Francesco Maria Sforza
Francesco Maria Sforza (ur. 30 stycznia 1491[1], zm. w styczniu 1512) – następca tronu mediolańskiego, syn Giana Galeazza Sforzy i Izabeli Aragońskiej.
| |
| |
| następca tronu mediolańskiego | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo |
Ippolita Maria Sforza |
ŻyciorysEdytuj
Po śmierci ojca w 1494 został przedstawiony radzie książęcej, która przekazała władzę w Mediolanie w ręce regenta Ludovica Sforzy. W grudniu 1494 wraz z matką i rodzeństwem zamieszkał w Castello Sforzesco w Mediolanie[2].
W 1497 Izabela i rodzeństwo księcia wyprowadzili się z dworu Ludovica, zaś Francesco pozostał przy dziadzie stryjecznym Ludovicu. W 1499 król francuski Ludwik XII podjął wyprawę zbrojną na Mediolan i pozbawiony sojuszników dziad stryjeczny Francesca musiał opuścić zamek. Francesco został wówczas zabrany przez króla do Francji i umieszczony w opactwie benedyktyńskim koło Tours[3].
Pomimo starań matki Izabeli i ciotki Bianki Marii, żony króla niemieckiego Maksymiliana I, nie udało się odzyskać tronu mediolańskiego dla Francesca[4]. W styczniu 1512 Francesco spadł z konia podczas polowania i poniósł śmierć na miejscu[5].
PrzypisyEdytuj
- ↑ D. Pizzagalli, Dama z gronostajem. Życie Cecilii Gallerani w Mediolanie czasów Ludovica Sforzy, Poznań 2006, s. 91.
- ↑ D. Wójcik-Góralska, Niedoceniana królowa, Warszawa 1987, s. 18.
- ↑ D. Wójcik-Góralska, Niedoceniana królowa, Warszawa 1987, s. 20.
- ↑ D. Wójcik-Góralska, Niedoceniana królowa, Warszawa 1987, ss. 21–22.
- ↑ D. Wójcik-Góralska, Niedoceniana królowa, Warszawa 1987, s. 28.
BibliografiaEdytuj
- Pizzagalli D., Dama z gronostajem. Życie Cecilii Gallerani w Mediolanie czasów Ludovica Sforzy, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2006, ISBN 83-7301-825-5, ss. 91–92, 130–131, 144.
- Wójcik-Góralska D., Niedoceniana królowa, Warszawa 1987, ISBN 83-205-3903-X, ss. 18–22, 28.