Giedziunele

wieś w rejonie ignalińskim na Litwie

Giedziunele (lit. Gedžiūnėliai) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w gminie Kozaczyzna.

Giedziunele
ilustracja
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

ignaliński

Gmina

Kozaczyzna

Populacja (2011)
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Giedziunele”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Giedziunele”
Ziemia55°26′50″N 26°20′07″E/55,447222 26,335278

Historia edytuj

W czasach zaborów w gminie Daugieliszki, w powiecie święciańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim (od 1926 w powiecie święciańskim)[2], w gminie Dukszty[3][4].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 52 osoby, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego. Jednocześnie 28 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową a 24 litewską. Było tu 11 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 zamieszkiwało tu 81 osób w 13 budynkach[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Duksztach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Duksztach[5].

Przypisy edytuj

  1. Giedziunele, wieś, powiat święciański, gmina Daugieliszki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 493.
  2. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 6.
  4. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 45.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 33.

Linki zewnętrzne edytuj