Filipinomysz dżunglowa

gatunek gryzonia

Filipinomysz dżunglowa[4] (Apomys gracilirostris) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.

Filipinomysz dżunglowa
Apomys gracilirostris[1]
Ruedas, 1995[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Hydromyini

Rodzaj

filipinomysz

Podrodzaj

Megapomys

Gatunek

filipinomysz dżunglowa

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     Apomys gracilirostris

Taksonomia edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1995 hiszpańsko-amerykański zoolog Luis Ruedas nadając mu nazwę Apomys gracilirostris[2]. Holotyp pochodził z podejścia północną granią na górę Halcon (około 13°16′48″N 120°59′19″E/13,280000 120,988611), na wysokości około 1580 m, w gminie San Teodoro, w prowincji Occidental Mindoro, na wyspie Mindoro, w Filipinach[5].

Chociaż Apomys gracilirostris obecnie umieszczany jest w podrodzaju Megapomys, jest morfologicznie rozbieżny i wydaje się być najwcześniejszym przedstawicielem tej linii[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].

Etymologia edytuj

  • Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
  • gracilirostris: łac. gracilis „smukły”; -rostris „-pyski”, od rostrum „pysk”[8].

Zasięg występowania edytuj

Obecne występowanie filipinomyszy dżunglowej ograniczone jest do miejsca typowego na górze Halcon na wysokościach między 1250 a 1950 m n.p.m.[6][3][5]; prawdopodobnie może być szeroko rozpowszechniona w górach Mindoro, na obszarze, który pozostaje słabo zbadany pod kątem występowania małych ssaków[6].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 137–147 mm, długość ogona 135–185 mm, długość ucha 14–22 mm, długość tylnej stopy 33–45 mm; masa ciała 71–140 g[9]. Gryzoń ma duże rozmiary ciała, długi pysk w stosunku do reszty czaszki i prymitywny układ tętnic doprowadzających krew do głowy[5].

Ekologia edytuj

Żyje w pierwotnych lasach górskich, w tym w zaroślach bambusowych, rosnących w miejscu osunięć gruntu lub na wypalonych obszarach. Przypuszcza się, że może tolerować pewien stopień ludzkiej ingerencji w ekosystem leśny[3].

Populacja edytuj

Brakuje danych, aby przydzielić temu gryzoniowi kategorię zagrożenia. Wyspa Mindoro została w znacznym stopniu wylesiona i jest zagrożona dalszym wylesianiem. Środowisko może ulegać zniszczeniu także wskutek wypasu bydła w górach oraz pożarów lasu[3].

Przypisy edytuj

  1. Apomys gracilirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b L.A. Ruedas. Description of a new large-bodied species of Apomys Mearns, 1905 (Mammalia: Rodentia: Muridae) from Mindoro Island, Philippines. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 108 (2), s. 305, 1995. (ang.). 
  3. a b c d R. Kennerley, Apomys gracilirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-22] (ang.).
  4. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b c D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Apomys gracilirostris. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-22].
  6. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 488. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28, s. 455, 1905. (ang.). 
  8. gracilirostris, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-22] (ang.).
  9. Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 665–666. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).