Franciszek Blinowski

Polski polityk komunistyczny, poseł na Sejm PRL od 1947 do grudnia 1971

Franciszek Blinowski (ur. 8 października 1907 w Zaklikowie, zm. 3 października 1997) – polski polityk komunistyczny, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz poseł na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji.

Franciszek Blinowski
Data i miejsce urodzenia

8 października 1907
Zaklików

Data śmierci

3 października 1997

Poseł na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji
Okres

od 1952 do 1956
do i ponownie od 1961 do 1972

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy I klasy
Grób Franciszka Blinowskiego na cmentarzu komunalnym Północnym

Życiorys

edytuj

Syn Antoniego i Anny, posiadał wykształcenie wyższe ekonomiczne. Należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej, a potem do Polskiej Partii Robotniczej, w której od lutego 1946 do marca 1947 był zastępcą kierownika Wydziału Przemysłu Ciężkiego Komitetu Centralnego PPR, a następnie zastępcą kierownika Wydziału Propagandy i Prasy KC PPR. W grudniu 1948, gdy PPR współtworzyła Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą, objął tę samą funkcję w Wydziale Propagandy Masowej Komitetu Centralnego PZPR, którą pełnił do grudnia 1949. Następnie pełnił tę samą funkcję w Wydziale Ekonomicznym KC (do lipca 1951), a od czerwca 1951 do czerwca 1957 w Wydziale Przemysłu Ciężkiego KC. Ponadto był zastępcą członka KC (1948–1954). Na II Zjeździe PZPR w marcu 1954 został wybrany na członka KC PZPR, którym był do 1971. Od czerwca 1957 do lipca 1964 ponownie był zastępcą kierownika Wydziału Ekonomicznego KC, a od września 1964 do marca 1971 kierownikiem Wydziału Planowania i Finansów KC PZPR.

W latach 1947–1952 był posłem na Sejm Ustawodawczy (z okręgu Toruń), a w latach 1952–1956 i 1961–1971 posłem na Sejm PRL (podczas pierwszej kadencji z okręgu Grudziądz, od 1961 do 1965 z okręgu Tarnobrzeg, a przez dwie ostatnie kadencje z okręgu Pruszków)[1].

Odznaczony dwukrotnie Orderem Sztandaru Pracy I klasy[1].

Został pochowany obok żony Tomiły Blinowskiej (1909–1992) na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie[2].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj