Henryk Jensz
Karol Henryk Jensz (ur. 21 lutego 1884 w Lublinie, zm. 2 maja 1955 w Gdańsku) – polski inżynier technolog, radny miejski i wiceprezydent Wilna.
| Data i miejsce urodzenia |
21 lutego 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 maja 1955 |
| Zawód, zajęcie |
inżynier technolog |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
wiceprezydent miasta Wilna |
Życiorys edytuj
Był synem Józefa i Karoliny z Petzników. W 1905 r. ukończył szkołę realną w Saratowie, zaś w 1915 r. Instytut Technologiczny w Petersburgu[1]. W tym okresie należał do Polskiej Partii Socjalistycznej i uczestniczył w strajkach w 1905 roku. W trakcie studiów ożenił się (1911) z Wandą Berda. Po ukończeniu studiów pracował w Kirgistanie jako kierownik budowy i dyrektor Zarządu Projektowania i Budowy Nawodnienia Doliny Rzeki Czu[2]. Po powrocie do Polski pracował najpierw na kolei, następnie w latach 1921–1927 był kierownikiem Oddziału Wodno-Pomiarowego w Urzędzie Wojewódzkim w Wilnie. Następnie w latach 1927–1931 założył własne biuro melioracyjne (Biuro Projektowania Zakładów Hydraulicznych i Melioracji) z siedzibą przy ul. Portowej[3]. Od 1931 do 1939 roku pracował w Zarządzie Miejskim miasta Wilna. Był tam dyrektorem wodociągów i kanalizacji, dyrektorem technicznym. W 1934 r., tymczasowo był wiceprezydentem Wilna. W 1939 r. był naczelnikiem Wydziału Techniczno-Budowlanego Zarządu Miejskiego w Wilnie[4]. W latach 1926–1931 był także wykładowcą w Państwowej Szkole Technicznej w Wilnie im. Józefa Piłsudskiego, gdzie na Wydziale Mechanicznym prowadził zajęcia z hydromechaniki silników wodnych, pomp i turbin. W okresie międzywojennym udzielał się także społecznie i zawodowo w wielu organizacjach. W latach 1920–1930 i 1932–1935 był sekretarzem Stowarzyszenia Techników Polskich w Wilnie[5]. Od 1928 (?) członek zarządu Towarzystwa Propagandy Budowy Dróg Wodnych w Polsce oddział w Wilnie[6]. Był także prezesem rady okręgowej spółdzielni „Społem”. Był założycielem i prezesem Towarzystwa Kursów Technicznych w Wilnie. Był także prezesem rady grodzkiej BBWR w Wilnie.
W czasie II wojny światowej pracował najpierw w Kowieńskim Kierownictwie Regulacji Niemna, a po wkroczeniu Niemców przeniósł się do Zatrocza koło Trok pod Wilnem, gdzie pływał łodzią jako przewoźnik na jeziorze Galwe[3]. Po zakończeniu wojny ewakuował się do Gdańska, gdzie od 1945 r. pracował najpierw w Stoczni Gdańskiej, następnie Gdańskim Urzędzie Morskim, Dyrekcji Odbudowy Gdańska i wreszcie w Biurze Projektów Budownictwa Miejskiego jako kierownik Wydziału Instalacji Sanitarnych.
Był także autorem opracowań naukowych: Henryk Jensz, Siły wodne Wileńszczyzny, Warszawa 1929; Henryk Jensz, Wodociągi i kanalizacja miasta Wilna, Wilno 1932.
Za swoje dokonania otrzymał szereg nagród oraz został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (w 1933 i 1950 roku) oraz Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Przypisy edytuj
- ↑ Czy wiesz kto to jest?, pod ogólną redakcją Stanisława Łozy, Warszawa 1938, s. 302
- ↑ Państwowa Szkoła Techniczna w Wilnie im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, praca zbiorowa, Warszawa 1991, s. 191
- ↑ a b Jensz Karol – Henryk, „Nasza Gazeta” 2000, nr 28
- ↑ Księga Adresowa m. Wilna. Wileński Kalendarz Informacyjny na rok 1939, Wilno, s. 75
- ↑ J. Piłatowicz, Ruch stowarzyszeniowy inżynierów i techników polskich do 1939 r. T. II. Słownik polskich stowarzyszeń technicznych i naukowo-technicznych do 1939 r., Warszawa 2005, s. 303
- ↑ Złota księga budowy polskich kanałów żeglugi, pod red. Rafała Muszyńskiego, Warszawa 1929, s. 95