Funky Koval

polska seria komiksowa

Funky Koval – polska seria komiksowa autorstwa scenarzystów Macieja Parowskiego i Jacka Rodka oraz rysownika Bogusława Polcha i twórczyni koloru, Danuty Polch zd. Czmoch – muzy Polcha i twarzy „Brendy”. W początkowym okresie w pracach nad koncepcją brał udział także Wiktor Żwikiewicz[1], ostatecznie jedynie użyczył potem twarzy jednemu z bohaterów. Głównym bohaterem jest kosmiczny detektyw Funky Koval (pierwotnie miał nazywać się Punky Rock[1]), który z pomocą przyjaciół i partnerów z prywatnej agencji detektywistycznej „Universs” tropi międzyplanetarne afery, nierzadko z podtekstem politycznym. Komiks zdobył serca czytelników znakomitymi i bardzo starannymi rysunkami, intrygującym scenariuszem oraz licznymi odniesieniami do ówczesnej rzeczywistości PRL (stan wojenny, Jerzy Urban, Okrągły Stół) – mimo że akcja komiksu na Ziemi oficjalnie rozgrywała się w USA w latach 80. XXI wieku. Trzecia część komiksu zawierała bogate odniesienia do rodzącej się wówczas III RP. Czwarta część ukazała się dopiero po kilkunastu latach i zawierała odniesienia do rzeczywistości współczesnej wydaniu, takie jak istnienie Internetu itp. W grudniu 2011 roku w specjalnym dodatku do „Nowej Fantastyki” ukazał się dodatkowy epizod Na białym szumie, w którym Koval pojawia się w rzeczywistości stanu wojennego w Polsce w 1981 roku[2].

Funky Koval
Scenariusz

Maciej Parowski
Jacek Rodek

Rysunki

Bogusław Polch

Kraj wydania

Polska

Język

polski

Data pierwszego wydania

1987

Wydawca

RSW „Prasa-Książka-Ruch”

Tematyka

fantastyka naukowa
political fiction

Tomów

4

Wydania

edytuj

Komiks publikowany był początkowo w odcinkach i wersji czarno-białej w czasopiśmie Fantastyka w latach (1982–1983) oraz w latach (1985–1986). Następnie ukazał się w formie kolorowych albumów (dwa pierwsze zostały wydane, zanim trzecia seria ukazała się w Fantastyce). Podobnie rzecz miała się z częścią czwartą, serializowaną w Nowej Fantastyce w latach 2010–2011, następnie opublikowaną w albumie.

Albumy

edytuj
  • Bez oddechu
    • wyd. I 1987 – RSW „Prasa-Książka-Ruch” („Komiks – Fantastyka” nr 1)
    • wyd. II 1992 – Prószyński i S-ka („Komiks” nr 1/92)
    • wyd. III 2011 – Prószyński i S-ka[3]
  • Sam przeciw wszystkim
    • wyd. I 1988 – RSW „Prasa-Książka-Ruch” („Komiks-Fantastyka” nr 2/88)
    • wyd. II 1992 – Prószyński i S-ka („Komiks” nr 2/92)
    • wyd. III 2011 – Prószyński i S-ka[3]
  • Wbrew sobie
    • wyd. I 1992 – Prószyński i S-ka („Komiks” nr 5/92)
    • wyd. II 2011 – Prószyński i S-ka[3]
  • Wrogie przejęcie
    • wyd. I 2011 – Prószyński i S-ka

Wydania zbiorcze

edytuj

Wydania elektroniczne

edytuj

W marcu 2011 roku albumy Bez oddechu i Sam przeciw wszystkim zostały wprowadzone do dystrybucji elektronicznej na platformie Woblink dla produktów Apple[4], w tej samej formie zostały także opublikowane w późniejszym terminie albumy trzeci i czwarty.

Adaptacje

edytuj
  • Funky Koval. Bez oddechu – Sound Tropez, 2014 – adaptacja audio pierwszego albumu do formy słuchowiska

Postacie

edytuj

Odniesienia do rzeczywistości dotyczą również występujących postaci, których część ma fizjonomiczne pierwowzory w świecie realnym[5]:

  • kpt. Paul Barley, menager w Agencji Universs – Lech Jęczmyk
  • Brenda Lear, prywatny detektyw w Agencji Universs i jej współwłaścicielka - Danuta Polch
  • Matt Parey, prywatny detektyw w Agencji Universs – Maciej Parowski, współautor komiksu
  • Jack Roddy, prywatny detektyw w Agencji Universs – Jacek Rodek, współautor komiksu
  • B. (Brent Poll), prywatny detektyw w Agencji Universs – Bogusław Polch, współautor komiksu
  • Marc O’Raymouth, niezależny dziennikarz – Marek Oramus
  • Vic Zhvicks, niezależny dziennikarz – Wiktor Żwikiewicz, współautor konspektu pierwszej części komiksu
  • George Fanner, reżimowy dziennikarz – Jerzy Urban
  • najlepsi kasiarze w archiwum Stellar Fox – Jacek Maziarski, Lech Wałęsa
  • dziennikarka PC News oraz Bullduck, członek gangu motocyklowego z miasteczka Twinducks – Jarosław Kaczyński
  • terrorysta na pokazie kolekcji Eric's Memoriam – Ali Agca

Opinie i nawiązania

edytuj

Przez część miłośników komiksu „Funky Koval” uważany jest za najlepszy polski komiks[6]. Niektórzy autorzy nawiązują w swoich pracach do niego (np. 48 stron, Ratman[7]).

Ekranizacja

edytuj

We wrześniu 2008 roku twórcy komiksu sprzedali opcję ekranizacji albumu „Bez Oddechu” niezależnemu producentowi filmowemu z USA[8][9].

Przypisy

edytuj
  1. a b „Punky Rock is not dead” na stronie FunkyKoval.pl
  2. „Na białym szumie” na stronie FunkyKoval.pl
  3. a b c Funky Koval powraca do księgarń – informacja w portalu Gildia Komiksu
  4. Informacja na stronie FunkyKoval.pl
  5. B. Polch, M. Parowski,J. Rodek, Funky Koval, Koluszki, 2022, s. 6, 142, 143, 145, 228.
  6. KZ - magazyn miłośników komiksu [online], kzet.pl [dostęp 2018-01-18].
  7. M. Zucholl, ''Enter The Ratman, czyli szczurza (od)trutka na popkulturę'', "Magazyn Kultury Popularnej Esensja"KZ - magazyn miłośników komiksu [online], esensja.pl [dostęp 2023-07-26].
  8. Funky Koval idzie do kina. Aleja Komiksu, 08-09-13. (pol.).
  9. Rafał Pawłowski: Amerykanie zekranizują przygody Funky Kovala. Gildia Komiksu, 08-09-13. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj