Hervé Juvin
Hervé Juvin (ur. 29 stycznia 1956 w Malestroit) – francuski eseista, publicysta i konsultant, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 stycznia 1956 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
eseista, publicysta, konsultant |
Życiorys edytuj
Kształcił się w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. Zajął się działalnością konsultingową, doradzając m.in. instytucjom finansowym. W 1989 założył think tank Equinoxe. W latach 90. pełnił funkcję sekretarza generalnego fundacji Fondation Finance, której przewodniczącym był Raymond Barre[1]. Później kierował think tankiem Observatoire Eurogroup Consulting, związanym z przedsiębiorstwem konsultingowym. Był też wiceprzewodniczącym AGIPI, organizacji pozarządowej sektora ubezpieczeniowego[2]. Jest autorem licznych książek z zakresu ekonomii, finansów i zarządzania[3].
W ramach aktywności politycznej podjął współpracę z Frontem Narodowym (przekształconym w 2018 w Zjednoczenie Narodowe). W trakcie kampanii prezydenckiej w 2017 współtworzył przemówienia Marine Le Pen, głównie z zakresu ekologii[2]. W wyborach w 2019 uzyskał mandat eurodeputowanego IX kadencji[4]. W 2021 bezskutecznie ubiegał się o prezydenturę regionu Kraj Loary, został wówczas wybrany do rady regionalnej[5].
W 2022 został prawomocnie skazany na karę grzywny za stosowanie przemocy fizycznej wobec żony[6].
Publikacje edytuj
- Le devoir de gestion: quand l'Etat-Providence se retire, chacun doit gérer sa vie, Éditions Les Djinns, Paryż 1996.
- Les marchés financiers: voyage au coeur de la finance mondiale, Éd. d'Organisation, Paryż 2003.
- L'Avènement du corps, Gallimard, Paryż 2006.
- Produire le monde. Pour une croissance écologique, Gallimard, Paryż 2008.
- L'Occident mondialisé: Controverse sur la culture planétaire (współautor Gilles Lipovetsky), Grasset, Paryż 2010.
- Le renversement du monde. Politique de la crise, Gallimard, Paryż 2010.
- La grande séparation. Pour une écologie des civilisations, Gallimard, Paryż 2013.
- Le Mur de l'Ouest n'est pas tombé: Les idées qui ont pris le pouvoir et comment le reprendre, Éditions Pierre-Guillaume de Roux, Paryż 2015.
- Le gouvernement du désir, Gallimard, 2016.
- France, le moment politique: Pour que la France vive!, Éditions du Rocher, Monako 2018.
Przypisy edytuj
- ↑ Hervé Juvin. agoravox.fr. [dostęp 2019-01-13]. (fr.).
- ↑ a b Européennes: pour remplacer Marine le Pen, la guerre des trois aura-t-elle lieu?. nouvelobs.com, 12 września 2018. [dostęp 2019-01-13]. (fr.).
- ↑ Hervé Juvin. versobooks.com. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
- ↑ Européennes: découvrez les 79 nouveaux députés français. lejdd.fr, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-27]. (fr.).
- ↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021. interieur.gouv.fr. [dostęp 2021-06-28]. (fr.).
- ↑ Clément Guillou: MEP Hervé Juvin convicted of domestic violence, dismissed by far-right Rassemblement National. lemonde.fr, 7 listopada 2022. [dostęp 2022-11-15]. (ang.).