Guanoodchody ptaków morskich (głównie kormoranów, pelikanów i głuptaków) lub nietoperzy, gromadzące się od wieków na powierzchni ziemi lub w jaskiniach, na terenach suchych, głównie na zachodnich wybrzeżach Ameryki Południowej (Chile, Peru) i wyspach sąsiednich. Grube pokłady eksploatowane są jako cenny nawóz naturalny. W krajach posiadających największe jego zasoby tworzy się strefy chronione dla kolonii ptaków, które przyczyniają się do najszybszego przyrostu pokładów guana, zwłaszcza głuptaków i kormoranów[potrzebny przypis].

Guano
Guano Chincha, Peru, 21 lutego 1863

SkładEdytuj

Skład mineralny i chemiczny jest bardzo złożony, przeważają fosforany wapnia i magnezu[1].

  • K4H5Al3(PO4)6·11H2O
  • H6K3Al5(PO4)8·18H2O
  • (NH4+, K+)3HP2O7·H2O
  • Al2NH4OH(PO4)2·2H2O

Historia i występowanieEdytuj

Złoża guano były jedną z przyczyn tzw. „wojny o saletrę” pomiędzy Chile a Boliwią i Peru. Miało olbrzymie znaczenie zwłaszcza w XIX wieku. W XX wieku jednak spadło ono z powodu wprowadzenia do użycia nawozów sztucznych. W XXI wieku guano znów jest powszechniej stosowane. Wiąże się to przede wszystkim z rosnącą modą na rolnictwo ekologiczne[potrzebny przypis]. Obecnie największymi jego producentami są Peru, Chile, Mikronezja, Namibia, Seszele oraz położone na Oceanie Indyjskim Wyspy Czagos[potrzebny przypis].

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. Louis J. Maher Jr. Environmental information from guano palynology of insectivorous bats of the central part of the United States of America. Elsevier 2006, rozdział Palaeoecology 237, 19–31.