Ferdynand Majerski

Ferdynand Majerski
	; Ferdynand Majerski (1910)
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1832 ; Dobroniów
Data i miejsce śmierci	7 maja 1921 ; Przemyśl
Zawód, zajęcie	rzeźbiarz
Narodowość	polska
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ferdynand G. Majerski (ur. 23 listopada 1832 w Dobroniowie^[1], zm. 7 maja 1921 w Przemyślu) – polski rzeźbiarz.

Życiorys

Urodził się w Dobroniowie w pobliżu Limanowej. Ukończył szkołę w Tarnowie, po czym pobierał nauki snycerstwa. Odbył studia w zakresie malarstwa, rzeźby i rysunku na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Następnie mieszkał i pracował w Galicji, m.in. we Lwowie, a od 1867 w Przemyślu. Prowadził zakład stolarski i kamieniarski. W Przemyślu w 1867 założył Pracownię artystyczno-rzeźbiarską i kamieniarską, w której było zatrudnionych ok. 50 osób, co czyniło ją jedną z największych w regionie. Zakład tworzył głównie elementy świątyń i nagrobki. Pracownia mieściła się przy ulicy J. Słowackiego 44.

Przed zamieszkaniem w Przemyślu wykonywał rzeźby w kościołach i restauracje wyposażenia świątyń: ołtarz w Złotnikach na Podolu, odnowienie ołtarzy w katedrze ormiańskiej we Lwowie, prace snycerskie i pozłotnicze w kościele w Kosienicach. Współpracował przy tym z hr. Mieczysławem Potockim, organizator urzędu konserwatorskiego w Galicji Wschodniej^[2].

Brał udział w renowacji bazyliki archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu, trwającej od lat 80. XIX wieku do 1907. Ferdynand Majerski odpowiadał wówczas za rzeźby^[3]. Dla upamiętnienia jego głowa została wykuta w kamieniu gzymsu na zewnętrznej fasadzie świątyni. Wykonywał także prace innych przemyskich świątyniach: w kościele Trójcy Przenajświętszej (ołtarze 1893-1906)^[4], w kościele Matki Bożej Szkaplerznej^[5], ołtarz główny w kaplicy św. Józefa w Krakowie-Łagiewnikach^[6], dwa ołtarze w kościele św. Anny w Kołaczycach^[7], tabernakulum w kościele Świętego Bartłomieja Apostoła w Dębowcu (parafii pod tym wezwaniem)^[8], trzy ołtarze w bazylice Matki Bożej Płaczącej z La Salette w Dębowcu w 1912^[9], był autorem wykonania głównego ołtarza, ambony i chóru w kościele Franciszkanów w Sanoku w 1887^[10]^[11].

Nagrobki jego autorstwa zostały umieszczone głównie na obecnym cmentarzu komunalnym przy ulicy Juliusza Słowackiego w Przemyślu^[12], a poza tym na cmentarzu parafialnym w Racławicach, cmentarzu parafialnym w Rudniku nad Sanem^[13], cmentarzu Centralnym w Sanoku (nagrobki Hiacenty Truskolaskiej, Leopolda Biegi, ks. Bronisława Stasickiego)^[14]^[15].

Ferdynand Majerski był również prezesem Rady nadzorczej kasy zaliczkowej rzemieślników. Zmarł 7 maja 1921 i został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu (kwatera 16). Po jego śmierci pracownię prowadził syn Ferdynanda, Stanisław, który był architektem. Zakład działał do 1930.

