, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, s. 13.
- ↑ Za: Ewa Nowicka, Świat człowieka - świat kultury, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.
- ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
- ↑ Joanna Dembińska, Ewa Nowicka-Rusek, Człowiek bez barier 2007 [online], niepelnosprawni.pl, 9 czerwca 2009 [dostęp 2021-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-19].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 października 2007 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2008 r. nr 7, poz. 81).
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcie Ewy Nowickiej-Rusek
- Pracownicy Instytutu Socjologii. is.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-25)].
- Strona na SWPS. swps.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-26)].
