Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1998

Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1998 – mecz piłkarski kończący rozgrywki Pucharu Polski 1997/1998 oraz mający na celu wyłonienie triumfatora tych rozgrywek, który został rozegrany 13 czerwca 1998 roku na Stadionie Miejskim w Poznaniu pomiędzy Amicą Wronki a Aluminium Konin. Po zwycięstwie po dogrywce 5:3 trofeum po raz 1. wywalczyła Amica Wronki, która uzyskała tym samym prawo gry w kwalifikacjach Pucharu Zdobywców Pucharów 1998/1999.

Finał Pucharu Polski w piłce nożnej 1998
1997 1999
Dyscyplina

piłka nożna

Turniej

Puchar Polski 1997/1998

Amica Wronki Aluminium Konin
5 3
Po dogrywce
Obiekt

Stadion Miejski
Poznań

Data

13 czerwca 1998

Sędzia

Marek Kowalczyk

W sezonie 1997/1998 Amica Wronki występowała w pierwszej lidze, zaś Aluminium Konin w drugiej. Amica zajęła w lidze siódme miejsce[1], a Aluminium zajęło drugie miejsce w tabeli grupy zachodniej, ulegając jedynie Ruchowi Radzionków[2]. W owym czasie sponsorowany przez lokalną hutę klub z Konina był dobrze sytuowany finansowo, a jego zawodnikami byli m.in. Artur Bugaj, Andrzej Jaskot i Piotr Czachowski[3].

Amica grę w Pucharze Polski rozpoczęła od 1/16 finału, pokonując wówczas na wyjeździe 3:1 po dogrywce Pogoń Świebodzin. W 1/8 finału wronieccy zawodnicy pokonali u siebie obrońcę trofeum, Legię Warszawa 3:0. W ćwierćfinale Amica wygrała na wyjeździe 2:1 z GKS Bełchatów po dogrywce, a w półfinale także po dogrywce wygrała 3:1 z Górnikiem Zabrze. Aluminium natomiast rozpoczęło grę w Pucharze Polski od drugiej rundy, odnosząc wówczas wyjazdowe zwycięstwo 3:0 nad Chemikiem Bydgoszcz. W trzeciej rundzie piłkarze klubu pokonali na wyjeździe 4:1 Flotę Świnoujście, a w 1/16 finału ograli w Koninie 2:0 Wisłę Kraków. 1/8 finału zakończyła się domowym zwycięstwem 2:1 nad Odrą Wodzisław Śląski, a w ćwierćfinale piłkarze z Konina wygrali u siebie 1:0 z GKS Katowice. W półfinale Aluminium rozegrało u siebie spotkanie z Polonią Warszawa, w którym padł remis 0:0, a w rzutach karnych triumfowali gospodarze 7–6[4].

Mecz finałowy odbył się 13 czerwca 1998 roku o godzinie 17:30 na Stadionie Miejskim w Poznaniu. Sędzią głównym spotkania był Marek Kowalczyk. Na początku spotkania przewagę uzyskali gracze Aluminium, a w 17. minucie pierwszą bramkę zdobył Tomasz Wojciechowski[3]. Następnie sędzia nie podyktował rzutu karnego za faul na Andrzeju Jaskocie[5]. W 33. minucie na 2:0 podwyższył Piotr Czachowski, a dwie minuty później pierwszą bramkę dla Amiki zdobył Andrzej Przerada. Następnie Kowalczyk rozpoczął sędziowanie na niekorzyść Aluminium, m.in. karząc graczy klubu kontrowersyjnymi żółtymi kartkami. W 44. minucie, po faulu Damiana Augustyniaka na Radosławie Bilińskim, rzut karny wykorzystał Paweł Kryszałowicz, strzelając na 2:2. Do przerwy wynik nie zmienił się[3].

Konińscy piłkarze, odnosząc wrażenie, iż mecz jest niesprawiedliwie sędziowany, w przerwie odmówili wyjścia na drugą połowę. W związku z tym przerwa w meczu wydłużyła się[5][6]. W 2009 roku Paweł Kryszałowicz powiedział, że według jego wiedzy piłkarze Amiki i Aluminium w przerwie licytowali się o kupno meczu, jednak Andrzej Jaskot w wywiadzie dla TVP Sport stanowczo odrzucił taką wersję[5].

W 75. minucie meczu po składnej akcji na 3:2 dla Aluminium gola zdobył Artur Bugaj. W 78. minucie spotkania drugą żółtą i w konsekwencji czerwoną kartką został ukarany Andrzej Jaskot za to, że nie odsunął się na przepisową odległość w momencie wykonywania rzutu wolnego przez Amikę. W 88. minucie Amica wyrównała wynik za sprawą bramki Dariusza Jackiewicza. W dogrywce dwa gole dla Amiki zdobyli Tomasz Sokołowski II i Grzegorz Król i spotkanie zakończyło się wynikiem 5:3[3].

