Helene Mayer
Helene Julia Mayer (później Helene Falkner von Sonnenburg, ur. 20 grudnia 1910 w Offenbach am Main, zm. 15 października 1953 w Heidelbergu[a][1]) – niemiecka florecistka pochodzenia żydowskiego, dwukrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
20 grudnia 1910 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 października 1953 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
Życiorys edytuj
Została wychowana na katoliczkę[2]. Uczęszczała do liceum imienia Schillera we Frankfurcie. W 1923 wygrała mistrzostwa Niemiec juniorów. W następnym roku zdobyła srebrny medal mistrzostw Niemiec seniorów. W latach 1925–1931 sześciokrotnie zdobyła mistrzostwo kraju[3]. W 1928 na igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie zdobyła złoty medal[3]. Po igrzyskach olimpijskich w Los Angeles, na których zajęła 5. miejsce[1], pozostała w Stanach Zjednoczonych. W kwietniu 1933 przestała figurować na liście członków klubu Fechtclub Offenbach[4]. W następnym roku wdała się romans z niemieckim oficerem z marynarki wojennej[5]. W 1936 podczas igrzysk olimpijskich w Berlinie przeszła eliminacje i przystąpiła do finału w Hali Kopułowej Domu Niemieckiego Sportu[6]. Zgodnie z zasadami finały miały charakter ligowy. W walce finałowej z Węgierką Iloną Elek-Schacherer z powodu remisu w ostatniej walce (w pierwszej rundzie 3–3 w drugiej 2–2, w trzeciej 4–4) zdobyła srebrny medal[6]. Podczas ceremonii wręczenia medalu wykonała nazistowskie pozdrowienie, co zostało uznane za zdradę wobec pozostałych Żydów[2].
Podczas mistrzostw świata w Neapolu w 1929 roku (oficjalnie rozgrywanych pod tą nazwą dopiero od 1937) zdobyła złoty medal w zawodach indywidualnych, wyprzedzając Holenderkę Johannę de Boer i Węgierkę Margit Danÿ. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Wiedniu ponownie zwyciężyła, tym razem wyprzedzając Węgierkę Ernę Bogáti i Austriaczkę Ellen Preis. Złoty medal w turnieju indywidualnym zdobyła również na mistrzostwach świata w Paryżu (1937), plasując się przed Iloną Elek i Ellen Preis. Na tej samej imprezie zdobyła także srebrny medal w turnieju drużynowym.[7]
Zmarła w 1953 na raka piersi.
Uwagi edytuj
- ↑ Guy Walters podaje w swojej książce Igrzyska w Berlinie. Jak Hitler ukradł olimpijski sen błędną datę śmierci Helene Mayer.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Helene Mayer [online], olympedia.org [dostęp 2023-06-24] (ang.).
- ↑ a b Walters 2008 ↓, s. 246.
- ↑ a b Walters 2008 ↓, s. 46.
- ↑ Walters 2008 ↓, s. 48.
- ↑ Walters 2008 ↓, s. 59.
- ↑ a b Walters 2008 ↓, s. 245.
- ↑ Fechten - Weltmeisterschaften (Damen - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-11-25] (niem.).
Bibliografia edytuj
- Guy Walters: Igrzyska w Berlinie. Jak Hitler ukradł olimpijski sen
Linki zewnętrzne edytuj
- Jews In Sports Online: Helene Mayer (ang.)
- Sports Reference: Helene Mayer (ang.)