Wikipedia

Francesca Woodman

amerykańska fotografka

Francesca Stern Woodman (ur. 3 kwietnia 1958 w Denver, zm. 19 stycznia 1981 w Nowym Jorku)[1] – amerykańska fotografka, autorka czarno-białych portretów, aktów, autoportretów i martwych natur.

Francesca Woodman
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1958
Denver

Data i miejsce śmierci

19 stycznia 1981
Nowy Jork

Narodowość

amerykańska

Alma Mater

Rhode Island School of Design

Dziedzina sztuki

fotografia

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Francesca Woodman urodziła się 3 kwietnia 1958 w Denver. Była córką pary artystów-ceramików: George’a Woodmana i Betty Woodman z domu Abrahams. Matka była Żydówką, a ojciec pochodził z rodziny protestantów. Jej starszy brat – Charles; również zajął się sztuką, obecnie jest wykładowcą akademickim specjalizującym się w sztuce elektronicznej.

Woodman zaczęła wykonywać swoje pierwsze autoportrety fotograficzne w wieku trzynastu lat[2]. Będzie to jej stały motyw twórczości aż do przedwczesnej śmierci. W latach 1963–1971 uczęszczała do szkoły podstawowej w Boulder. Drugą klasę zaliczyła we Włoszech, gdzie jej rodzina wielokrotnie spędzała letnie wakacje. W 1972 rozpoczęła edukację w prywatnej szkole z internatem w Abbot Academy. Tam zaczęła doskonalić swoje umiejętności fotograficzne i rozwijać swoje artystyczne zainteresowania. W 1973 Abbot Academy została połączona z Phillips Academy i zamieniona na Boulder High School(inne języki), którą to Woodman ukończyła w 1975. Lato spędziła razem z rodziną znowu we Włoszech, w miejscowości Florentine. Woodmanowie zamieszkali na terenie starego, opuszczonego gospodarstwa. Tam, w opuszczonych pomieszczeniach powstało sporo, tych najbardziej charakterystycznych dla jej twórczości, zdjęć – martwych natur, portretów, aktów i auto-portretów. Zaczęła też eksperymentować z kamerą wideo[3][4].

Po wakacjach rozpoczęła edukację w Rhode Island School of Design (RISD). Następnie w latach 1977–1978 studiowała w Rzymie na stypendium; będącym oddziałem szkoły RISD przeznaczonym dla wyróżnionych studentów. Woodman władała biegle włoskim, co pozwoliło jej w tamtym czasie nawiązać kontakty z włoskimi artystami i intelektualistami. W po powrocie do Ameryki ukończyła Rhode Island School of Design[5]. Lato tego roku spędziła w miejscowości Stanwood, gdzie odwiedziła swojego chłopaka.

W 1979 przeniosła się do Nowego Jorku, w celu rozpoczęcia profesjonalnej drogi artystycznej. Starała się o zatrudnienie w branży zajmującej się fotografią mody[4]. Niestety jej usilne starania nie przyniosły jej oczekiwanego zatrudnienia i zainteresowania. Latem 1980 przebywała na rezydencji artystycznej w MacDowell Colony w Peterborough. W tym samym roku zaczęła zmagać się z depresją wynikłą z powodu nieudanego związku z chłopakiem, rozstania oraz brakiem należytego zainteresowania jej twórczością fotograficzną. Jesienią 1980 przeżyła próbę samobójczą. Po wypadku zamieszkała z rodzicami na Manhattanie; podjęła też terapię.

19 stycznia 1981 Francesca Woodman wyskoczyła z okna w budynku znajdującego się we wschodniej części Nowego Jorku. W chwili śmierci miała 22 lata[3]. Już rok później krytyka zaczęła interesować się jej twórczością i pozytywnie wypowiadała się o jej zdjęciach.

Francesca Woodman pozostawiła po sobie ponad dziesięć tysięcy negatywów, w tym osiemset odbitek[2], które wielokrotnie od jej śmierci były eksponowane na pokazach i wystawach. Jej prace znacząco wpłynęły na twórczość wielu artystek i artystów.

