Hermann Grabner (ur. 12 maja 1886 w Grazu, zm. 3 lipca 1969 w Bolzano[1][2]) – austriacki kompozytor i teoretyk muzyki.

Hermann Grabner
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1886
Graz

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

3 lipca 1969
Bolzano

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, teoretyk

Życiorys edytuj

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Grazu (1909)[1][2], następnie uczył się w konserwatorium w Lipsku u Maxa Regera i Hansa Sitta[1][2]. W 1913 roku został wykładowcą konserwatorium w Strasburgu[1][2]. W czasie I wojny światowej walczył na froncie[2], po jej zakończeniu osiedlił się w Heidelbergu[1]. Od 1924 do 1938 roku wykładał w konserwatorium w Lipsku[1][2]. W latach 1938–1945 był wykładowcą Hochschule für Musik w Berlinie[1][2].

Skomponował m.in. operę Die Richterin (wyst. Barmen 1930), Perkeo Suite i Burgmusik na orkiestrę dętą, Koncert na 3 skrzypiec i orkiestrę, utwory organowe, pieśni[2]. W jego twórczości widoczny jest wpływ muzyki Maxa Regera[1]. Jako teoretyk muzyki w swojej pracy naukowej zajmował się problemami harmoniki funkcyjnej i sztuką komponowania, nawiązując do teorii Hugo Riemanna[1]. Jego uczniami byli m.in. Hugo Distler, Wolfgang Fortner, Miklós Rózsa i Knudåge Riisager[1].

Ważniejsze prace edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

  • Die Funktionstheorie Hugo Riemanns und ihre Bedeutung für die praktische Analyse (Monachium 1923)
  • Allgemeine Musiklehre (Stuttgart 1924, 5. wyd. 1949)
  • Lehrbuch der musikalischen Analyse (Lipsk 1925)
  • Der lineare Satz: Ein Lehrbuch des Kontrapunktes (Stuttgart 1930, wyd. zrewid. 1950)
  • Handbuch der Harmonielehre (Berlin 1944)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 434. ISBN 83-224-0344-5.
  2. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1340. ISBN 0-02-865527-3.