Wikipedia

Ferdynand Majerski

Ferdynand G. Majerski (ur. 23 listopada 1832 w Dobroniowie[1], zm. 7 maja 1921 w Przemyślu) – polski rzeźbiarz.

Ferdynand Majerski
Ilustracja
Ferdynand Majerski (1910)
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1832
Dobroniów

Data i miejsce śmierci

7 maja 1921
Przemyśl

Zawód, zajęcie

rzeźbiarz

Narodowość

polska

Multimedia w Wikimedia Commons
Ogłoszenie pracowni Ferdynanda Majerskiego z 1914
Rzeźba przedstawiająca Ferdynanda Majerskiego w gzymsie katedry św. Jana Chrzciciela w Przemyślu
Grobowiec Majerskich

Życiorys edytuj

Urodził się w Dobroniowie w pobliżu Limanowej. Ukończył szkołę w Tarnowie, po czym pobierał nauki snycerstwa. Odbył studia w zakresie malarstwa, rzeźby i rysunku na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Następnie mieszkał i pracował w Galicji, m.in. we Lwowie, a od 1867 w Przemyślu. Prowadził zakład stolarski i kamieniarski. W Przemyślu w 1867 założył Pracownię artystyczno-rzeźbiarską i kamieniarską, w której było zatrudnionych ok. 50 osób, co czyniło ją jedną z największych w regionie. Zakład tworzył głównie elementy świątyń i nagrobki. Pracownia mieściła się przy ulicy J. Słowackiego 44.

Przed zamieszkaniem w Przemyślu wykonywał rzeźby w kościołach i restauracje wyposażenia świątyń: ołtarz w Złotnikach na Podolu, odnowienie ołtarzy w katedrze ormiańskiej we Lwowie, prace snycerskie i pozłotnicze w kościele w Kosienicach. Współpracował przy tym z hr. Mieczysławem Potockim, organizator urzędu konserwatorskiego w Galicji Wschodniej[2].

Brał udział w renowacji bazyliki archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu, trwającej od lat 80. XIX wieku do 1907. Ferdynand Majerski odpowiadał wówczas za rzeźby[3]. Dla upamiętnienia jego głowa została wykuta w kamieniu gzymsu na zewnętrznej fasadzie świątyni. Wykonywał także prace innych przemyskich świątyniach: w kościele Trójcy Przenajświętszej (ołtarze 1893-1906)[4], w kościele Matki Bożej Szkaplerznej[5], ołtarz główny w kaplicy św. Józefa w Krakowie-Łagiewnikach[6], dwa ołtarze w kościele św. Anny w Kołaczycach[7], tabernakulum w kościele Świętego Bartłomieja Apostoła w Dębowcu (parafii pod tym wezwaniem)[8], trzy ołtarze w bazylice Matki Bożej Płaczącej z La Salette w Dębowcu w 1912[9], był autorem wykonania głównego ołtarza, ambony i chóru w kościele Franciszkanów w Sanoku w 1887[10][11].

Nagrobki jego autorstwa zostały umieszczone głównie na obecnym cmentarzu komunalnym przy ulicy Juliusza Słowackiego w Przemyślu[12], a poza tym na cmentarzu parafialnym w Racławicach, cmentarzu parafialnym w Rudniku nad Sanem[13], cmentarzu Centralnym w Sanoku (nagrobki Hiacenty Truskolaskiej, Leopolda Biegi, ks. Bronisława Stasickiego)[14][15].

Ferdynand Majerski był również prezesem Rady nadzorczej kasy zaliczkowej rzemieślników. Zmarł 7 maja 1921 i został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu (kwatera 16). Po jego śmierci pracownię prowadził syn Ferdynanda, Stanisław, który był architektem. Zakład działał do 1930.

Przypisy edytuj

  1. ↑ według Jurija Biriulowa, urodził się we Lwowie → Zob.: Ю. О. Бірюльов: Маєрський Фердинанд. W: Енциклопедія історії України: Т. ... Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України, Київ 20..., Wyd. «Наукова думка». (ukr.)
  2. ↑ Mieczysław Potocki – organizator urzędu konserwatorskiego w Galicji Wschodniej (część V). kuriergalicyjski.com, 24 lipca 2014. [dostęp 2017-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 grudnia 2018)].
  3. ↑ Organy w Bazylice Katedralnej w Przemyślu. garnek.pl. [dostęp 2014-11-15].
  4. ↑ Kościół Św. Trójcy. miasto-przemysl.ugu.pl. [dostęp 2014-11-15].
  5. ↑ Klasztor i Kościół Karmelitanek. kurioland.pl. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].
  6. ↑ Kraków: odkryto autora głównego ołtarza w kaplicy klasztornej Sanktuarium Bożego Miłosierdzia [online], niedziela.pl [dostęp 2021-12-15] (pol.).
  7. ↑ Kościół parafialny w Kołaczycach. kolaczyce.pl. [dostęp 2014-11-15].
  8. ↑ Historia kościoła i parafii. debowiec.ejp2.pl. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2014)].
  9. ↑ Trochę historii. sanktuarium.saletyni.pl. [dostęp 2014-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 grudnia 2014)].
  10. ↑ Przewodnik po kościele i klasztorze Franciszkanów w Sanoku w opracowaniu o. Witolda Pobiedzińskiego OFMConv, Sanok 2007, s. 38.
  11. ↑ Kościół i klasztor Franciszkanów w Sanoku – zabytki i sztuka. franciszkanie.esanok.pl. [dostęp 2014-11-15].
  12. ↑ Jan Schubert. Cmentarz komunalny w Przemyśœlu przy ulicy J. Słowackiego – trochę historii i problemy współczesne. „Wiadomości Konserwatorskie”, s. 22, Nr 16/2004. 
  13. ↑ Renowacja nagrobka Marii Radzińskiej. rudnikns.republika.pl, 2015-12-19. [dostęp 2015-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-23)].
  14. ↑ Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 39, 42-43.
  15. ↑ Królowie, włościanie i mieszczanie czyli wycieczka pierwsza po dawnym i współczesnym Sanoku. powiatsanok.nazwa.pl. [dostęp 2014-11-15]. (pdf) s. 27

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ferdynand_Majerski&oldid=71805652”