Giovanni Battista Re

kardynał włoski

Giovanni Battista Re (ur. 30 stycznia 1934 w Borno) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, arcybiskup, sekretarz Kongregacji ds. Biskupów w latach 1987–1989, substytut do spraw ogólnych w Sekretariacie Stanu w latach 1989–2000, prefekt Kongregacji ds. Biskupów i przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej w latach 2000–2010, kardynał od 2001 (najpierw w stopniu prezbitera, w 2002 promowany do stopnia biskupa), subdziekan Kolegium Kardynalskiego w latach 2017–2020, dziekan Kolegium Kardynalskiego od 2020[1].

Giovanni Battista Re
Kardynał biskup
Ilustracja
Giovanni Battista Re (2023)
Herb duchownego Virtus ex alto
Moc z wysoka
Kraj działania

Watykan

Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1934
Borno

Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania

od 2020

Prefekt Kongregacji ds. Biskupów i
Przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej
Okres sprawowania

2000–2010

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

3 marca 1957

Nominacja biskupia

9 października 1987

Sakra biskupia

7 listopada 1987

Kreacja kardynalska

21 lutego 2001
Jan Paweł II

Kościół tytularny

bazylika świętych Dwunastu Apostołów

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001) Krzyż Wielki I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Xirka Ġieħ ir-Repubblika (Malta) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Wielki Oficer Orderu Chrystusa Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Wielka Wstęga Świętego Konstantyńskiego Orderu Wojskowego Świętego Jerzego
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

7 listopada 1987

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Jan Paweł II

Współkonsekratorzy

Eduardo Martínez Somalo
Bruno Foresti

Życiorys edytuj

Studiował w seminarium w Brescii i tam 3 marca 1957 przyjął święcenia kapłańskie. Później studiował prawo kanoniczne w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (obronił doktorat) oraz uzyskał przygotowanie dyplomatyczne w Papieskiej Akademii Kościelnej. Na początku lat 60. pracował jako duszpasterz i wykładowca seminarium w Brescii. Od lipca 1963 pozostawał w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej. Był sekretarzem w nuncjaturach w Panamie i Iranie. W styczniu 1964 otrzymał tytuł „Nadzwyczajnego tajnego szambelana” (w 1968 zmieniony na „kapelana Jego Świątobliwości”). W 1971 powrócił do Rzymu i pracował jako sekretarz substytuta w Sekretariacie Stanu, arcybiskupa Giovanniego Benelli (późniejszego kardynała).

9 października 1987 został powołany na stanowisko sekretarza Kongregacji ds. Biskupów. Święcenia biskupie otrzymał 7 listopada 1987 – jako arcybiskup tytularny Forum Novum – z rąk papieża Jana Pawła II. 12 grudnia 1989 mianowany substytutem w Sekretariacie Stanu (w sekcji spraw ogólnych). Od 16 września 2000 pełnił funkcję prefekta Kongregacji ds. Biskupów i przewodniczącego Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej. 21 lutego 2001 podniesiony do godności kardynała przez Jana Pawła II, otrzymał tytuł prezbitera Bazyliki świętych Dwunastu Apostołów w Rzymie. W październiku 2002 został promowany do rangi kardynała biskupa, ze stolicą tytularną Sabina-Poggio Mirteto. Brał udział w X sesji zwykłej Światowego Synodu Biskupów w Watykanie jesienią 2001 w charakterze jednego z prezydentów-delegatów.

Wraz ze śmiercią Jana Pawła II (2 kwietnia 2005) dalsze pełnienie przez kardynała Re funkcji prefekta Kongregacji ds. Biskupów i przewodniczącego Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej uległo zawieszeniu; kardynał, wymieniany w gronie faworytów do następstwa po Janie Pawle II (papabili) na konklawe 2005, został zatwierdzony na dotychczasowych stanowiskach przez nowego papieża Benedykta XVI.

30 czerwca 2010 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z zajmowanych stanowisk w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego[2].

Jako najstarszy rangą kardynał biskup wśród elektorów przewodniczył konklawe 2013. 30 stycznia 2014 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo udziału w konklawe.

10 czerwca 2017 został subdziekanem (wicedziekanem) Kolegium Kardynalskiego[3].

18 stycznia 2020 został wybrany dziekanem Kolegium Kardynalskiego[4][1]. W związku z objęciem tego stanowiska uzyskał dodatkowo tytuł kardynała biskupa Ostii.

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Kard. Giovanni Battista Re nowym dziekanem Kolegium Kardynalskiego. ekai.pl, 2020-01-25. [dostęp 2020-01-25]. (pol.).
  2. Watykan: nowy prefekt Kongregacji ds. Biskupów. radiovaticana.va, 30 czerwca 2010. [dostęp 2016-04-21].
  3. Nowy wicedziekan Kolegium Kardynalskiego. niedziela.pl. [dostęp 2017-06-11].
  4. Approvazione dell’elezione del Decano e del Vice-Decano del Collegio Cardinalizio. press.vatican.va. [dostęp 2020-01-25].
  5. a b Ordens Honoríficas Portuguesas (port.) [dostęp 2012-10-02].
  6. www.boe.es – Odznaczeni Orderem Izabeli Katolickiej (hiszp.) [dostęp 2012-10-02].
  7. parlament.gv.at – Lista odznaczonych Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii od 1952 (niem.) [dostęp 2012-10-02].
  8. M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 578.
  9. Investiture of His Eminence Giovanni Battista Cardinal Re, as a Bailiff Grand Cross of Justice of the Order. constantinianorder.org, 2012-04-21. [dostęp 2016-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-08)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj