Garnirowanie (z fr. garnir[1] – ozdabiać) – przybranie, dekorowanie potraw i naczyń, na których są podane, za pomocą niewielkiej (dodatkowej) porcji żywności – rzeźbionej, artystycznie ciętej lub/oraz odpowiednio zaaranżowanej[2][3]. Dodatki, którymi się zdobi potrawę zwie się garnirunkiem lub także garnirowaniem.

Ciastko z kraba garnirowane zieleniną
Krwawa Mary garnirowana m.in. cytryną i oliwkami

Do garnirowania potraw słonych najczęściej używa się jarzyn i zieleniny, zwykle sałaty i natki pietruszki.

Garnirować można również napoje. Najczęściej do tego celu stosuje się plaster cytryny, pomarańczy, spiralnie skrojoną skórkę z cytryny – „twist” – długości 10-12 cm, plaster kiwi, truskawkę, cząstkę brzoskwini, cząstkę plastra ananasa itp. Ponadto wisienki koktajlowe – tzw. „maraski”, cebulki koktajlowe, oliwki itp. Owoce do drinków powinny być drobne, dobrze wymyte, świeżo przygotowane (skrojone). Maraski ze słoika z zalewą słodką czy cebulki lub oliwki z zalewy słonej powinny być przed użyciem spłukane wodą. Drobne owoce nabija się na szpadki, zaś plastry cytryny lub pomarańczy po nacięciu nasadza się na brzeg szkła.

Przypisy edytuj

  1. Słownik wyrazów obcych. swo.pwn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)]., Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. About Garnishes and Decorations. W: Diane Roupe: The Blue Ribbon Country Cookbook. Thomas Nelson, Inc., 2009?, s. 316. ISBN 978-1-4016-0360-1. OCLC 180161813. (ang.).
  3. Uniwersalny słownik języka polskiego, Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol (red.), Wydawnictwo Naukowe PWN.