Wikipedia

Filmografia Jean Harlow

lista w projekcie Wikimedia

Jean Harlow (1911–1937) w trwającej niespełna 10 lat karierze, przerwanej przedwczesną śmiercią, występowała w filmach i radiu. Pojawiła się w 35 produkcjach fabularnych na ekranie[1]. Uznawana jest za symbol seksu lat 30. XX wieku[2] i jedną z najwybitniejszych aktorek w historii kinematografii amerykańskiej[3].

Jean Harlow (lata 30.)

Karierę zaczęła pod koniec lat 20., kiedy to otrzymała zatrudnienie w Central Casting, firmie zajmującej się castingiem dla początkujących statystów[4]. Debiutowała w 1928 w niemym dramacie więziennym Honor Bound (reż. Alfred E. Green)[5]. Początkowo odgrywała epizody, występując m.in. w takich produkcjach, jak komedia Moran of the Marines (1928, reż. Frank R. Strayer), komedia romantyczna This Thing Called Love (1929, reż. Paul L. Stein)[6], musical Close Harmony (1929, reż. John Cromwell, A. Edward Sutherland)[7] czy też komedia Parada miłości (1929, reż. Ernst Lubitsch)[8]. Pod koniec 1928 związała się kontraktem z Hal Roach Studios[9], dzięki czemu miała okazję do gry w krótkometrażowych filmach komediowych ze Stanem Laurelem i Oliverem Hardym (znanymi jako duet Flip i Flap) – Liberty (reż. Leo McCarey), Double Whoopee (reż. Lewis R. Foster) i Bacon Grabbers (reż. Lewis R. Foster)[10]. W 1929 otrzymała angaż do dramatu wojennego Aniołowie piekieł (1930, reż. Howard Hughes), który był przełomem w jej karierze[11].

Na początku lat 30. wystąpiła w wielu produkcjach filmowych, wśród których były m.in.: kryminalny melodramat Tajemnicza szóstka (1931, reż. George Hill) u boku Clarka Gable’a oraz Wallace’a Berry’ego[12], dramat sportowy Iron Man (1931, reż. Tod Browning) z Lew Ayresem i Robertem Armstrongiem[13] oraz gangsterski Wróg publiczny nr 1 (1931, reż. William A. Wellman) z Jamesem Cagneyem[12]. Szeroki rozgłos i status gwiazdy przyniosły jej kreacje w obrazach Platynowa blondynka (1931, reż. Frank Capra)[14], Żona z drugiej ręki (1932, reż. Jack Conway)[15], Kaprys platynowej blondynki (1932, reż. Victor Fleming)[16], W twoich ramionach (1933, reż. Sam Wood)[17] i Kolacja o ósmej (1933, reż. George Cukor)[18]. W 1932 podpisała kontrakt z Metro-Goldwyn-Mayer[19], stając się jedną z głównych aktorek wytwórni[20].

W 1933 była notowana w pierwszej dziesiątce najbardziej dochodowych amerykańskich aktorek[21]. Sześć filmów z jej udziałem było zestawianych w pierwszej dziesiątce podsumowań roku w box offisie. Cztery filmy, w których Harlow wzięła udział, były nominowane przynajmniej do jednego Oscara w każdej kategorii. Dziesięć produkcji z jej udziałem, po uwzględnieniu inflacji, przekroczyło sumę 100 milionów dolarów dochodu z biletów na rynku krajowym[22].

Filmografia edytuj

 
Clara Bow, Harlow i Jean Arthur w scenie z filmu Szalone serca (1929)
 
Harlow, Edward Woods i James Cagney w filmie Wróg publiczny nr 1 (1931)
 
Jean Harlow i Clark Gable w filmie Kaprys platynowej blondynki (1932)
 
Jean Harlow i Spencer Tracy w scenie z filmu Motłoch (1936)
 
