Fizyka plazmy – dziedzina fizyki zajmująca się badaniem i nauką o plazmie (rozrzedzonych gazach zjonizowanych) i zjawiskach z nią spokrewnionych[1].

Fizyka plazmy opiera się głównie na innych dobrze znanych działach fizyki (mechanika statystyczna, mechanika klasyczna, elektrodynamika).

Fizyka plazmy to nauka o cząstkach naładowanych. Zwykły gaz, jakim np. jest powietrze jest złożony z cząstek obojętnych elektrycznie, które oddziaływają między sobą jedynie w momencie zderzenia (tzw. oddziaływania dwucząstkowe). W plazmie natomiast występuje pole elektryczno-magnetyczne, które w tym przypadku uważane jest za długozasięgowe. Powoduje to, że jedna cząstka oddziałuje na wielu sąsiadów (oddziaływanie wielocząstkowe).

W 1879 r. William Crookes określił plazmę jako „czwarty stan materii” (materia zjonizowana w wyładowaniach gazowych). Dostarczając ciepła ciału stałemu poprzez przemianę fazową, otrzymuje się nowy stan skupienia, zwykle ciecz. Kontynuując ogrzewanie, z cieczy powstanie gaz. Z kolei, ogrzewając gaz, można go doprowadzić do jonizacji (oddzielenia elektronów od cząsteczek). Przy pewnej temperaturze nastąpi całkowita jonizacja gazu. Właśnie ten stan nazywany jest czwartym stanem skupienia.

Przypisy

edytuj
  1. fizyka plazmy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-11-28].