Przypisy

↑ według Jurija Biriulowa, urodził się we Lwowie → Zob.: Ю. О. Бірюльов: Маєрський Фердинанд. W: Енциклопедія історії України: Т. ... Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України, Київ 20..., Wyd. «Наукова думка». (ukr.)
↑ Mieczysław Potocki – organizator urzędu konserwatorskiego w Galicji Wschodniej (część V). kuriergalicyjski.com, 24 lipca 2014. [dostęp 2017-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 grudnia 2018)].
↑ Organy w Bazylice Katedralnej w Przemyślu. garnek.pl. [dostęp 2014-11-15].
↑ Kościół Św. Trójcy. miasto-przemysl.ugu.pl. [dostęp 2014-11-15].
↑ Klasztor i Kościół Karmelitanek. kurioland.pl. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].
↑ Kraków: odkryto autora głównego ołtarza w kaplicy klasztornej Sanktuarium Bożego Miłosierdzia [online], niedziela.pl [dostęp 2021-12-15] (pol.).
↑ Kościół parafialny w Kołaczycach. kolaczyce.pl. [dostęp 2014-11-15].
↑ Historia kościoła i parafii. debowiec.ejp2.pl. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].
↑ Trochę historii. sanktuarium.saletyni.pl. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 grudnia 2014)].
↑ Przewodnik po kościele i klasztorze Franciszkanów w Sanoku w opracowaniu o. Witolda Pobiedzińskiego OFMConv, Sanok 2007, s. 38.
↑ Kościół i klasztor Franciszkanów w Sanoku – zabytki i sztuka. franciszkanie.esanok.pl. [dostęp 2014-11-15].
↑ Jan Schubert. Cmentarz komunalny w Przemyślu przy ulicy J. Słowackiego – trochę historii i problemy współczesne. „Wiadomości Konserwatorskie”, s. 22, Nr 16/2004.
↑ Renowacja nagrobka Marii Radzińskiej. rudnikns.republika.pl, 2015-12-19. [dostęp 2015-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-23)].
↑ Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 39, 42-43.
↑ Królowie, włościanie i mieszczanie czyli wycieczka pierwsza po dawnym i współczesnym Sanoku. powiatsanok.nazwa.pl. [dostęp 2014-11-15]. (pdf) s. 27

Bibliografia

Zdzisław Szeliga: Ferdynand Majerski. Postać z katedralnego gzymsu. lasko.webd.pl. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].
Jan Schubert. Cmentarz komunalny w Przemyślu przy ulicy J. Słowackiego – trochę historii i problemy współczesne. „Wiadomości Konserwatorskie”, s. 25, Nr 16/2004.
Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 39, 42-43.

Linki zewnętrzne

Fotografia z pracowni Ferdynanda Majerskiego
Ferdynand Majerski. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2017-06-11].

[1] według Jurija Biriulowa, urodził się we Lwowie → Zob.: Ю. О. Бірюльов: Маєрський Фердинанд. W: Енциклопедія історії України: Т. ... Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України, Київ 20..., Wyd. «Наукова думка». (ukr.)

[2] Mieczysław Potocki – organizator urzędu konserwatorskiego w Galicji Wschodniej (część V). kuriergalicyjski.com, 24 lipca 2014. [dostęp 2017-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 grudnia 2018)].

[3] Organy w Bazylice Katedralnej w Przemyślu. garnek.pl. [dostęp 2014-11-15].

[4] Kościół Św. Trójcy. miasto-przemysl.ugu.pl. [dostęp 2014-11-15].

[5] Klasztor i Kościół Karmelitanek. kurioland.pl. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].

[6] Kraków: odkryto autora głównego ołtarza w kaplicy klasztornej Sanktuarium Bożego Miłosierdzia [online], niedziela.pl [dostęp 2021-12-15] (pol.).

[7] Kościół parafialny w Kołaczycach. kolaczyce.pl. [dostęp 2014-11-15].

[8] Historia kościoła i parafii. debowiec.ejp2.pl. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].

[9] Trochę historii. sanktuarium.saletyni.pl. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 grudnia 2014)].

[10] Przewodnik po kościele i klasztorze Franciszkanów w Sanoku w opracowaniu o. Witolda Pobiedzińskiego OFMConv, Sanok 2007, s. 38.

[11] Kościół i klasztor Franciszkanów w Sanoku – zabytki i sztuka. franciszkanie.esanok.pl. [dostęp 2014-11-15].

[12] Jan Schubert. Cmentarz komunalny w Przemyślu przy ulicy J. Słowackiego – trochę historii i problemy współczesne. „Wiadomości Konserwatorskie”, s. 22, Nr 16/2004.

[13] Renowacja nagrobka Marii Radzińskiej. rudnikns.republika.pl, 2015-12-19. [dostęp 2015-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-23)].

[14] Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 39, 42-43.

[15] Królowie, włościanie i mieszczanie czyli wycieczka pierwsza po dawnym i współczesnym Sanoku. powiatsanok.nazwa.pl. [dostęp 2014-11-15]. (pdf) s. 27

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]