HMS C35brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1908–1909 w Zakładach Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 2 listopada 1909 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 21 lutego 1910.

HMS C35
ilustracja
Historia
Stocznia

Vickers, Barrow-in-Furness

Położenie stępki

3 marca 1909

Wodowanie

2 listopada 1909

 Royal Navy
Wejście do służby

21 lutego 1910

Wycofanie ze służby

4 kwietnia 1918

Los okrętu

samozatopienie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

295 ton (wynurzony),
320 ton (zanurzony)

Długość

43,64 metra

Zanurzenie

4,11 metra

Napęd
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
Prędkość

13 węzłów na powierzchni
8 węzłów zanurzony

Zasięg

3700 km przy 7 węzłach

Uzbrojenie
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

16

W 1914 roku C35 stacjonował w Dover przydzielony do Czwartej Flotylli Okrętów Podwodnych (4th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Alfred Gordon-Hinea[1]. Po włączeniu się Wielkiej Brytanii do I wojny światowej, jednostka patrolowała akweny Morza Bałtyckiego. Po podpisaniu układu pokojowego pomiędzy Rosją a Cesarstwem Niemieckim, w czasie wojny domowej w Finlandii, siły niemieckie - Ostsee-Division wylądowały w Hanko i w błyskawicznym tempie dotarły do Helsinek. Aby nie oddać okrętu w ręce wroga załoga zatopiła C35 około 1,5 kilometra od latarni morskiej Grohara, u wejścia do portu w Helsinkach[2].

W sierpniu 1953 roku wrak okrętu został wydobyty i zezłomowany w Finlandii.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 36. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj