Frantz Reichel

francuski sportowiec i działacz

Frantz Reichel (ur. 16 marca 1871 w Paryżu, zm. 24 marca 1932 tamże) – francuski sportowiec, dwukrotny olimpijczyk, zdobywca złotego medalu w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900 w Paryżu, mistrz Francji w rugby union i lekkoatletyce. Dziennikarz, działacz sportowy, sekretarz generalny Francuskiego Komitetu Olimpijskiego, komitetu organizacyjnego LIO 1924, założyciel związków i organizacji sportowych.

Frantz Reichel
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Francois-Étienne Obus Reichel

Data i miejsce urodzenia

16 marca 1871
Paryż

Data i miejsce śmierci

24 marca 1932
Paryż

Rugby union
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
Neuilly
Cosmopolitan Club
Racing Club de France
1904–1908 SCUF

Kariera sportowa

edytuj
 
Reichel (z piłką) jako kapitan Racingu w 1899 roku
 

Rugby union

edytuj

W trakcie kariery sportowej związany był z klubami Neuilly i Cosmopolitan Club[1]. Największe sukcesy odniósł jednak z Racing Club de France, z którym zdobył tytuł mistrza Francji w latach 1892 i 1900 oraz wystąpił w finale w roku 1893[2][3]. W 1893 roku był kapitanem pierwszego francuskiego zespołu, który zagrał na Wyspach Brytyjskich[4][5]. W 1904 roku przeszedł do SCUF, gdzie pełnił rolę kapitana zespołu w latach 1905–1907, zaś w 1908 roku zakończył sportową karierę. Pojawiał się następnie w meczach towarzyskich zespołu, a jeszcze w latach dwudziestych grał w drużynie „weteranów” SCUF[4].

Ze złożoną z paryskich zawodników reprezentacją Francji zagrał w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1900. Wystąpił w obu meczach tych zawodów, w których Francuzi pokonali 14 października Niemców 27:17[6], a dwa tygodnie później Brytyjczyków 27:8[7][8]. Wygrywając oba pojedynki Francuzi zwyciężyli w turnieju zdobywając tym samym złote medale igrzysk[9].

Jeden z trzech honorowych reprezentantów kraju (pozostali to Henri Amand i Louis Dedet)[1].

Rozgrywane od 1931 roku mistrzostwa kraju juniorów U-21 noszą na jego cześć nazwę Coupe Frantz Reichel[10].

Lekkoatletyka

edytuj

Jako lekkoatleta w 1890 roku został mistrzem Francji szkół w biegu na 110 metrów przez płotki oraz seniorskim w biegach przełajowych, rok lata później zdobywając mistrzostwo kraju w obu tych konkurencjach. W 1893 roku zdobył natomiast tytuł w chodzie na 1 kilometr i uplasował się na drugim miejscu w biegu na 400 metrów, w 1894 roku to osiągnięcie powtarzając w biegu przez płotki. Był również rekordzistą Francji w chodzie na 1 kilometr oraz biegu godzinnym[11][12][13].

Pełniąc dziennikarskie obowiązki uczestniczył również w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1896 biorąc udział w biegach na 400 m i 110 m przez płotki. W pierwszym z nich odpadł w biegu eliminacyjnym[14], w drugim zaś awansował do finału, lecz nie wystąpił w nim, by sekundować występującemu w maratonie Albinowi Lermusiaux[15].

Uprawiał szermierkę, gimnastykę i zapasy, zajmując się również jazdą konną i wyścigami samochodowymi[1][16].

Jako bokser walczył m.in. z Frankiem Erne[16], następnie był również arbitrem[17], sędziował m.in. pojedynek Joe JeanetteGeorges Carpentier[18].

Działacz sportowy

edytuj
 
Reichel wśród członków Comité olympique français (siedzi, drugi z lewej)

Już będąc w szkole założył stowarzyszenie sportowe[19][5], następnie zajął się sportem ogólnokrajowym i międzynarodowym. Był jednym z inicjatorów powstania Fédération Française de Football Association i jego wiceprezydentem[20][21][22]. Założył Fédération française de boxe w 1903 roku[23], której był następnie sekretarzem generalnym[24].

Zajmował także pozycję prezesa francuskiej i Międzynarodowej Federacji Hokeja na Trawie[25][4]. W 1923 roku założył Międzynarodową Federację Bobsleja i Toboganu[26], zaś rok później zorganizował we własnym domu[27] spotkanie założycielskie Fédération Française de Baseball et de Softball, którego został wybrany prezesem[28][29].

Był sekretarzem Union des sociétés françaises de sports athlétiques, a następnie powstałego z jego inicjatywy Comité national des sports[1][30], tę samą pozycję również sprawował w Comité olympique français[1][31][32]. Z racji pełnionego stanowiska był zatem sekretarzem generalnym i komisarzem sportowy Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924[33][16].

W 1915 roku był prezesem Sporting club universitaire de France, którego sekcji rugby przewodził w latach 1904–1919[4].

W latach 1913–1914 zasiadał we władzach IAAF[34], a w 1928 roku otrzymał Veteran Pin tej organizacji[35].

Dziennikarz i autor

edytuj

Współpracował z Sports Athlétiques, l’Avenir, L'Auto, Le Vélo, Le Monde sportif, L'Auto-Vélo, Le Sport illustré[36][4][37], założył i kierował sekcją sportową Le Figaro[1], był również autorem innych publikacji[38][39]. Dla Le Vélo przygotowywał relacje z Letnich Igrzysk Olimpijskich 1896[36], dla l’Avenir i L'Auto zaś z LIO 1924[37].

Wraz z ojcem współpracowali z Pierre'em de Coubertin, a Frantz organizował obsługę prasową podczas kongresu na Sorbonie, który reaktywował igrzyska olimpijskie[8][40].

Dostrzegał wpływ i potęgę prasy, która z czasem miała rosnąć[41], dlatego też w 1921 roku założył Syndicat de la presse sportive et touristique[42][1], a trzy lata później Association International de la Presse Sportive[43][44] przewodząc obydwóm.

