Francesco Bianchi (kompozytor)

Francesco Bianchi (ur. około 1752 w Cremonie, zm. 27 listopada 1810 w Londynie[1][2]) – włoski kompozytor.

Francesco Bianchi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 1752
Cremona

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

27 listopada 1810
Londyn

Przyczyna śmierci

samobójstwo

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Życiorys edytuj

Był uczniem Niccolò Jommellego[1][2]. W latach 1775–1778 był maestro al cembalo w paryskiej Comédie-Italienne[1][2]. Po powrocie do Włoch działał jako kompozytor operowy, wystawiając swoje dzieła m.in. w Padwie, Wenecji i Neapolu[1]. Od 1783 do 1793 roku był drugim kapelmistrzem katedry w Mediolanie[2]. W latach 1785–1793 zatrudniony był również na stanowisku drugiego organisty bazyliki św. Marka w Wenecji[1]. W 1794 roku wyjechał do Londynu[2]. W latach 1795–1802 działał jako kompozytor londyńskiego King’s Theatre[1]. Kierował też Crow Street Theatre (1798–1800) i Astley’s Theatre (1800–1801) w Dublinie[1]. Popełnił samobójstwo[2].

Napisał prawie 80 oper, m.in. Giulio Sabino (wyst. Cremona 1772), Il Grand Cidde (wyst. Florencja 1773), Réduction de Paris (wyst. Paryż 1775), La Vendetta de Nino (wyst. Neapol 1790)[2]. Żadna z nich jednak nie znalazła trwałego miejsca w repertuarze[2]. Był też autorem traktatu teoretycznego Dell’attrazione armonica, opublikowanego częściowo w angielskim przekładzie na łamach „Quarterly Musical Magazine and Review” w latach 1820–1821[1][2].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 312–313. ISBN 83-224-0113-2.
  2. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 336. ISBN 0-02-865526-5.

Linki zewnętrzne edytuj