Grunt (geologia)
Grunt – zespół cząstek mineralnych (niekiedy z substancją organiczną) w postaci osadu, który może zostać rozdrobniony przez rozcieranie w ręku. Grunt składa się z fazy suchej, gazowej (powietrze, a niekiedy inne gazy) i ciekłej (najczęściej woda). Termin „grunt” stosuje się także przy mieszankach zawierających materiały wytworzone przez człowieka, ale wykazujące podobne właściwości (np. żużle, popioły lotne)[1][2][3].
Podział gruntów edytuj
- grunt antropogeniczny – grunt utworzony z produktów gospodarczej i przemysłowej działalności człowieka (odpady komunalne, pyły poflotacyjne, pyły dymnicowe, itp.) w wysypiskach, zwałowiskach, budowlach ziemnych, itp.
- grunt naturalny – grunt, którego szkielet powstał w wyniku procesów geologicznych
- grunt mineralny – grunt, w którym zawartość części organicznych jest równa lub mniejsza 2% objętości
- bardzo gruboziarnisty (nieplastyczny) – wymiary cząstek od 63 mm wzwyż[2], zaliczamy do niego kamienie, głazy i duże głazy
- gruboziarnisty (nieplastyczny) – wymiary cząstek od 0,063 mm do 63 mm[2], zaliczamy do niego żwiry, piaski i pospółki
- drobnoziarnisty (plastyczny) – wymiary cząstek poniżej 0,002 mm do 0,063 mm[2], zaliczamy do niego pyły i iły
- grunt organiczny – grunt, w którym zawartość części organicznych jest większa od 2% objętości
- grunt próchniczy – zawartość części organicznych jest wynikiem wegetacji roślinnej, a także obecności mikroflory i mikrofauny
- torfy – grunty powstałe z obumarłych i podlegających stopniowej karbonizacji części roślin
- gytie – grunty powstałe w wyniku osadzania się substancji mineralnych i organicznych w środowisku wodnym, cechuje je zawartość węglanu wapnia większa niż 5%
- grunty przydatne na budownictwo
- grunt mineralny – grunt, w którym zawartość części organicznych jest równa lub mniejsza 2% objętości
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Polska Norma 86/B02480 - Grunty budowlane. Określenia, symbole, podziałi opis gruntów. Polski Komitet Normalizacji, Miar i Jakości.
- ↑ a b c d PN-EN ISO 14688-1 - Badania geotechniczne. Oznaczenia i klasyfikacja gruntów. Część 1. Polski Komitet Normalizacji, czerwiec 2006.
- ↑ PN-EN ISO 14688-2 - Badania geotechniczne. Oznaczenia i klasyfikacja gruntów. Część 2. Polski Komitet Normalizacji, czerwiec 2006.
Bibliografia edytuj
- Elżbieta Myślińska: Grunty organiczne i laboratoryjne metody ich badania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 10 - 13. ISBN 83-01-13417-8.
- Anna Gołębiowska, Anna Wudzka. Nowa klasyfikacja gruntów według normy PN-EN ISO. „GEOINŻYNIERIA - drogi mosty tunele”. 11 (4/2004), s. 44-55. Wydawnictwo INŻYNIERIA. [dostęp 2013-01-28].