Henryk Bieniewski

polski dziennikarz

Henryk Bieniewski ps. Heniek, 2130 (ur. 21 kwietnia 1925 w Warszawie, zm. 24 września 2018 tamże) – polski krytyk teatralny, dziennikarz, publicysta, uczestnik powstania warszawskiego.

Henryk Bieniewski
Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1925
Warszawa

Data i miejsce śmierci

24 września 2018
Warszawa

Zawód, zajęcie

krytyk teatralny, dziennikarz, publicysta

Odznaczenia
Warszawski Krzyż Powstańczy
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Życiorys

edytuj

Podczas II wojny światowej na tajnych kompletach ukończył szkołę średnią i zdał maturę 1943. Od 1941 roku należał do ruchu oporu: był członkiem Związku Walki Zbrojnej, Narodowej Organizacji Wojskowej oraz Armii Krajowej. Podczas powstania, w stopniu kaprala podchorążego, walczył w szeregach kompanii „Grażyna” batalionu „Harnaś” w Śródmieściu oraz na przyczółku czerniakowskim. W nocy 23/24 września 1944 roku przepłynął Wisłę na praską stronę.

W październiku 1945 roku ujawnił się do przed Komisją Likwidacyjną Byłej Armii Krajowej Obszaru Centralnego. Następnie wyjechał do Poznania, gdzie w 1950 roku ukończył polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Jednocześnie pracował zawodowo m.in. w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Prasy, jako aktor w teatrze lalkowym oraz korektor w „Expresie Poznańskim”. Następnie powrócił do Warszawy, gdzie podjął pracę w Redakcji Polskiej Literatury Współczesnej w Państwowym Instytucie Wydawniczym (1953–1963). Był inicjatorem powstania Redakcji Teatru PIW. Następnie dwukrotnie – w latach 1963–1968 oraz 1981–1985 – pełnił funkcję dyrektora Departamentu Teatru w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Ponadto w latach 1968–1975 kierował Naczelną Redakcją Programów Teatralnych w Komitecie do spraw Radia i Telewizji, w okresie 1975–1981 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Teatr”, a w latach 1985-88 – komentatorem teatralnym w IV Programie Polskiego Radia, gdzie prowadził cykl pt. „Fotel w czwartym rzędzie”. Był również członkiem: zarządu Klubu Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz polskiego oddziału Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych AICT.

Jako publicysta wydał wspomnienia pt „Z deszczu pod rynnę” (2001) oraz zbiory felietonów: „Sto twarzy aktora” (2004) oraz „Teatr Telewizji i jego artyści” (2010). Tłumaczył również z języka rosyjskiego pisma Jewgienija Wachtangowa.

Odznaczenia i nagrody

edytuj

Henryk Bieniewski został odznaczony Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1996) oraz uhonorowany Nagrodą im. Edwarda Csato w dziedzinie publicystyki (1986).

Bibliografia

edytuj