Folsomia quadrioculata

	Folsomia quadrioculata
	(Tullberg, 1871)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Nadgromada	sześcionogi
Gromada	skrytoszczękie
Podgromada	skoczogonki
Rząd	Entomobryomorpha
Nadrodzina	Isotomoidea
Rodzina	pchlicowate
Podrodzina	Proistominae
Rodzaj	Folsomia
Gatunek	Folsomia quadrioculata
Synonimy
	Isotoma quadrioculata (Tullberg, 1871); Folsomia anophthalma Tullberg, 1871; Isotoma quadrioculata var. pallida Axelson, 1905; Folsomia pallida Axelson, 1905; Folsomia gracilis Latzel, 1922; Folsomia diplophthalma f. 4-punctata Agrell, 1939; Folsomia quadrioculata americana Stach, 1947; Folsomia nana Gisin, 1957; Folsomia monosetosa Rusek, 1966;
	Isotoma quadrioculata (Tullberg, 1871); Folsomia anophthalma Tullberg, 1871; Isotoma quadrioculata var. pallida Axelson, 1905; Folsomia pallida Axelson, 1905; Folsomia gracilis Latzel, 1922; Folsomia diplophthalma f. 4-punctata Agrell, 1939; Folsomia quadrioculata americana Stach, 1947; Folsomia nana Gisin, 1957; Folsomia monosetosa Rusek, 1966;

Folsomia quadrioculata – gatunek skoczogonka z rzędu Entomobryomorpha i rodziny Isotomidae. Gatunek pospolity, szeroko rozprzestrzeniony w Holarktyce.

Opis

Długość ciała do 2,5 mm^[2]. Ubarwiony biało^[3] lub jasno szaro^[2] z mniej lub bardziej rozproszonym czarnym barwnikiem. Pseudoocelli (oczka) obecne po parze z każdej strony głowy. Narząd pozaczułkowy wydłużony, długością zbliżony do odległości między pseudoocelli. Pazurki pozbawione ząbków. Nasada widełek skokowych dłuższa niż ramiona, z jedną parą szczecinek (setae). Grzbietowa strona ramion z kilkoma niewielkimi karbami pośrodku, brzuszna zaś z 6-8 szczecinkami. Wyrostki szczytowe 3-4 razy krótsze od ramion^[3]. Istotną cechą pozwalającą na odróżnienie go od podobnego Folsomia manolachei jest lokalizacja sensillum tylnego kąta grzbietowej strony drugie segmentu tułowia. U F. quadrioculata jest ono wysunięte do przodu, przez co nie znajduje się w tylnym rzędzie szczecinek jak u F. manolachei^[2].

Biologia i ekologia

Habitat

Bytuje w mchu, ściółce leśnej, pod odstającą korą drzew. Znajdowany też w ziemi doniczkowej^[3].

Adaptacja do niskich temperatur

Zasięg występowania tego gatunku obejmuje większą część Arktyki i obszarów subarktycznych. W związku z tym skoczogonek ten wykształcił, podobnie jak Megaphorura arctica, zdolność do kontrolowanego odwodnienia ciała, dzięki czemu chroni się podczas ekstremalnie niskich, zimowych temperatur przed zamarznięciem^[4].

Występowanie

Gatunek pospolity, szeroko rozprzestrzeniony. Występuje w większości krajów Europy, północnej Afryce, północnej i środkowej Azji, Grenlandii, Ameryce Północnej i Nowej Zelandii. Wykazany również z Polski^[5]^[6].

Przypisy

↑ Folsomia quadrioculata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Roehampton University: (275FOqua) Folsomia quadrioculata (Tullberg, 1871). [dostęp 2013-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].
↑ ^a ^b ^c Jan Stach: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. II Skoczogonki-Collembola. PWN, 1955, s. 114-118.
↑ Jesper G. Sørensen, Martin Holmstrup. Cryoprotective dehydration is widespread in Arctic springtails. „Journal of insect physiology”. 57 (8), 2011. PMID: 21396373.
↑ F. quadrioculata na Fauna Europaea. [dostęp 2013-11-27].
↑ Frans Janssens: Folsomia na: Collembola of the World. [dostęp 2013-11-27].

[itis-1] Folsomia quadrioculata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[uor-2] Roehampton University: (275FOqua) Folsomia quadrioculata (Tullberg, 1871). [dostęp 2013-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].

[pte-3] Jan Stach: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. II Skoczogonki-Collembola. PWN, 1955, s. 114-118.

[c-4] Jesper G. Sørensen, Martin Holmstrup. Cryoprotective dehydration is widespread in Arctic springtails. „Journal of insect physiology”. 57 (8), 2011. PMID: 21396373.

[fe-5] F. quadrioculata na Fauna Europaea. [dostęp 2013-11-27].

[fj-6] Frans Janssens: Folsomia na: Collembola of the World. [dostęp 2013-11-27].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]