Wystawy i publikacje edytuj

  • 1986–1988: Francesca Woodman, photographic work. wystawa prezentowana w wielu miejscach: Hunter College Art Gallery w Nowym Jorku; Wellesley College Museum w Wellesley; University of Colorado Fine Arts Gallery w Boulder; UCI Fine Arts Gallery na University of California w Irvine; Krannet Art Museum w Champaign.
  • 1992–1993: Francesca Woodman, photographische arbeiten (prace fotograficzne). wystawa prezentowana w wielu miejscach: Shedhalle w Zürychu w Szwajcarii, wystawie towarzyszył katalog[6]; Westfälischer Kunstverein w Münster w Niemczech; Kulturhuset w Sztokholmie w Szwecji; Suomen Valokuvataiteen Museo SÄÄTIÖ w Helsinkach w Finlandii; DAAD Galerie w Berlinie w Niemczech; Galleri F15 Alby w Moss w Norwegii.
  • 1998: l’artiste et la représentation de soi, Francesca Woodman, Rencontres d’Arles Festival[7].
  • 1998–2002: Francesca Woodman. wystawa prezentowana w wielu miejscach: Fondation Cartier pour l’art contemporain w Paryżu we Francji[8]; Kunsthal w Rotterdamie w Holandii; Belém Cultural Center w Lizbonie w Portugalii; The Photographers’ Gallery w Londynie w Wielkiej Brytanii; Centro Cultural Tecla Sala, L’Hospitalet w Barcelonie w Hiszpanii; Carla Sozzani Gallery w Mediolanie we Włoszech; The Douglas Hyde Gallery w Dublinie w Irlandii; PhotoEspana, Centro Cultural Conde Duque w Madrycie w Hiszpanii.
  • 2000: Francesca Woodman: Providence, Roma, New York. Palazzo delle Esposizioni w Rzymie we Włoszech[9].
  • 2009–2010: Francesca Woodman. wystawa prezentowana w wielu miejscach: Espacio AV w Murcia w Hiszpanii[10]; sms contemporanea w Sienie we Włoszech; Palazzo della Ragione w Mediolanie we Włoszech.
  • 2011–2012: Francesca Woodman. San Francisco Museum of Modern Art w San Francisco oraz Solomon R. Guggenheim Museum w Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych[11]. Na tej wystawie zostało zaprezentowanych wiele fotografii, które wcześniej nie były pokazywane.
  • 2015–2017: On Being an Angel. wystawa prezentowana w wielu miejscach: Moderna Museet w Sztokholmie w Szwecji; Foam Photography Museum w Amsterdamie w Holandii; Fondation Henri Cartier-Bresson w Paryżu we Francji; Moderna Museet w Malmö w Szwecji[12]; Finnish Museum of Photography w Helsinkach w Finlandii.
  • 2019-2020: Francesca Woodman: Portrait of a Reputation. MCA Denver w Denver w Stanach Zjednoczonych[13].
  • Francesca Woodman, red. Chris Townsend, Phaidon Press: 2006, ISBN 978-0-7148-7318-3[14]

Przypisy edytuj

  1. ↑ Tate, Finding Francesca – Look Closer [online], Tate [dostęp 2021-05-19] (ang.).
  2. ↑ a b Francesca Woodman [online], Victoria Miro [dostęp 2021-05-19] (ang.).
  3. ↑ a b Searching for the real Francesca Woodman [online], the Guardian, 30 sierpnia 2014 [dostęp 2021-05-19] (ang.).
  4. ↑ a b Why Francesca Woodman’s defiant self-portraits are the prototype for the ‘female gaze’ [online], www.sleek-mag.com [dostęp 2021-05-19] (ang.).
  5. ↑ Francesca Woodman [online], www.nationalgalleries.org [dostęp 2021-05-19] (ang.).
  6. ↑ Francesca Woodman: Photographische Arbeiten = Photographic works; Zürich: Shedhalle ; New York, NY: D.A.P. / distributed Art Publishers: 1993, ISBN 978-1-881616-13-9.
  7. ↑ Les Rencontres d’Arles, Les Rencontres d’Arles [online], www.rencontres-arles.com [dostęp 2021-05-19].
  8. ↑ Francesca Woodman [online], Fondation Cartier pour l’art contemporain, 24 października 2017 [dostęp 2021-05-19] (ang.).
  9. ↑ Francesca Woodman: Providence, Rome, New York. Palazzo delle Esposizioni [online], www.palazzoesposizioni.it [dostęp 2021-05-19] (ang.).
  10. ↑ Espacio AV (Murcia), Francesca Woodman: Espacio AV, Murcia, 26 Feb, Espacio AV, 2009, ISBN 978-84-96898-42-4 [dostęp 2021-05-19] (hiszp.).
  11. ↑ Francesca Woodman [online], The Guggenheim Museums and Foundation [dostęp 2021-05-19] (ang.).
  12. ↑ Francesca Woodman. On Being an Angel [online], Moderna Museet i Malmö [dostęp 2021-05-19] (ang.).
  13. ↑ Francesca Woodman [online], MCA Denver [dostęp 2021-05-19] (ang.).
  14. ↑ Phaidon, Francesca Woodman [online], Phaidon [dostęp 2021-05-19] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Francesca_Woodman&oldid=72104959”