Herajon, świątynia Hery[1] (gr. Ηραίον Σάμου) – starożytna świątynia Hery, obecnie stanowisko archeologiczne na greckiej wyspie Samos.

Pythagorion i Herajon na wyspie Samos[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Grecja

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, III

Numer ref.

595

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1992
na 16. sesji

Położenie na mapie Grecji
Mapa konturowa Grecji, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pythagorion i Herajon na wyspie Samos”
Ziemia37°40′19,1″N 26°53′07,9″E/37,671972 26,885528

W 1992 roku został wpisany wraz z pitagorejonem na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2].

Świątynia została wzniesiona około 570–550 p.n.e.[3] przez Rojkosa i Teodorosa z Samos (na miejscu dwóch starszych sanktuariów bogini z VIII i VII wieku p.n.e.). Jeszcze w tym samym stuleciu świątynia jednak spłonęła (zniszczona przez Persów) i została odbudowana w 525 roku p.n.e. za panowania Polikratesa. Miała wymiary 108 na 55 metrów, co czyniło ją czterokrotnie większą od Partenonu w Atenach. Wystawiona w miejscu mitycznych narodzin bogini Hery, była jednym z najważniejszych miejsc jej kultu w starożytnej Grecji.

Do naszych czasów zachowała się jedna kolumna (o połowie pierwotnej wysokości) oraz kilka zdekompletowanych posągów. Stanowisko archeologiczne obejmuje także pozostałości Wielkiego Ołtarza, Świętej Drogi i Hekatombeonu.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Polski egzonim wariantowy wprowadzony na 108. posiedzeniu KSNG.
  2. UNESCO: Pythagoreion and Heraion of Samos. [dostęp 2017-03-06]. (ang.).
  3. Encyklopedia sztuki starożytnej, s. 278, 497.

Bibliografia

edytuj
  • Encyklopedia sztuki starożytnej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974, s. 214
  • Wiesława Rusin: Grecja. Wyspy, seria: Praktyczny przewodnik, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2007, s. 147-148