Gimbuty
Gimbuty (biał. Гімбуты, Himbuty; ros. Гимбуты, Gimbuty) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Dworzyszcze, nad Żyżmą.
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
53°59′12″N 25°25′17″E/53,986667 25,421389 |
Historia edytuj
W XIX i w początkach XX w. dwie wsie i folwark (majątek ziemski) położone w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim. Częściowo własność Kalinowskich i częściowo Skarbu Państwa. W folwarku prywatnym znajdowała się kaplica rzymskokatolicka, będąca filią parafii w Trokielach, w 1881 już nieistniejąca.
W dwudziestoleciu międzywojennym dwie wsie i kolonia leżące w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Lida[1]. Demografia w 1921 przedstawiała się następująco:[1]
Liczba mieszkańców |
Budynki | Narodowość | Wyznanie | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Polacy | inna | rzymskokatolickie | prawosławne | |||
wieś Gimbuty I | 62 | 12 | 62 | – | 57 | 5 |
wieś Gimbuty II | 97 | 16 | 97 | – | 96 | 1 |
kolonia Gimbuty | 85 | 15 | 85 | – | 74 | 11 |
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
Bibliografia edytuj
- Gimbuty (1, 2, 3), pow. lidzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 571 .
- Gimbuty (2), pow. lidzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 499 .
- Mapa WIG Iwje. [dostęp 2022-12-21]. (pol.).