Fabian Quadrantinus
Fabian Quadrantinus (Dreiloth, Kwadrantyn, błędnie Viertel; ur. 1549[1] w Starogardzie Gdańskim[2], zm. 6 marca 1605 w Braniewie) – jezuita, pisarz polemiczny.
| ||
| Kraj działania |  I Rzeczpospolita
| |
| Data urodzenia | 1550 | |
| Data i miejsce śmierci | 6 marca 1605 Braniewo | |
| spowiednik królowej Anny Habsburżanki | ||
| Okres sprawowania | 1592-1598 | |
| Wyznanie | katolickie | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Inkardynacja | jezuici | |
Urodził się w rodzinie wyznania ewangelickiego. Studiując w Braniewie, został katolikiem[3] i wstąpił do zakonu jezuitów[4]. Następnie wysłany do Rzymu, był domownikiem Hozjusza, a po powrocie do kraju kaznodzieją w Poznaniu, Krakowie i Braniewie, uczył teologii w Poznaniu, potem był spowiednikiem Anny, żony Zygmunta III, a po jej śmierci wrócił do Braniewa i tam zmarł.
Ogłosił drukiem: Palinodiae sive revocationes VII, cum en lutherano factus esset catholicus (Kolonia, 1571; 2 wydanie tamże, 1598); Speculum pietatis continens vitam Annae Austriacae Poloniae et Sueciae Reginae (Braniewo, 1601; 2 wydanie tamże, 1606).
PrzypisyEdytuj
- ↑ w Biographisch-Bibliographisches Kirchlexikon w 1550, a u Orgelbranda – w 1540
- ↑ u Orgelbranda – w Kościerzynie w Prusach Polskich
- ↑ według historii parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Starogardzie Gdańskim – w r. 1567
- ↑ u Orgelbranda nastąpiło to w r. 1558, według Kirchlexikon – w 1587, według Encyklopedii wiedzy o jezuitach - wstępował dwa razy: 3 maja 1579 w Braniewie, dym. 1580 w Braniewie, wstąpienie powtórnie 5 lutego 1588 w Krakowie
BibliografiaEdytuj
- P. Sczaniecki, Nawrócenie Kwadrantyna. Nasza Przeszłość 20 (1964) ss. 225-236.