Felicjan Maryński
Felicjan Maryński[a] (ur. 27 maja 1892 we Wrześni, zm. 19 maja 1920 w Lipsku nad Berezyną) – kapitan Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
27 maja 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 maja 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Leopolda (kupca) i Juliany z domu Janickiej.
Pobierał naukę w gimnazjum, a w czasie jej trwania należał do tajnych organizacji. Następnie rozpoczął studia w Monachium. W latach 1914–1918 służył w armii Cesarstwa Niemieckiego, w której został mianowany podporucznikiem. Od listopada 1918 roku był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego. Uczestnik powstania wielkopolskiego – organizator oddziałów piechoty w Poznaniu, brał udział w walkach pod Szubinem i Zbąszyniem. Za wykazane w tych bitwach męstwo odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1] (co zostało potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.11434 z dnia 3 lutego 1922 r., opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z dnia 18 lutego 1922 roku[2]).
Uczestnik odsieczy Lwowa (po której został awansowany do rangi porucznika), a następnie wojny polsko-bolszewickiej – na stanowisku dowódcy I batalionu 67 pułku piechoty. W międzyczasie awansowany do stopnia kapitana. Ciężko ranny w dniu 19 maja 1920 roku pod Lipskiem nad Berezyną, popełnił samobójstwo chcąc uniknąć radzieckiej niewoli[1].
Zarządzeniem prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego z dnia 20 lipca 1932 roku został, za pracę w dziele odzyskania niepodległości, odznaczony pośmiertnie Krzyżem Niepodległości z Mieczami[b].
Ordery i odznaczenia edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ W części dokumentów udostępnionych w kartotece personalno-odznaczeniowej Wojskowego Biura Historycznego, imię tego oficera pisane jest jako Feliks.
- ↑ W Monitorze Polskim Nr 167 z 1932 roku ogłaszającym nadanie tegoż odznaczenia błędnie podano jego nazwisko jako Felicjan Marylski. Wykazany został w tym publikatorze jako oficer w randze kapitana.
- ↑ Monitor Polski Nr 167 z 23 lipca 1932 roku, poz. 198, str. 1 (https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WMP19321670198/O/M19320198.pdf).
Przypisy edytuj
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 94.
- ↑ a b Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18 II 1922, s. 102.
- ↑ Konieczny 1929 ↓, s. 26.
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-02-03].
- Stefan Konieczny: Zarys historii wojennej 67-go pułku Piechoty Wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.