Gacek alpejski[6] (Plecotus macrobullaris) – gatunek ssaka z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).

Gacek alpejski
Plecotus macrobullaris[1]
Kuzyakin, 1965
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Nadrodzina

Vespertilionoidea

Rodzina

mroczkowate

Podrodzina

mroczki

Plemię

gacki

Rodzaj

gacek

Gatunek

gacek alpejski

Synonimy
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Taksonomia

edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1965 roku rosyjski zoolog Aleksander Kuzjakin jako podgatunek Plecotus auritus i nadając mu nazwę Plecotus auritus macrobullaris[2]. Holotyp pochodził z pobliża Władykaukazu, w Osetii Północnej, w Rosji[7].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[7].

Etymologia

edytuj
  • Plecotus: gr. πλεκω plekō „owijać, skręcać”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”[8].
  • macrobullaris: gr. μακρος makros „długi”[9]; łac. bulla, bullae „duża bańka, pęcherz, bąbel”[10].

Zasięg występowania

edytuj

Gacek alpejski występuje w Pirenejach, Alpach, na Półwyspie Bałkańskim, w Grecji, Anatolii, Kaukazie, południowo-wschodniej Syrii i zachodnim Iranie; obecny także na Korsyce i Krecie[7].

Morfologia

edytuj

Długość ciała (bez ogona) 46–55 mm, długość ogona 41–53 mm, długość ucha 34–38 mm, długość przedramienia 37–46 mm; masa ciała 6–10 g[11]. Od pozostałych europejskich gatunków gacka różni się białym futrem na brzusznej stronie ciała, równowąskim prąciem i trójkątną plamką na dolnej wardze. Wzór zębowy: I   C   P   M   = 36[11].

Przypisy

edytuj
  1. Plecotus macrobullaris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b А.П. Кузякин: Отряд Рукокрылые. Ordo Chiroptera. W: Н.А. Бобринский, Б.А. Кузнецов & А.П. Кузякин (redaktorzy): Определитель млекопитающих-СССР. Москва: Просвещение, 1965, s. 99. (ros.).
  3. A. Kiefer & M. Veith. A new species of long-eared bat from Europe (Chiroptera: Vespertilionidae). „Myotis”. 39, s. 8, 2001. (ang.). 
  4. F. Spitzenberger, E. Haring & N. Tvrtković. Plecotus microdontus (Mammalia, Vespertilionidae), a new bat species from Austria. „Natura Croatica”. 11 (1), s. 5, 2002. (ang.). 
  5. Plecotus macrobullaris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  6. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 122. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 244. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 546, 1904. (ang.). 
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 130.
  10. Jaeger 1944 ↓, s. 36.
  11. a b R. Moratelli, C. Burgin, V. Cláudio, R. Novaes, A. López-Baucells & R. Haslauer: Family Vespertilionidae (Vesper Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 869. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).

Bibliografia

edytuj