Franc Andrijewski

(Przekierowano z Franciszek Andrijewski)

Franc Andrijewski, w Polsce używał imienia Franciszek, (ros.) Франц Андриевский (ur. 16 stycznia?/29 stycznia 1903 w m. Grebienki, w guberni kijowskiej, zm. 15 listopada 1993 w Rydze) – radziecki oficer, pułkownik Armii Czerwonej, generał brygady Wojska Polskiego.

Franc Andrijewski
Франц Андриевский
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1903
m. Grebienki, gubernia kijowska

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1993
Ryga

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal „Za udział w walkach o Berlin” Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru

Służba w wojsku

edytuj

Służbę w Armii Czerwonej rozpoczął w grudniu 1923. Do sierpnia 1925 odbywał służbę zasadniczą w 30 pułku artylerii 30 Dywizji Strzeleckiej. Po ukończeniu Kijowskiej Szkoły Artyleryjskiej w 1929[1] został dowódcą plutonu, baterii i zastępcą szefa sztabu pułku w 99 pułku artylerii 99 Dywizji Piechoty (od października 1929 – do września 1934). Po ukończeniu Akademii w 1937 – zastępca kierownika sekcji i zastępca szefa Wydziału Operacyjnego 10 Armii Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego (od czerwca 1939 – do listopada 1943), szef sztabu 21 Korpusu Piechoty Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego (od marca – do listopada 1943), szef Wydziału Operacyjnego sztabu 21 Korpusu Piechoty 1 Armii (od grudnia 1943 – do sierpnia 1944).

We wrześniu 1944 w stopniu pułkownika został skierowany do służby w Wojsku Polskim – jako szef Oddziału Operacyjnego Sztabu Głównego Wojska Polskiego (do września 1945). Od 5 października – do grudnia 1944 był szefem Oddziału Operacyjnego i jednocześnie pełniącym obowiązki szefa sztabu 3 Armii Wojska Polskiego.

We wrześniu 1945 wyjechał do ZSRR, tam pełnił służbę jako szef Wydziału Operacyjnego sztabu Armii (od października 1945 – do kwietnia 1948 oraz od maja 1949 – do grudnia 1950).

Od lutego 1951 ponownie przybył do Polski na stanowisko szefa sztabu OW-I (od 31 stycznia 1951 – do 2 grudnia 1953), pełniącego obowiązki dowódcy OW-I (od 3 grudnia 1953 – do 21 października 1954), dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego (od 21 października 1954 – do 12 listopada 1956).

26 listopada 1956 wyjechał do ZSRR.

Wykształcenie wojskowe

edytuj

Awanse wojskowe

edytuj

Odznaczenia

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • L.Grot – "Z dziejów Warszawskiego Okręgu Wojskowego", Wyd. Warszawa, 1972
  • L.Grot, T.Konecki, E.J.Nalepa – "Pokojowe dzieje Wojska Polskiego", Wyd. Warszawa, 1992
  • E.J.Nalepa – "Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim w latach 1943-1968", Wyd. WIH, Warszawa, 1995
  • M.Szczurowski – "Słownik wyższych dowódców LWP", Wyd. Warszawa, 1995

Przypisy

edytuj
  1. "Красный артиллерист" Nr 9 z 1929-09-01