Gjógv (duń. Gjov) – miejscowość na Wyspach Owczych, leżąca w gminie Sundini na wyspie Eysturoy. Zamieszkuje ją 30 osób[1]. Jej nazwa oznacza wąwóz wypełniony wodą i odnosi się do rozpadliny położonej w okolicach wsi[2].

Gjógv
Ilustracja
Rzeka Dalá w Gjógv
Państwo

 Dania

Terytorium zależne

 Wyspy Owcze

Region

Eysturoy

Gmina

Sunda kommuna

Populacja (2016)
• liczba ludności


30[1]

Kod pocztowy

FO-476

Położenie na mapie Wysp Owczych
Mapa konturowa Wysp Owczych, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Gjógv”
Ziemia62°19′39″N 6°56′28″W/62,327500 -6,941111
Strona internetowa

Położenie

edytuj

Miejscowość leży na północnym wybrzeżu wyspy Eysturoy nad wodami cieśniny Djúpini[3]. Przepływa przez nią ciek wodny zwany Dalá. Wieś założona została przy wąskiej, wysokiej zatoce, zwanej gjógv, która służy mieszkańcom jako naturalny port[2]. Na południu i wschodzie od wsi znajdują się wzniesienia Middagsfjall (601 m n.p.m.) oraz Sandfelli (752 m n.p.m.), rozdzielone doliną, prowadzącą do Funningur[3]. Nieopodal na morzu znajduje się skalna iglica, wysoka na 188 metrów, zwana Búgvin[4].

Informacje ogólne

edytuj

Populacja

edytuj

1 stycznia 2016 roku w Gjógv mieszkało na stałe 30 osób[1]. W 1801 roku żyło tam 77 osób i liczba ta wzrastała[5]. W 1850 po raz pierwszy zarejestrowano populację na poziomie powyżej 100 ludzi (114)[5]. Tempo przyrostu następnie nieco się zmniejszyło, w 1860 w Gjógv mieszkało 141, a dziesięć lat później 144[5]. W kolejnych latach znów przyspieszył, i tak w 1906 roku populacja przekroczyła 200 osób[5]. Najwięcej ludzi w historii Gjógv zamieszkiwało miejscowość w 1921 roku i były to 283 osoby[5]. W kolejnych latach nastąpił szybki ubytek liczby mieszkańców – 244 w 1925 i 210 w 1950[5]. Cztery lata później liczba ludności spadła ponownie poniżej poziomu 200 osób[5]. Proces uległ spowolnieniu w latach 60. XX wieku, kiedy populacja utrzymywała się na poziomie 130-140 mieszkańców[5]. Później zaobserwowano jednak kolejny szybki spadek – w 1980 roku, po stu trzydziestu latach liczba mieszkańców ponownie zmalała do poziomu poniżej 100 ludzi[5]. Od tamtej pory populacja sukcesywnie maleje – wynosząc 66 w 1991, 59 w 2001, 34 w 2011, 30 w 2016[1]. Główną przyczyną wyludniania się wsi jest jej duża izolacja i brak podstawowych usług – najbliższy sklep spożywczy znajduje się w miejscowości Eiði, oddalonej o 14 kilometrów[4].

W 2016 roku znaczna większość stałych mieszkańców wsi to ludzie powyżej pięćdziesiątego roku życia (80%). Przeważają mężczyźni, których jest 19 na 11 kobiet[1].

Ludność Gjógv w latach 1801-2016
Źródło: [5]

Transport

edytuj

Miejscowość połączona jest z resztą archipelagu linią autobusową 201[6]. Autobusy te jeżdżą kilka razy dziennie do lokalnego węzła komunikacyjnego w Oyrarbakki przez Funningur[6]. W Gjógv znajduje się także lądowisko dla helikopterów, jednak wykorzystywane jest głównie przez ratowników podczas akcji i ćwiczeń[7].

Historia

edytuj

Miejscowość założono między 1584 a 1630 rokiem[8]. W 1884 w Gjógv założono istniejącą wciąż szkołę[9]. Dawniej uczyło się w niej około pięćdziesięciu uczniów, jednak obecnie jest ich jedynie troje. Kościół w miejscowości zbudowano w 1929 roku[10]. Jest on znany jako pierwszy kościół na Wyspach Owczych, w którym odprawiono mszę w języku farerskim (26 maja 1929)[10]. Jest to pierwsza świątynia chrześcijańska w miejscowości, wcześniej mieszkańcy uczęszczali na msze do pobliskiego Funningur. Od 1919 istniał tam cmentarz, na którym pogrzebano do tej pory ponad 200 osób[11].

