Felice Rospigliosi (ur. 19 lutego 1639 w Pistoi, zm. 9 maja 1688 w Rzymie)[3] – włoski kardynał. Był bratankiem papieża Klemensa IX (1667–1669) oraz młodszym bratem mianowanego w grudniu 1667 kardynała Giacomo Rospigliosiego (1628–1684)[2][3].

Felice Rospigliosi
Kardynał diakon
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1639
Pistoia

Data i miejsce śmierci

9 maja 1688
Rzym

Archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej
Okres sprawowania

1684–9 maja 1688

Wyznanie

Rzymskokatolickie

Kreacja kardynalska

16 stycznia 1673
Klemens X

Kościół tytularny

S. Maria in Portico (27 lutego 1673)
S. Angelo in Pescheria (17 lipca 1673)
S. Eustachio (12 stycznia 1682)
Santa Maria in Cosmedin (1 października 1685)
S. Agata in Suburra (30 września 1686)[1][2]

Życiorys

edytuj

Felice uzyskał nominację dopiero od następcy swego wuja na tronie papieskim, Klemensa X (1670–1676) na konsystorzu 16 stycznia 1673. Nominacja ta miała charakter gestu rendere il cappello; ponieważ Klemens X (Emilio Altieri) otrzymał kapelusz kardynalski od Klemensa IX, w dowód wdzięczności powołał do Świętego Kolegium jednego z jego krewnych. Jednocześnie Felice uzyskał dyspensę od przeszkód kanonicznych, tj. nieposiadania jakichkolwiek święceń oraz przynależności jego starszego brata do grona kardynałów[1][2][3].

Jako kardynał Felice Rospigliosi był członkiem siedmiu kongregacji kardynalskich[4]:

Uczestniczył w konklawe 1676[5][2]. Po śmierci brata w 1684 został jego następcą na stanowisku archiprezbitera bazyliki Matki Bożej Większej (S. Maria Maggiore)[3][1][2]. Był także protektorem chóru Kaplicy Sykstyńskiej (od 17 czerwca 1678)[1] oraz zakonu kapucynów (od 1684)[3].

Zmarł w wieku 49 lat w Palazzo Mazzarini w Rzymie. Jego pogrzeb odbył się 11 maja 1688 w bazylice Matki Bożej Większej[3][1][2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Remigius Ritzler: Hierarchia Catholica. T. V. Münster: 1952, s. 8. (łac.).
  2. a b c d e f Salvador Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-06-09]. (ang.).
  3. a b c d e f Mario Guarnacci: Vitae et res gestae Pontificum Romanorum et S.R.E. Cardinalium. Rzym: 1751, s. kol. 45-48.
  4. Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus congregationum, tribunalium et Collegiorum urbis 1629-1714. Rzym - Fryburg Bryzgowijski - Wiedeń: Herder, 1991, s. 147. ISBN 978-3451216534.
  5. Remigius Ritzler: Hierarchia Catholica. T. V. Münster: 1952, s. 10. (łac.).