Grzybolubka purchawkowata

gatunek grzybów należący do rodziny kępkowcowatych

Grzybolubka purchawkowata (Asterophora lycoperdoides (Bull.) Ditmar) – gatunek grzybów należący do rodziny kępkowcowatych (Lyophyllaceae)[1].

Grzybolubka purchawkowata
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

kępkowcowate

Rodzaj

grzybolubka

Gatunek

grzybolubka purchawkowata

Nazwa systematyczna
Asterophora lycoperdoides (Bull.) Ditmar
J. Bot. (Schrader) 3: 56 (1809)
Zarodniki

Systematyka i nazewnictwo

edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Asterophora, Lyophyllaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1784 Bulliard nadając mu nazwę Agaricus lycoperdoides. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1809 R.P.Fr. Ditmar, przenosząc go do rodzaju Asterophora[1].

Niektóre synonimy nazwy naukowej:

  • Nyctalis agaricoides (Fr.) Bon & Courtec. 1989
  • Nyctalis agaricoides f. nauseosa (Weinm.) Bon 1995
  • Nyctalis asterophora f. major J.E. Lange 1933[2]/

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 1999 roku. Franciszek Błoński w 1896 r. opisywał ten gatunek pod nazwą nicniczka purchawkowata[3].

Morfologia

edytuj
Kapelusz

Średnica 1–2 cm, rzadko większy (3–4 cm), kształt od półkulistego do poduszeczkowatego. Młode owocniki są białawe, potem od pokrywających je zarodników stają się brązowawe[4]

Trzon

Wysokość 1–3 (wyjątkowo do 4) cm, grubość 2–7 mm, walcowaty, wygięty, pokryty włókienkami. U młodych owocników białawy, u starszych o barwie od brązowej do czarniawej[4].

Blaszki

Słabo wykształcone, często w ogóle ich brak. Zazwyczaj są zredukowane i mają postać grubych żył o szerokości ok. 1 mm, są rzadkie, początkowo białawe, a później szarawe[4].

Miąższ

Białawo-kremowy. Ma mączny smak i zapach pochodzący prawdopodobnie od gnijącego miąższu żywiciela[4].

Cechy mikroskopowe

Wytwarza chlamydospory będące głównym sposobem rozprzestrzeniania się. Chlamydospory są owaloidalne, lub prawie kuliste, o powierzchni brodawkowatej lub kolczastej, wyglądem przypominające gwiazdę (stąd naukowa nazwa rodzaju Asterophoraniosąca gwiazdy). Mają wymiary 13–20 (22) × (8) 10–20 (22) μm. Rzadko wytwarza bazydiospory. Jeśli powstają, to zazwyczaj na blaszkach młodych owocników. Są elipsoidalno-jajowate, gładkie, bezbarwne o wymiarach (3,2) 5–6 (7) × (2) 3–4 (4,2) μm[4].

Występowanie

edytuj

Grzybolubka purchawkowata występuje w Ameryce Północnej, Środkowej i w Europie. W Azji podano jej stanowiska w Japonii i Korei[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski podano liczne stanowiska[3]. Liczne i bardziej aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów[6]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[7]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Holandii[3].

Występuje w lasach, zwłaszcza bukowych i jodłowych, spotykana jest także w parkach[3]. Grzyb nagrzybny rozwijający się na owocnikach grzybów z rodzaju gołąbek (Russula), zwłaszcza na gołąbku podpalanym (Russula adusta) i gołąbku czarniawym (Russula nigricans), ale znajdywano ja także na mleczaju chrząstce (Lactarius vellereus), łysostopku wrzecionowatotrzonowym (Gymnopilus fusipes) i innych. Wytwarza owocniki od lipca do listopada, przeważnie w grupkach; na jednym okazie grzyba zazwyczaj jest od kilku do kilkunastu owocników grzybolubki. Wykazuje się dużą specjalizacją wobec żywiciela, a przy tym łatwo i szybko wytwarza owocniki na sztucznych pożywkach (np. na PDA)[4].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-05-14] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2020-04-15] (ang.).
  3. a b c d Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 64,65, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Andrzej Szczepkowski, Dariusz Kubiak, Grzybolubka purchawkowata ''Asterophora lycoperdoides'' (Bull.) Ditmar w Polsce, „Chrońmy Przyrodę Ojczystą”, 64 (11), 2008, s. 77–90.
  5. Występowanie Asterophora lycopersica na świecie (mapa) [online], DiscoverLife [dostęp 2020-05-14] (ang.).
  6. Aktualne stanowiska grzybolubki purchawkowatej w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2020-05-14].
  7. Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, s. 61, ISBN 83-89648-38-5.