Cary Grant i Jean Harlow w filmie Suzy (1936)
Rok[a] Tytuł Rola Tytuł oryg. / uwagi Źr
1928 Honor Bound[b] niewym. w czołówce [23]
Moran of the Marines niewym. w czołówce, film zaginiony [24]
Chasing Husbands[c] film krótkometrażowy, niewym. w czołówce, film zaginiony [26]
1929 Uciekinierzy Fugitives, niewym. w czołówce [27]
Liberty kobieta w taksówce (lub w oknie) tytuł alt.: Criminals at Large, film krótkometrażowy [28]
Why Be Good? blondynka na ławce na dachu na drugiej imprezie juniora niewym. w czołówce
Why Is a Plumber? film krótkometrażowy [29]
Close Harmony tancerka rewirowa niewym. w czołówce [30]
The Unkissed Man film krótkometrażowy, niewym. w czołówce [28]
Double Whoopee elegancka blondynka filmy krótkometrażowe [30]
Thundering Toupees
Bacon Grabbers pani Kennedy [31]
Szalone serca Hazel The Saturday Night Kid, niewym. w czołówce [32]
Parada miłości kobieta w loży podczas opery The Love Parade [33]
This Thing Called Love niewym. w czołówce [34]
Weak But Willing [35]
Nowojorskie noce dziewczyna na przyjęciu New York Nights, niewym. w czołówce [36]
1930 Aniołowie piekieł Helen Hell’s Angels [37]
1931 Światła wielkiego miasta[d] kobieta w restauracji City Lights, niewym. w czołówce [39]
Tajemnicza szóstka Anne Courtland The Secret Six [37]
Wróg publiczny nr 1 Gwen Allen The Public Enemy, tytuł alt.: Enemies of the Public [40]
Iron Man Rose Mason [13]
Goldie Goldie [40]
Platynowa blondynka Anne Schuyler Platinum Blonde
Beau Hunks Jeanie-Weenie (na fotografii) niewym. w czołówce [41]
1932 Three Wise Girls Cassie Barnes [42]
The Beast of the City Daisy Stevens (aka Mildred Beaumont) [43]
Człowiek z blizną blondynka w klubie Paradise Scarface, niewym. w czołówce
Żona z drugiej ręki Lillian „Lil” / „Red” Andrews Legendre Red-Headed Woman
Kaprys platynowej blondynki Vantine Jefferson Red Dust [44]
Screen Snapshots ona sama film dokumentalny, krótkometrażowy [45]
1933 W twoich ramionach Ruby Adams Hold Your Man [44]
Kolacja o ósmej Kitty Packard, żona Dana Dinner at Eight
Wybuchowa blondynka Lola Burns Bombshell
Hollywood on Parade No. A-12 ona sama filmy krótkometrażowe [46]
Hollywood on Parade No. B-1 [47]
1934 Dziewczyna z Missouri Edith „Eadie” Chapman The Girl from Missouri [48]
Hollywood on Parade No. B-6 ona sama krótkometrażowy [46]
1935 Dla ciebie tańczę Mona Leslie Reckless, tytuły alt.: Born Reckless, Hard to Handle [49]
Chińskie morza Dolly „China Doll” Portland China Seas [48]
1936 Motłoch Harriet „Hattie” / „Hat” Tuttle Riffraff [50]
Żona czy sekretarka Helen „Whitey” Wilson Wife vs. Secretary [51]
Suzy Suzanne „Suzy” Trent
Romantyczna pułapka Gladys Benton Libeled Lady
1937 Panowie do towarzystwa Crystal Wetherby Personal Property
Saratoga[e] Carol Clayton [54]

Radio edytuj

 
Robert Taylor, Cecil B. DeMille i Harlow w audycji Lux Radio Theatre, podczas radiowej adaptacji sztuki Madame Sans-Gêne, 14 grudnia 1936

20 listopada 1930 udzieliła wywiadu rozgłośni WDAF-FM z Kansas City w stanie Missouri[55]. 29 kwietnia 1932, podczas premiery filmu Ludzie w hotelu (reż. Edmund Goulding) w Grauman’s Chinese Theatre w Hollywood w stanie Kalifornia, pozdrowiła słuchaczy NBC[56]. 9 lutego 1934, również we wspomnianym Grauman’s Chinese Theatre, wzięła udział w premierze filmu Królowa Krystyna (reż. Rouben Mamoulian), przesyłając pozdrowienia słuchaczom CBS Radio[56]. 19 października Louella Parsons przeprowadziła z nią wywiad z dla rozgłośni CBS[56]. 28 sierpnia 1936 była gościem w audycji Elza Schallert Reviews[56]. 30 stycznia 1937 wzięła udział w uroczystościach z okazji urodzin prezydenta Franklina Delano Roosevelta, transmitowanych przez rozgłośnie CBS i NBC z hotelu Marriott Wardman Park w Waszyngtonie[57].