Szczegóły meczu

edytuj
13 czerwca 1998
17:30
Amica Wronki
Przerada   35'
Kryszałowicz   44' (k.)
Jackiewicz   88'
Sokołowski II   98'
Król   116'
5:3
(Dogrywka)
2:2, 3:3
Aluminium Konin
  17' Wojciechowski
  33' Czachowski
  75' Bugaj
Stadion Miejski, Poznań
Widzów: 10 000
Sędzia:   Marek Kowalczyk (Lublin)
BR   Jarosław Stróżyński
OB   Marek Bajor     103'
OB   Zbigniew Małachowski
OB   Mirosław Siara
OB   Andrzej Przerada
PO   Grzegorz Motyka   75'
PO   Dariusz Jackiewicz
PO   Radosław Biliński
PO   Tomasz Sokołowski II
NA   Paweł Kryszałowicz
NA   Remigiusz Sobociński   55'
Zmiany:
NA   Grzegorz Król   55'
PO   Sławomir Maciuszek   75'
OB   Ireneusz Kościelniak   103'
Trener:
  Wojciech Wąsikiewicz
BR   Adam Piekutowski
OB   Artur Gajewski     101'
OB   Robert Kolasa  
OB   Jacek Pieniążek
OB   Artur Kościuk
PO   Tomasz Wojciechowski   87'
PO   Piotr Czachowski
PO   Damian Augustyniak  
PO   Tomasz Oleszek     83'
NA   Artur Bugaj  
NA   Andrzej Jaskot     78'
Zmiany:
OB   Robert Górski   83'
PO   Grzegorz Kolisz   87'
NA   Artur Majewski   101'
Trener:
  Jerzy Kasalik

Po meczu

edytuj

Nieobiektywne sędziowanie w trakcie meczu zarzucali Kowalczykowi komentatorzy – Janusz Basałaj i Edward Durda[6], a po meczu m.in. trenerzy Adam Topolski i Janusz Białek, działacze: Bolesław Krzyżostaniak i Edward Potok oraz wojewodowie: Stanisław Tamm, Maciej Musiał i Ireneusz Michalak[3]. Z drugiej strony Michał Listkiewicz stwierdził, iż sędzia miał „gorszy dzień”, ale odparł zarzuty, jakoby spotkanie było rozegrane w sposób nieuczciwy[5]. Trener Aluminium Jerzy Kasalik pochwalił swoich piłkarzy oraz wypowiadał się krytycznie na temat pracy sędziego[3]. Mimo to obserwator meczu Alojzy Jarguz wystawił sędziemu za spotkanie notę 8/10 i nie stwierdził żadnego błędu Kowalczyka[6]. Polski Związek Piłki Nożnej ukarał Kowalczyka trzymiesięcznym zakazem sędziowania[3]. Wydział Dyscypliny związku orzekł, że Kowalczyk podczas spotkania popełnił szesnaście rażących błędów[5]. Aluminium bezskutecznie domagało się powtórzenia meczu, zwracając się w tej kwestii do prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego i ministra sportu Jacka Dębskiego[7].

W książce „Spowiedź Fryzjera” do ustawienia meczu przyznał się Ryszard Forbrich. Podczas zeznań w prokuraturze w 2009 roku wersję tę potwierdził Paweł Kryszałowicz dodając, iż sędzia został przekupiony kwotą 150 tysięcy złotych[3].

Za triumf w Pucharze Polski Amica otrzymała nagrodę finansową w wysokości pół miliona złotych[8].

Przypisy

edytuj
  1. I liga 1997/1998 w bazie 90minut.pl
  2. sezon 1997/98 » II liga » Tabela [online], Historia Polskiej Piłki Nożnej [dostęp 2022-04-08].
  3. a b c d e f g h Finał Pucharu Polski 1998 [online], KS Górnik Konin – nieoficjalny serwis [dostęp 2022-04-08].
  4. Paweł Mogielnicki, Poland Cup 1997/98 [online], RSSSF [dostęp 2022-04-08].
  5. a b c d e Damian Pechman, Finał Pucharu Polski 1998, Amica – Aluminium. Andrzej Jaskot o słabszym dniu sędziego Marka Kowalczyka [WYWIAD] [online], TVP Sport [dostęp 2022-04-08].
  6. a b c Szymon Janczyk, Największy przekręt w historii polskiej piłki? Tak wyglądał finał Pucharu Polski 1998 [online], Weszlo.com, 3 maja 2020 [dostęp 2022-04-08].
  7. Szymon Mierzyński, Najsłynniejszy finał Pucharu Polski. "Fryzjer" w akcji, licytacja w przerwie i zwycięstwo Amiki Wronki z Aluminium Konin [online], Wirtualna Polska, 14 kwietnia 2020 [dostęp 2022-04-08].
  8. Stanisław Moneta, Finał Pucharu Polski Amica Wronki - Aluminium Konin z 1998 r. Zobacz, jak kiedyś "ustawiało się" mecze [WIDEO] [online], Sportowy24.pl, 4 maja 2020 [dostęp 2022-04-08].