Ezechiel Łoś
Ezechiel Łoś vel Ezechiel Łogań pseud. Ikwa, Wiśnia (ur. 23 kwietnia 1900 w Zaśnieszkowie (powiat kostopolski), zm. 7 sierpnia 1988 w Brzegu) – żołnierz Wojska Polskiego II RP, Polskich Sił Zbrojnych, oficer Armii Krajowej, porucznik piechoty, cichociemny.
 Ezechiel Łoś (ze zbiorów NAC) | |
 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 kwietnia 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1921–1924 i 1925–1948 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
44 Pułk Strzelców Kresowych, 3 Dywizja Piechoty (PSZ), 1 Samodzielna Brygada Strzelców, Kedyw Obszaru Białystok AK, Ośrodek Stołpce Obwodu Baranowicze Okręgu Nowogródek, Batalion Stołpecki |
| Stanowiska |
referent, szef kancelarii batalionu, dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
pracownik przetwórni ryb, główny księgowy |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Po ukończeniu 6 klas gimnazjum w Równem od 1917 roku zajmował się pszczelarstwem. W latach 1921–1923 służył w 44 pułku Strzelców Kresowych. Od 1925 roku powrócił do służby w tym pułku jako podoficer zawodowy (kapral). Od października 1926 pełnił służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Krzemieniec, która w 1938 została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Krzemieniec. W 1934 roku zdał eksternistycznie maturę.
We wrześniu 1939 roku służył w Komendzie Garnizonu Krzemieniec. 19 września przekroczył granicę polsko-węgierską. Był internowany na Węgrzech. W marcu 1940 roku znalazł się we Francji. Od marca 1940 pełnił służbę w Komendzie Uzupełnień w obozie Coëtquidan na stanowisku kierownika referatu. W czerwcu tegoroku został przeniesiony do 7 pułku piechoty na stanowisko dowódcy plutonu w 1. kompanii. W tym samym miesiącu dostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 3 batalionie strzelców 1 Brygady Strzelców jako szef kancelarii. Od września do marca 1942 uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty i Kawalerii Zmotoryzowanej w Dundee. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem od 15 marca 1943. Mówił biegle kilkoma językami, posługując się różnymi tożsamościami[potrzebny przypis].
Zgłosił się do służby w okupowanym kraju. Po przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 22 lutego 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 15 na 16 marca 1943 roku w ramach operacji „Attic” dowodzonej przez kpt. naw. Józefa Gryglewicza. Początkowo dostał przydział do Kedywu Obszaru Białystok AK jako oficer w dyspozycji, w lipcu 1943 roku został skierowany do Ośrodka Stołpce Obwodu Baranowicze w Okręgu Nowogródek. Od 15 sierpnia 1943 roku był dowódcą 1 kompanii (w sile 120 żołnierzy) „Batalionu Stołpeckiego”, tzw. „Polskiego Oddziału Partyzanckiego”[1]. Dowodził kompanią m.in. w akcjach: ok. 20 września, Derewno; ok. 10 października, Chotów; ok. 20 października, Kołosowo[1].
1 grudnia 1943 roku został aresztowany przez oddział partyzantki radzieckiej w rejonie Derewnej[1] i przewieziony do Moskwy. W 1947 roku uciekł z łagru, jednak został ponownie aresztowany w Leningradzie. Wrócił z ZSRR w 1948 roku. Długo nie mógł znaleźć pracy. Zatrudnił się przetwórni ryb w Helu. Później pracował (do emerytury) jako główny księgowy w kilku przedsiębiorstwach w Brzegu.
Awanse edytuj
- sierżant z cenzusem – 1934 rok
- podporucznik – ze starszeństwem z dniem 15 marca 1943 roku
- porucznik
Ordery i odznaczenia edytuj
Życie rodzinne edytuj
Ezechiel Łoś był synem Gracjana, rolnika[3], i Anny z domu Warumzer. W 1926 roku ożenił się z Heleną Hajdamowicz (1908–1989). Mieli trzech synów: Waldemara (1927–2000), Bogdana (1934–1999) i Remigiusza (1936–1978)[3]. Potomek wojewody malborskiego, pomorskiego, kasztelana chełmińskiego Władysława Stanisława Łosia.[4]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Marian Podgóreczny: Zgrupowanie Stołpecko-Nalibockie Armii Krajowej: oszczerstwa i fakty, Wywiad z dowódcą Zgrupowania, cichociemnym, mjr Adolfem Pilchem ps. „Góra”, „Dolina”. [dostęp 2013-12-06].
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 456.
- ↑ a b Tochman 2011 ↓, s. 130.
- ↑ Ezechiel Łoś - Cichociemny » Cichociemni elita dywersji [online], Cichociemni elita dywersji [dostęp 2023-07-20] (pol.).
Bibliografia edytuj
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 4. Zwierzyniec – Rzeszów: Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2011, s. 127–130. ISBN 978-83-933857-0-6.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 359. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 153.