Hans Münch
Hans Münch (ur. 14 maja 1911 we Fryburgu Bryzgowijskim, zm. 2001) – niemiecki lekarz, SS-Untersturmführer, członek załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Jako jedyny został uniewinniony w pierwszym procesie oświęcimskim.
SS-Untersturmführer | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1937–1945 |
Formacja | |
Stanowiska |
lekarz obozowy, bakteriolog |
Życiorys
edytujBył doktorem medycyny oraz bakteriologiem. Wstąpienie do SS organizacja oferowała mu jeszcze przed wybuchem II wojny światowej jednak nie skorzystał z tej propozycji. Aby uniknąć wstąpienia do tej organizacji zgłosił się na ochotnika do służby w Wehrmachcie, ale nie został przyjęty[1], ponieważ władze uznały, że wykonuje zbyt ważną pracę aby pełnić służbę jako zwykły lekarz.
W czerwcu 1943 został zatrudniony jako naukowiec przez Waffen-SS i skierowany do Instytutu Higieny Waffen SS w Rajsku, ok. 4 km od obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie pracował m.in. z Josefem Mengele. W instytucie tym oprócz niemieckiego personelu pracowali również więźniowie z obozu w Auschwitz.
Po wojnie Münch jako jedyny podsądny został 22 grudnia 1947[2] w pierwszym procesie oświęcimskim uznany przez Najwyższy Trybunał Narodowy w Krakowie za niewinnego. Z zebranych materiałów dowodowych oraz zeznań świadków nie udało się udowodnić winy oskarżonemu. Z szeregu relacji więźniów obozu wynikało natomiast, że Münch wielokrotnie pomagał im ryzykując własne życie. Wysyłał korespondencję więźniów, dostarczył lekarstwo dla jednego z lekarzy żydowskiego pochodzenia, a podczas ewakuacji świadczył skrytą pomoc w przypadkach zasłabnięcia podając leki.
Po procesie powrócił do Niemiec i pracował jako lekarz w Roßhaupten.
Przypisy
edytuj- ↑ Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, „Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym”, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965, s. 101.
- ↑ Polen – Philipps-Universität Marburg – ICWC. [dostęp 2011-06-25]. (niem.).
Bibliografia
edytuj- Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, „Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym”, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965, s. 101–102.