Front Białoruski (1943–1944)

Front Białoruski (ros. Белорусский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Front Białoruski

Белорусский фронт

Żołnierze Frontu Białoruskiego odpoczywają po walce, 1 kwietnia 1944 roku
Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	20 października 1943
Rozformowanie	17 lutego 1944
Tradycje
Rodowód	Front Centralny
Kontynuacja	1 Front Białoruski
Dowódcy
Pierwszy	marsz. Konstanty Rokossowski
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe

Formowanie i walki

Utworzony 20 października 1943 z przemianowania Frontu Centralnego. Front rozwinął się na linii: dolny bieg rzeki Soż, Homel, Łojew, Czarnobyl, Tieremce. Walczył przeciw Grupie Armii „Środek”. Przeprowadził operację homelsko-rzeczycką (10–30 listopada 1943), w wyniku której osiągnął linię: Mozyrz, Żłobin, Bychów, Czausy. 14 stycznia 1944 wyzwolił Mozyrz i Kalinkowicze.
17 lutego 1944 przemianowany na 1 Front Białoruski.

Dowództwo frontu

Dowódca:

• gen. armii Konstanty Rokossowski.

Szef sztabu:

• gen. płk Michaił Malinin

Struktura organizacyjna

Początkowy skład:

• 3 Armia,
• 48 Armia,
• 50 Armia,
• 61 Armia,
• 65 Armia,
• 16 Armia Lotnicza.

Bibliografia

• Mała Encyklopedia Wojskowa t. 1 wyd.: MON 1967.
• Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.