Grotte di Castellana
Grotte di Castellana – system jaskiń krasowych znajdujący się w gminie Castellana Grotte w prowincji Bari w regionie Apulia na południu Włoch, w odległości około 1 km od Castellana Grotte. Grotte di Castellana jest jednym z najbardziej znanych systemów jaskiń we Włoszech[1].
.jpg) Sala La Grave w Grotte di Castellana | |
| Państwo | |
|---|---|
| Długość |
3348 m |
| Głębokość |
122 m |
| Data odkrycia |
1938 |
| Odkrywca |
Franco Anelli i Vito Matarrese |
Położenie na mapie Włoch  | |
 40°52′32″N 17°08′59″E/40,875650 17,149781
| |
| Strona internetowa | |
Opis edytuj
Jaskinia ma 3348 m długości i średnio 70 m głębokości (maksymalna głębokość wynosi 122 m). Panuje w niej temperatura od 14 °C do 18 °C, z wilgotnością wynoszącą około 90%. La Grave oraz La Grotta Bianca są najbardziej charakterystycznymi miejscami jaskini[2].
.jpg)
La Grave to ogromna komnata mierząca około 100 m długości, 50 m szerokości i 60 m głębokości. W sklepieniu komnaty znajduje się otwór, przez który wpada światło i widoczna jest rosnąca na zewnątrz roślinność.
La Grotta Bianca jest to część jaskini z bogatą białą szatą naciekową, w tym stalaktytami, stalagmitami, zasłonami oraz heliktytami zbudowanymi z kryształów kalcytu.
Od kilku lat jaskinię zanieczyszczają ścieki pochodzące ze stojących powyżej niej zabudowań.
Grotte di Castellana otwarta jest przez cały rok dla zwiedzających (z wyjątkiem 25 grudnia i 1 stycznia), odwiedza ją ponad 15 milionów turystów z całego świata.
Odkrycie edytuj
Jaskinia, a przynajmniej La Grave, znana była mieszkańcom od wieków (stąd też nazwa pobliskiej miejscowości), niemniej pierwszą osobą, która prawdopodobnie zeszła do jaskini wraz z grupą młodzieży był Vincent Longo (1737–1825). Ich ustne relacje były przekazywane z pokolenia na pokolenie[3][4]. Pierwsze pisemne opisy jaskini pojawiły się w 1852 (De Luca Ferdinando, Mastriani Raffaele; Dizionario corografico del Reame di Napoli – Dizionario corografico-universale dell’Italia)[5]. Jednak dopiero 23 stycznia 1938 Franco Anelli dokonał eksploracji, którą wraz z Vito Matarrese kontynuował do 1940, kiedy odkryto La Grotta Bianca[3][4].
Powstanie edytuj
Uznaje się, że początek powstawania jaskini sięga około 90 mln lat, czyli okresu kredowego. Obszar dzisiejszej Apulii był wtedy zalany przez morze zamieszkiwane przez ogromne skupiska skorupiaków i roślin. Około 65 mln lat temu zaczynała pojawiać się gruba warstwa wapienia dająca obecny kształt tego regionu.
W wyniki różnych procesów erozyjnych dokonywanych przez podziemną rzekę powstawały wolne przestrzenie, które w efekcie orogenezy zostały znacznie powiększone. Ostatecznie w czwartorzędzie, około 2,5 mln lat temu, zaczęły powstawać wszelkie widoczne dziś w jaskini nacieki[6].
Fauna edytuj
Świat zwierzęcy jest typowy dla jaskiń, można tu spotkać kilka gatunków nietoperzy, w tym Miniopterus schreibersii, Rhinolophus mehelyi, podkowiec duży, Rhinolophus euryale czy Myotis capaccinii[7]. Można tam również natrafić na równonogi i różne rodzaje chrząszczy.
Przypisy edytuj
- ↑ The Caves. grottedicastellana.it. [dostęp 2015-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-21)]. (ang.).
- ↑ Grotte di Castellana Press Kit. www.grottedicastellana.it, 2013. [dostęp 2015-07-11].
- ↑ a b Jochen Duckeck: Show Caves of Italy: Grotta di Castellana. www.showcaves.com. [dostęp 2015-07-11]. (ang.).
- ↑ a b Antiche leggende e pioneristiche esplorazioni. grottedicastellana.it. [dostęp 2015-07-11]. (wł.).
- ↑ Ricerca contenuti digitali - Biblioteca Nazionale di Napoli - Biblioteca Digitale. digitale.bnnonline.it. [dostęp 2015-07-11].
- ↑ The origin. grottedicastellana.it. [dostęp 2015-07-11]. (ang.).
- ↑ I misteri insoluti. grottedicastellana.it. [dostęp 2015-07-11]. (wł.).