Fiat RS.14
Fiat RS.14 (CMASA RS.14) – włoski wodnosamolot z okresu II wojny światowej
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
średniopłat o konstrukcja mieszanej, podwozie – pływakowe |
| Załoga |
4 – 5 osób (2 pilotów, obserwator/bombardier, radiooperator/strzelec, strzelec) |
| Historia | |
| Data oblotu |
maj 1939 |
| Lata produkcji | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 silniki gwiazdowe, 14-cylindrowe Fiat A-74 RC.38 |
| Moc |
850 KM (626 kW) (każdy) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
19,54 m |
| Długość |
14,10 m |
| Wysokość |
5,63 m |
| Powierzchnia nośna |
50,00 m² |
| Masa | |
| Własna |
5470 kg |
| Startowa |
8500 kg |
| Zapas paliwa |
2950 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
390 km/h |
| Prędkość przelotowa |
330 km/h |
| Prędkość minimalna |
115 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
5,9 m/s |
| Pułap |
6300 m |
| Zasięg |
2500 km |
| Długotrwałość lotu |
8 godz. (przy prędkości przelotowej) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 karabin maszynowy Scotti kal. 12,7 mm (ruchomy) 2 karabiny maszynowe Breda-SAFAT kal. 7,7 mm bomby o masie do 400 kg | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
Historia edytuj
Pod koniec lat trzydziestych w wytwórni lotniczej Costruzioni Meccaniche Aeronautiche S.A. (CMASA) specjalizującej się w budowie wodnosamolotów, a należącej do koncernu FIAT opracowano nowy wodnosamolot, który miał zastąpić używane w lotnictwie włoskim samoloty CANT Z.501 Gabbiano. Samolot został opracowany przez zespół pod kierunkiem inż. Manlio Stiavelliego.
W maju 1939 roku został oblatany pierwszy prototyp samolotu, który otrzymał oznaczenie Fiat RS.14 (używana była także nazwa CMASA RS.14). W trakcie prób wykazał on dobre osiągi i dowództwo lotnictwa włoskiego samolotu tego typu z przeznaczeniem dla morskich eskadr rozpoznawczych i patrolowych.
W maju 1941 roku rozpoczęto produkcję seryjną pierwszej wersji samolotu oznaczonej jako RS.14A przeznaczonej do szkolenia załóg. Następnie w 1942 roku rozpoczęto produkcję kolejnej wersji oznaczonej jako RS.14B przeznaczonej głównie do wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych. Kolejną wersja oznaczona jako RS.14C miała uproszczoną konstrukcję i część z samolotów tej wersji przystosowano do ratownictwa morskiego. Produkcję seryjną samolotu RS.14 zakończono we wrześniu 1943 roku i łącznie wyprodukowano 185 samolotów wszystkich wersji.
W 1943 roku zbudowano prototyp wersji lądowej samolotu, który otrzymał oznaczenie AS.14. We wrześniu 1943 roku uległ on katastrofie, po tym zdarzeniu nie prowadzono dalszych badań nad tym samolotem.
Użycie edytuj
Samolot RS.14 wprowadzono do eskadr lotnictwa morskiego, w grudniu 1941 roku i początkowo służyły one do szkolenia, a od lipca 1942 roku zaczęto je wprowadzać do jednostek bojowych. Wyposażono w nie pułki operujące w rejonie Morza Tyrreńskiego, Morza Jońskiego i w południowej części Adriatyku.
W momencie kapitulacji Włoch we włoskim lotnictwie morskim służyło jeszcze 39 samolotów tego typu. Część znajdująca się na północy Włoch weszła w skład lotnictwa Republiki Salo a samoloty znajdujące się na południu weszły w skład lotnictwa Aviazione Cobelligerante Italiana, które walczyło po stronie aliantów.
Po zakończeniu II wojny światowej samoloty Fiat RS.14, które nie zostały zniszczone w trakcie walk pozostały we włoskim lotnictwie morskim, gdzie pełniły służbę głównie jako samoloty łącznikowe. Ostatecznie zostały wycofane z jednostek lotniczych w 1948 roku.
Opis konstrukcji edytuj
Samolot Fiat RS.14 był średniopłatem o konstrukcji metalowej. Kabiny zakryte. Podwozie pływakowe. Napęd stanowiły dwa silniki gwiazdowe w układzie podwójnej gwiazdy.
Bibliografia edytuj
- Zbigniew Jankiewicz Wodnosamoloty: historia i teraźniejszość wyd. MON Warszawa 1986
- Wiesław Bączkowski Włoskie samoloty wojskowe 1936-1945 wyd. Lampart Warszawa 1999 ISBN 83-86-77600-5.