Kongregacja ds. Biskupów

Kongregacja ds. Biskupów (Congregatio pro Episcopis) to kongregacja Kurii Rzymskiej, która rekomenduje nowych biskupów i przedstawia nominacje do zatwierdzenia Papieżowi. Do jej zadań należy ustanawianie, dzielenie i łączenie diecezji. Kongregacja przyjmuje także raporty ordynariuszy z pracy i problemów diecezji i organizuje ich wizyty ad limina apostolorum (czyli do Watykanu), wymagane co 5 lat wobec biskupów wszystkich krajów.

Tej kongregacji podlega też prałatura personalna Opus Dei, której przewodzi Fernando Ocariz.

Obecny zarząd kongregacjiEdytuj

HistoriaEdytuj

Kongregacja ds. Biskupów jest w prostej linii sukcesorką Świętej Kongregacji Konsystorialnej, aczkolwiek do pontyfikatu Piusa X sprawami dotyczącymi biskupów zajmowało się jeszcze kilka innych kongregacji:

Święta Kongregacja Konsystorialna, której pełna nazwa brzmiała Święta Kongregacja ds. Erygowania Diecezji oraz Prowizji Konsystorialnych, utworzona została przez Sykstusa V bullą Immensa Aeterni Dei z 22 stycznia 1588. Do jej kompetencji należało podejmowanie decyzji w sprawach rozstrzyganych dotąd obligatoryjnie na konsystorzach, takich jak np. tworzenie nowych diecezji, zmienianie granic dotychczasowych, mianowanie biskupów i nadawanie innych beneficjów konsystorialnych. W jej skład wchodziło przeciętnie kilkunastu kardynałów, nadto niektórzy arcybiskupi, biskupi i niżsi rangą prałaci.

W 1908 papież Pius X skupił w rękach Kongregacji Konsystorialnej wszystkie sprawy dotyczące biskupów. W 1967 papież Paweł VI zmienił jej nazwę na "Kongregacja ds. Biskupów"; zmiana ta weszła w życie 1 stycznia 1968. Papież Jan Paweł II w konstytucji Pastor bonus z 1988 potwierdził jej zakres kompetencji.

Lista przewodniczących KongregacjiEdytuj

Kongregacja KonsystorialnaEdytuj

Obradom Kongregacji przewodniczył początkowo jej dziekan, czyli najstarszy rangą kardynał będący jej członkiem, a pod jego nieobecność funkcję tę automatycznie przejmował kardynał zajmujący kolejne miejsce w porządku starszeństwa. Nie ma dowodu, by w ramach jej struktur formalnie funkcjonował na stałe urząd kardynała prefekta, tak jak we współczesnych kongregacjach, choć za pontyfikatu Grzegorza XV i Urbana VIII kardynał Domenico Ginnasi był tytułowany jako prefekt Kongregacji Konsystorialnej. W 1721 papież Innocenty XIII postanowił, że funkcja prefekta tej kongregacji będzie zarezerwowana dla samego papieża. Taki stan utrzymał się aż do pontyfikatu Pawła VI, jednak od 1908 jeden z kardynałów pełnił urząd sekretarza Kongregacji i w tym charakterze kierował jej bieżącymi pracami. Wcześniej sekretarzem Kongregacji Konsystorialnej był każdorazowy sekretarz Świętego Kolegium Kardynałów.

Prefekci:

Kardynałowie sekretarze (1908-1967):

Prefekci Kongregacji ds. Biskupów (od 1968)Edytuj

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kongregacja_ds._Biskupów&oldid=61428299”