Henry Lyte (ur. 1529? – zm. 16 października 1607) – angielski botanik i antykwariusz, który jest znany z dwóch dzieł: A niewe Herball (1578) – przekład dzieła Cruydeboeck napisanego przez Remberta Dodoensa (wyd. Antwerpia, 1564) oraz tom antykwaryczny The Light of Britayne (1588). Oba poświęcone są królowej Elżbiecie I.

Portret Henry'ego Lyte'a
Strona gillofers (czyli goździków ogrodowych), pochodząca z A niewe Herball Henry'ego Lyte'a (1578)

Życie

edytuj

Henry Lite urodził się w Lytes Cary Manor, Somerset, około roku 1529 i był drugim, a zarazem najstarszym żyjącym synem Johna Lite'a i jego żony, Edith Horsey, która zmarła w 1556 roku. Lyte został uczniem na Oksfordzie około roku 1546, ale nie wiadomo, czy ukończył studia. Anthony à Wood pisze o nim: "Po spędzeniu kilku lat na logice i filozofii oraz innych przydatnych przedmiotach, wyjechał za granicę, a następnie wrócił do kraju gdzie, dzięki dobrej znajomości literatury poznanej na uniwersytecie i za granicą, stał się najwybitniejszym uczonym w kilku dziedzinach nauki".

W 1558 r. John Lyte przekazał majątek Henrykowi, który zarządzał Somerset aż do jego śmierci w 1576 r., w którym to roku macocha Henry'ego wniosła przeciwko niemu nakaz sądowy. Możliwe, że Lyte służył jako szeryf w Somerset, lub jako jego zastępca, za panowania Marii I i że trwało to aż do drugiego roku panowania Elżbiety (czyli 1559).

Lyte był żonaty trzy razy: we wrześniu 1546 r. ożenił się z Agnieszką, córką i spadkobierczynią Johna Kellowaya z Collumpton, Devon, która zmarła w 1564 r., i z którą miał pięć córek; w lipcu 1565 r. z Frances, córką Johna Tiptofta, obywatela Londynu, zmarłą w 1589 r., z którą miał trzech synów i dwie córki; w 1591 r. z Dorothy, córką Johna Gover z Somertonu, z którą miał dwóch synów i córkę. Lyte był przyjacielem antykwariusza Johna Aubreya, który powiedział, że Henry: "miał całkiem niezły zbiór roślin jak na swój wiek", chociaż zachowany rękopis drugiego syna i następcy Lyte'a, Thomasa, wylicza tylko różne drzewa owocowe.

Książki

edytuj

Pierwszym i najważniejszym dziełem Lyte'a było jego tłumaczenie Cruydeboeck Rembert'a Dodoens'a (Antwerpia, 1554) na podstawie francuskiego przekładu Charles'a de L'Ecluse'a z 1557 r. (Histoire des Plantes). Jego kopia francuskiej edycji, zatytułowana "Henry Lyte nauczył mnie mówić po angielsku" znajduje się teraz w Muzeum Brytyjskim. Nosi ona liczne adnotacje odręcznym pismem po łacinie i angielsku, w tym odniesienia do dzieł Matthiasa de Lobela i Williama Turnera. Pierwsza edycja tłumaczenia została wydrukowana w folio w Antwerpii, aby zachować drzeworyt oryginału; bloki są zbyt ciężkie i cenne do transportu. Ma 779 stron i 870 cięć, z których około trzydzieści jest oryginalnych, i jest przeważnie napisana pismem gotyckim. Nosi tytuł, A niewe Herball or Historie of Plantes. . . . first set foorth in the Doutche or Allmaigne tongue by that learned D. Remburt Dodoens, Physition to the Emperour: And now first translated out of French into English by Henry Lyte, Esquyer At London by me Gerard Dewes, dwelling in Pawles Church-yarde, at the signe of the Swanne, 1578. Na odwrocie strony tytułowej widnieje herb Lyte'a i klejnot herbowy, "srebrny latający łabędź na złotej trąbce", którego w rzeczywistości nie otrzymał od Clarenceux King of Arms w następnym roku. Po tym następuje dedykacja królowej Elżbiecie, datowana na Lytes Сarу, pochwały i portret Dodoenów. Lyte dodał bardzo mało oryginalnej treści do tekstu. Druga edycja, bez żadnych drzeworytów, została wydrukowana w Londynie przez Ninian Newton, w kwadratowej oktawie, w 1586 r., a trzecia przez Edmunda Bollifanta, w tym samym rozmiarze, w 1595 r. Edycja folio, również bez drzeworytów, została opublikowana przez Edwarda Griffin w 1619.

Drugą pracą Lyte'a była The Light of Britayne; a Recorde of the honourable Originall and Antiquitie of Britaine (1588), również poświęcona Elżbiecie, i zawierająca jej portret. W pracy tej wywodzi pochodzenie Brytyjczyków od Brutusa z Troi. Lyte przedstawił królowej kopię tej pracy 24 listopada 1588 r., kiedy udała się ona do katedry Świętego Pawła, by podziękować za klęskę Wielkiej Armady.

Dziedzictwo

edytuj

Lyte zmarł w domu, w którym się urodził, w Lytes Cary Manor, 16 października 1607, i został pochowany na północnym końcu transeptu kościoła Charlton Mackrell. Kopia Niewe Herball jest przechowywana w jego rodzinnym domu, nieruchomości zarządzanej obecnie przez National Trust.

Bibliografia

edytuj