  • Uczęszczał do Lycée Lakanal, a następnie studiował prawo[5].
  • Pomimo zwolnienia ze służby wojskowej podczas I wojny światowej, zgłosił się na ochotnika w 1916 roku. Dosłużył się rangi porucznika i otrzymał Krzyż Wojenny oraz został kawalerem Legii Honorowej. W 1925 roku został oficerem tego orderu[4].
  • Prócz relacjonowania dla Le Figaro wizyty braci Wright w 1908 roku, 3 października odbył lot z Wilburem jako jeden z pierwszych Francuzów[45][5][46], będąc jednocześnie pierwszym europejskim dziennikarzem[8].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Frantz Reichel @ ffr.fr. ffr.fr. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-13)]. (fr.).
  2. Frantz Reichel @ finalesrugby.com. finalesrugby.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-26)]. (fr.).
  3. Frantz Reichel. racing-metro92.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-22)]. (fr.).
  4. a b c d e f Sur le Boulevard du SCUF, Frantz REICHEL. km17.fr. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-16)]. (fr.).
  5. a b c d Frantz Reichel. aaaellk.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-26)]. (fr.).
  6. France XV 27 - 17 Germany. espnscrum.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-27)]. (ang.).
  7. Rugby at the Olympics 1900. rugbyfootballhistory.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-24)]. (ang.).
  8. a b c Frantz Reichel @ sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-17)]. (ang.).
  9. Summer Olympic Games, Paris 1900 Medallists:Rugby. olympic.org. [dostęp 2013-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-04)]. (ang.).
  10. Les Juniors Reichel. rctoulon.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)]. (fr.).
  11. Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 22 stycznia 2021, s. 2–5 [dostęp 2021-01-02] (fr.).
  12. Records de France, Meilleures Performances Françaises et autres chronologies des épreuves disparues [online], spnv.athle.com [dostęp 2013-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-22] (fr.).
  13. Titres Individuels [online], racingclubdefrance.net [dostęp 2013-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-11] (fr.).
  14. Athletics at the 1896 Athina Summer Games: Men's 400 metres [online], sports-reference.com [dostęp 2013-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-04-05] (ang.).
  15. Athletics at the 1896 Athina Summer Games: Men's 110 metres Hurdles [online], sports-reference.com [dostęp 2013-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-18] (ang.).
  16. a b c France and Olympism. „Olympic Review”, s. 540, November-December 1973. [zarchiwizowane z adresu 2015-06-10]. (ang.). 
  17. Franz Reichel. boxrec.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
  18. Joe Jeannette vs. Georges Carpentier. boxrec.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
  19. Les Athlètes de la République..., s. 413
  20. Coupe du monde 1904-1998 par François Thébaud. miroirdufootball.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-06)]. (fr.).
  21. La création d'un championnat professionnel. maxifoot.fr. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-17)]. (fr.).
  22. 1918-1920, des tranchées aux stades. Quelques éclairages sur la sortie de guerre des sportifs français et des fédérations de football européennes. histoire-politique.fr. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-02)]. (fr.).
  23. Les Athlètes de la République..., s. 414
  24. PARIS 1924 – RAPPORT OFFICIEL, s. 182
  25. Hockey and Olympism. library.la84.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  26. FIBT Federation. fibt.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)]. (ang.).
  27. FEDERATION FRANCAISE DE BASEBALL. ffbsc.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (fr.).
  28. History. ibaf.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-07)]. (ang.).
  29. PRESIDENTS. ffbsc.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (fr.).
  30. YOAN GROSSET, MICHAËL ATTALI. The French Initiative towards the Creation of an International Sports Movement 1908-1925: An Alternative to the International Olympic Committee. „Journal of Sport History”. 36 (2), s. 247, Summer 2009. [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04]. (ang.). 
  31. Olympics Strike Another Big Snag. „The New York Times”, June 2, 1922. [zarchiwizowane z adresu 2016-03-22]. (ang.). 
  32. Le Comité National Olympique et Sportif Français (CNOSF) > Historique. franceolympique.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (fr.).
  33. PARIS 1924 – RAPPORT OFFICIEL, s. 37
  34. THE BEGINNING OF THE IAAF. iaaf.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-07)]. (ang.).
  35. CONSTITUTION. iaaf.org. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. (ang.).
  36. a b Sports in specialized and general information press. Historical development and patterns of sports coverage. studia.ubbcluj.ro. s. 73. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)]. (ang.).
  37. a b PARIS 1924 – RAPPORT OFFICIEL, s. 810
  38. au:Reichel, Frantz. worldcat.org. [dostęp 2013-11-17]. (ang.).
  39. Frantz Reichel (1871-1932). data.bnf.fr. [dostęp 2013-11-17]. (fr.).
  40. PARIS 1924 – RAPPORT OFFICIEL, s. 24
  41. THE EVOLUTION OF JOURNALISM AT THE OLYMPIC GAMES. ioa.org.gr. s. 178–179. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)]. (ang.).
  42. Actor of Dreams: Sport Movement and Media. franceolympique.com. s. 112. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)]. (ang.).
  43. THE HISTORY OF AIPS. aipsmedia.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-23)]. (ang.).
  44. Past Officials. aipsmedia.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-04)]. (ang.).
  45. Introduction. elektra.helsinki.fi. s. 9. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-26)]. (ang.).
  46. CHAPTER XV - WHEN WILBUR WRIGHT WON FRANCE. daytonhistorybooks.com. [dostęp 2013-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-17)]. (ang.).

Bibliografia

edytuj