Harpiolot filipiński

Harpiolot filipiński
	Harpyionycteris whiteheadi
	O. Thomas, 1896
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	nietoperze
Podrząd	rudawkokształtne
Nadrodzina	Pteropodoidea
Rodzina	rudawkowate
Podrodzina	Harpyionycterinae
Plemię	Harpyionycterini
Rodzaj	harpiolot
Gatunek	harpiolot filipiński
Synonimy
	Harpyionycteris Whiteheadi O. Thomas, 1896;
	Harpyionycteris Whiteheadi O. Thomas, 1896;
Podgatunki
	H. w. whiteheadi O. Thomas, 1896; H. w. negrosensis Peterson & Fenton, 1970;
	H. w. whiteheadi O. Thomas, 1896; H. w. negrosensis Peterson & Fenton, 1970;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies

Harpiolot filipiński^[5] (Harpyionycteris whiteheadi) – gatunek ssaka z podrodziny Harpyionycterinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).

Taksonomia edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1896 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Harpyionycteris Whiteheadi^[2]. Holotyp pochodził z Mindoro, na wysokości 5000 ft (1524 m), w Filipinach^[6]. Podgatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1970 roku kanadyjscy teriolodzy Randolph L. Peterson i M. Brock Fenton nadając mu nazwę Harpyionycteris whiteheadi negrosensis^[3]. Holotyp pochodził z Balanan, na wysokości pomiędzy 500 ft (152 m) a 1000 ft (305 m), w Siaton, na Negros, w Filipinach^[6].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki^[7].

Etymologia edytuj

Harpyionycteris: rodzaj Harpyia Illiger, 1811 (rurkonos); gr. νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos „nietoperz”^[8].
whiteheadi: John Whitehead (1860–1899), brytyjski odkrywca, kolekcjoner z Borneo w latach 1885–1888, Filipin w latach 1893–1896 i Hajnanu w 1899 roku^[9].
negrosensis: Negros, Filipiny^[3].

Zasięg występowania edytuj

Harpiolot filipiński występuje endemicznie w Filipinach zamieszkując w zależności od podgatunku^[7]:

H. whiteheadi whiteheadi – Luzon, wschodnie Visayas i Mindanao; brak ostatecznych danych dotyczących Catanduanes, Marinduque, Bohol, Sibuyan i Tablas (na dwóch ostatnich wyspach mogą występować populacje podgatunku negrosensis).
H. whiteheadi negrosensis – zachodnie Visayas (Panay, Negros i Cebu).

Morfologia edytuj

Długość ciała 130–159 mm, ogona brak, długość ucha 20–25 mm, długość tylnej stopy 21–25 mm, długość przedramienia 84–91 mm; masa ciała 99–140 g^[10].

Ekologia edytuj

Harpiolot filipiński występuje w lasach, głównie na wyspie Celebes do 1700 m n.p.m. Harpiolot filipiński ma skierowane do przodu siekacze, które działają jak nożyczki. Zwierzę odcina nimi figi i inne owoce rosnące na drzewach.

Przypisy edytuj

↑ Harpyionycteris whiteheadi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b O. Thomas. On mammals from Celebes, Borneo, and the Philippines recently received at the British Museum. „The Annals and Magazine of Natural History”. Sixth Series. 18, s. 244, 1896. (ang.).
↑ ^a ^b ^c R.L. Peterson & M.B. Fenton. Variation in the bats of the genus Harpyionycteris, with the description of a new race. „Royal Ontario Museum, Life Sciences Occasional Papers”. 17, s. 12, 1970. (ang.).
↑ M.R.M.R. Duya M.R.M.R. i inni, Harpyionycteris whiteheadi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-3 [dostęp 2022-05-10] (ang.).
↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 80. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Harpyionycteris whiteheadi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-05-10].
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 96. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 312, 1904. (ang.).
↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 444. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
↑ N. Giannini, C. Burgin, V. Van Cakenberghe, S. Tsang, S. Hintsche, T. Lavery, F. Bonaccorso, F. Almeida & B. O’Toole: Family Pteropodidae (Old World Fruit Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 106–107. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).

[itis-1] Harpyionycteris whiteheadi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Thomas-2] O. Thomas. On mammals from Celebes, Borneo, and the Philippines recently received at the British Museum. „The Annals and Magazine of Natural History”. Sixth Series. 18, s. 244, 1896. (ang.).

[Peterson&Fenton-3] R.L. Peterson & M.B. Fenton. Variation in the bats of the genus Harpyionycteris, with the description of a new race. „Royal Ontario Museum, Life Sciences Occasional Papers”. 17, s. 12, 1970. (ang.).

[iucn-4] M.R.M.R. Duya M.R.M.R. i inni, Harpyionycteris whiteheadi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-3 [dostęp 2022-05-10] (ang.).

[miiz-5] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 80. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Wilson&Reeder-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Harpyionycteris whiteheadi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-05-10].

[Burgin&inni-7] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 96. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[Palmer-8] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 312, 1904. (ang.).

[Beolens&inni-9] B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 444. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).

[Giannini&inni-10] N. Giannini, C. Burgin, V. Van Cakenberghe, S. Tsang, S. Hintsche, T. Lavery, F. Bonaccorso, F. Almeida & B. O’Toole: Family Pteropodidae (Old World Fruit Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 106–107. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).

[5]

[1]

[2]

[3]

[4]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]