Nieopodal kościoła mieści się niewielki park, a w nim pomnik upamiętniający rybaków z Gjógv, którzy zginęli na morzu. Przedstawia on kobietę z dziećmi spoglądających w morze. Za nim znajdują się wkopane w ziemię tablice, na których wypisano imiona rybaków. Pomnik wykonany został z brązu w 1971 roku przez Fridtjofa Joensena, jednego z ważniejszych farerskich artystów XX wieku[12]. W 1982 roku założono w Gjógv jedyną na Wyspach Owczych wytwórnię prefabrykatów[13].

Od 1948 roku istniała gmina Gjáar kommuna, której stolicą i jedyną miejscowością była wieś Gjógv[14]. Zlikwidowano ją 1 stycznia 2005, włączając do Sunda kommuna[15].

22 czerwca 2005 roku miejscowość odwiedził duński książę Fryderyk wraz z żoną Marią Elżbietą[16].

W Gjógv znajduje się hostel zwany Gjáargarður[17].

Urodzeni w Gjógv i inni znani mieszkańcy

edytuj
 
Joen Danielsen
  • Joen Danielsen, zwany Kvívíks Jógvan (ur. 11 czerwca 1843 w Kvívík, zm. 2 maja 1926 w Gjógv) – poeta, twórca licznych i popularnych farerskich ballad. Po ślubie osiedlił się z żoną w Gjógv. Pochowano go na lokalnym cmentarzu 5 maja 1926[18].
  • Kristin Hervør Lützen – aktorka[23].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Population by sex, age and village/city, 1th January (1985-2016). Hagstova. [dostęp 2016-05-13]. (ang.).
  2. a b Marcin Jakubowski, Marek Loos: Wyspy Owcze - przewodnik turystyczny. Szczecin: PCIT Tramp, 2003, s. 78. ISBN 83-913526-3-3. (pol.).
  3. a b Kortal. Kortal.fo. [dostęp 2016-05-13]. (ang. • far. • duń.).
  4. a b Gunnar Hoydal i inni: Faroe Islands tourist guide. Tórshavn: Pf. Sansir, 2008, s. 50-55. (ang.).
  5. a b c d e f g h i j Um bydgina. Gjogv.fo. [dostęp 2016-05-14]. (far.).
  6. a b 201 Oyrarbakki - Gjógv. Strandfaraskip Landsins. [dostęp 2016-05-14]. (far.).
  7. Lisbeth Nabelong: Turen Går Til Færøerne. Politikens Forlag, 15 marca 2016. ISBN 978-87-400-2409-8.
  8. Kári Thorsteinsson: Hvussu gomul er bygdin. Heimabeiti.fo. [dostęp 2016-05-13]. (far.).
  9. Gjógv. [dostęp 2016-05-13]. (ang. • duń. • wł.).
  10. a b Gjógv. Fólkakirkjan. [dostęp 2016-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)]. (far.).
  11. Kirkjugarðurin. Gjogv.fo. [dostęp 2016-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-03)]. (far.).
  12. William Heinesen: Faereysk list. Tórshavn: 1982, s. 90. (far.).
  13. One of the most stunning places of the islands. TravBuddy, 17 listopada 2012. [dostęp 2016-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-11)]. (ang.).
  14. Wielu: Frágreiðing um kommunurnar. T. 1. Cz. 2. Tórshavn: Landsstýri, czerwiec 1998, s. 184 - 192. ISBN 99918-3-044-8. (far.).
  15. Søga. Gjogv.fo. [dostęp 2016-05-14]. (far.).
  16. Brita Stenstrup: Klædt på til det høje nord. Berlingske, 23 czerwca 2005. [dostęp 2016-05-20]. (duń.).
  17. Gjáargarður. [dostęp 2016-05-15]. (far. • ang. • duń.).
  18. Joen Danielsen (1843-1926). Geni. [dostęp 2016-05-20]. (ang.).
  19. Den færøske Litteraturpris. Danske Litteraturpriser. [dostęp 2016-05-16]. (duń.).
  20. Karin Kjølbro: Sigrid av Skarði Joensen (1908 - 1975). Dansk kvindebiografisk leksikon. [dostęp 2016-05-16]. (duń.).
  21. Sofus Joensen, i inni: Føroyskar bókmentir í úrvali. Cz. 4. Tórshavn: Føroya Skulabokagrunnur, 1986, s. 358. (far.).
  22. Úr Rithovundabokini Hans Jacob Debes. H. N. Jacobsens Bókahandil. [dostęp 2016-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-16)]. (duń.).
  23. Limir - yvirlit dagført november 2013. Rithøvundafelagnum Foroya. [dostęp 2016-05-20]. (duń.).

Linki zewnętrzne

edytuj
  • Gjógv. [dostęp 2016-05-15]. (far.).
  • Bygdin Gjógv. [dostęp 2016-05-15]. (far.).
  • Gjógv. FaroeIslands.dk. [dostęp 2016-05-15]. (ang. • duń. • wł.).