Rok Program Odcinek Rola Data emisji Źr
1931 Lucky Strike Dance Orchestra występ gościnny ona sama 1 grudnia 1931 [56]
17 grudnia 1931
1933 California Melodies 11 lipca 1933
1933–1934 Hollywood on the Air
1935 Hollywood Hotel Chińskie morza Dolly „China Doll” Portland 9 sierpnia 1935
1936 Elza Schallert Reviews występ gościnny ona sama 28 sierpnia 1936
Lux Radio Theatre Madame Sans-Gêne Madame Sans-Gene 14 grudnia 1936 [56][58]

Uwagi edytuj

  1. ↑ Jest to rok premiery. O ile to możliwe, data premiery narzuca kolejność filmów w tej tabeli.
  2. ↑ Debiut aktorski Harlow. Za swoją rolę otrzymywała 7 dolarów za dzień zdjęciowy[5].
  3. ↑ Za swoją rolę otrzymywała wynagrodzenie w wysokości 10 dolarów za dzień zdjęciowy[25].
  4. ↑ Scenę z jej udziałem wycięto z filmu, a Harlow nie została uwzględniona w czołówce[38].
  5. ↑ Wytwórnia MGM początkowo planowała zastąpienie Harlow Jean Arthur lub Virginią Bruce, lecz z uwagi na liczne publiczne protesty, film dokończono z wykorzystaniem trzech dublerek (przy zbliżeniach, planie pełnym i dubbingu jej kwestii)[52]. Premierę miał on 23 lipca, niespełna dwa miesiące po śmierci Harlow[53].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 253–263.
  2. ↑ Scott Siegel, Barbara Siegel: The Encyclopedia of Hollywood. Checkmark Books, 2004, s. 379. ISBN 0-8160-4622-0. (ang.).
  3. ↑ American Film Institute: Afi’s 50 Greatest American Screen Legends. American Film Institute. [dostęp 2018-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-26)]. (ang.).
  4. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 28.
  5. ↑ a b Stenn 1993 ↓, s. 28–29.
  6. ↑ Golden 1991 ↓, s. 231.
  7. ↑ Golden 1991 ↓, s. 232.
  8. ↑ Golden 1991 ↓, s. 151.
  9. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 29–30.
  10. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 30.
  11. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 34–38.
  12. ↑ a b Bret 2009 ↓, s. 233.
  13. ↑ a b Stenn 1993 ↓, s. 258.
  14. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 259.
  15. ↑ Golden 1991 ↓, s. 80, 84.
  16. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 260.
  17. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 141.
  18. ↑ Golden 1991 ↓, s. 125.
  19. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 76.
  20. ↑ Tino Balio: MGM. Routledge, 2018. ISBN 978-1-138-91366-0. (ang.).
  21. ↑ QP Money Making Stars All Years. [dostęp 2018-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-23)]. (ang.).
  22. ↑ Jean Harlow Movies – Ultimate Movie Rankings. [dostęp 2018-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-18)]. (ang.).
  23. ↑ Neibaur 2019 ↓, s. 8.
  24. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 253.
  25. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 29.
  26. ↑ Neibaur 2019 ↓, s. 9.
  27. ↑ Neibaur 2019 ↓, s. 14.
  28. ↑ a b Stenn 1993 ↓, s. 254.
  29. ↑ Neibaur 2019 ↓, s. 13.
  30. ↑ a b Stenn 1993 ↓, s. 255.
  31. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 255–256.
  32. ↑ Golden 1991 ↓, s. 45–46.
  33. ↑ Golden 1991 ↓, s. 36–37.
  34. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 256.
  35. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 257.
  36. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 256–257.
  37. ↑ a b Golden 1991 ↓, s. 234.
  38. ↑ Golden 1991 ↓, s. 47.
  39. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 34, 256; Neibaur 2019 ↓, s. 16.
  40. ↑ a b Golden 1991 ↓, s. 235.
  41. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 57.
  42. ↑ Bret 2009 ↓, s. 71.
  43. ↑ Bret 2009 ↓, s. 234.
  44. ↑ a b Bret 2009 ↓, s. 235.
  45. ↑ Edward Waltz: The Encyclopedia of Hollywood. McFarland & Company, 2016, s. 303. ISBN 0-8160-4622-0. (ang.).
  46. ↑ a b Graham Webb: Encyclopedia of American Short Films, 1926–1959. McFarland & Company, 2020, s. 252. ISBN 978-1-4766-3926-0. (ang.).
  47. ↑ Hollywood on Parade. No. B-1 / Louis Lewyn Productions. c.1933. [dostęp 2022-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-05)]. (ang.).
  48. ↑ a b Bret 2009 ↓, s. 236.
  49. ↑ Golden 1991 ↓, s. 238.
  50. ↑ Golden 1991 ↓, s. 239.
  51. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 263.
  52. ↑ Golden 1991 ↓, s. 218–219.
  53. ↑ Golden 1991 ↓, s. 218.
  54. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 241.
  55. ↑ Listen to Jean Harlow on Radio. [dostęp 2018-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-18)]. (ang.).
  56. ↑ a b c d e f Stenn 1993 ↓, s. 266.
  57. ↑ Stenn 1993 ↓, s. 267.
  58. ↑ Golden 1991 ↓, s. 197.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Filmografia_Jean_Harlow&oldid=71826705”