Hilda Margaret Bruce
Hilda Margaret Bruce (ur. 5 kwietnia 1903, zm. 2 listopada 1974) – brytyjska zoolog, najbardziej znana dzięki odkryciu efektu Bruce, reakcji na feromony obserwowanej u wielu gatunków gryzoni[1].
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
5 kwietnia 1903 |
| Data śmierci |
2 listopada 1974 |
| Alma Mater | |
| Instytut |
National Institute for Medical Research |
| Instytucja |
Royal Pharmaceutical Society of Great Britain |
Życiorys
edytujHilda Bruce urodziła się 5 kwietnia 1903 roku. Uczyła się w szkole St Leonards w St Andrews, po czym spędziła rok w Szwajcarii. W 1923 roku rozpoczęła naukę w King’s College for Women, gdzie otrzymała stopień Bachelor of Science w zakresie nauk domowych i społecznych, i kolejny z fizjologii. Przez jakiś czas uczyła na politechnice w Chelsea. W 1930 Bruce dołączyła do Narodowego Instytutu Badań Medycznych (ang. National Institute for Medical Research, NIMR) w Mount Vernon, Hampstead[2]. Początkowo jej badania dotyczyły witaminy D; ponadto była współautorką pierwszego artykułu dotyczącego rozwoju i rozrodu chomiczków syryjskich[2][3]. W 1933 roku została zatrudniona przez Towarzystwo Farmaceutyczne, gdzie kontynuowała badania nad witaminą D. W 1941 roku polecono jej ustanowienie laboratorium standaryzacji oleju z wątroby dorsza, na potrzeby hodowli drobiu. W 1944 roku wróciła do NIMR, gdzie tworzyła specjalistyczne diety dla zwierząt laboratoryjnych[2][4].
Od początku lat 1950. Bruce skupiła się na zachowaniach seksualnych u gryzoni, w szczególności efekcie Whittena. W 1959 roku opublikowała pracę dokumentującą odkrycie zjawiska obecnie nazywanego efektem Bruce: przerywania ciąży po ekspozycji na zapach obcego samca[5]. Bruce odeszła z NIMR w 1963 roku, ale nadal prowadziła badania naukowe dotyczące składników odżywczych, rozwoju i feromonów w Zakładzie Medycyny Badawczej w Cambridge. Pracowała w zakładzie do 1973 roku. W późniejszych latach, Bruce poruszała się głównie na wózku inwalidzkim, od 1942 roku będąc dotknięta zaostrzającym się reumatoidalnym zapaleniem stawów[2].
Narodowy Instytut Badań Medycznych
edytujBruce brała udział w wyizolowaniu czystej witaminy D w 1931 roku[6][7][8], a następnie pracowała w dziale standardów biologicznych, określając stabilność tej substancji[9][10][11]. W tym czasie pracowała także z Kennethem Callowem w zakładzie fizjologii, farmakologii i biochemii, badając efekt leczniczy witaminy D u szczurów z krzywicą[12].
Efekt Bruce
edytujOd 1950 roku Bruce badała zachowania seksualne u laboratoryjnych myszy, skupiając się na synchronizacji rui. W jednym z eksperymentów umieszczała niedawno pokryte ciężarne samice myszy w towarzystwie samców, które nie były ojcami. Zaobserwowała, że w rezultacie wzrosła liczba poronień, a samice ponownie zachodziły w ruję i parzyły się z nowym partnerem. Częstość poronień nie wzrastała, kiedy ciężarne myszy były połączone z niedojrzałym lub wykastrowanym samcem[13]. Zjawisko występowało także wtedy, gdy samica nie miała kontaktu wzrokowego lub akustycznego z samcem, a jedynie zapachowy[4].
Alan Parkes, który zwerbował ją do NIMR w 1944 roku pomógł jej przeprowadzić wstępne ustalenia, które ostatecznie doprowadziły do odkrycia tego zjawiska[14].
Przypisy
edytuj- ↑ Ed Bracey: The sense of smell – A milestone to understanding the brain. Mill Hill Essays, 2011. [dostęp 2018-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-29)]. (ang.).
- ↑ a b c d Alan S. Parkes. H.M. Bruce 1903-1974. „Reproduction”. 49 (1), s. 1–4, 1977. DOI: 10.1530/jrf.0.04900NP-c. PMID: 319228. (ang.).
- ↑ H.M. Bruce, E. Hindle. The Golden Hamster, Cricetus (Mesocricetus) auratus Waterhouse. Notes on its Breeding and Growth. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 104 (2), s. 361–366, 2010. DOI: 10.1111/j.1469-7998.1934.tb07757.x. (ang.).
- ↑ a b 13. Animal research and welfare. W: MRC National Institute for Medical Research: A Century of Science and Health. MRC National Institute for Medical Research, 2014, s. 208. (ang.).
- ↑ Hilda M. Bruce. An Exteroceptive Block to Pregnancy in the Mouse. „Nature”. 184 (4680), s. 105, 1959. DOI: 10.1038/184105a0. PMID: 13805128. (ang.).
- ↑ F.A. Askew, R.B. Bourdillon, H.M. Bruce, R.G.C. Jenkins i inni. The distillation of vitamin D. „Proceedings of the Royal Society B”. 107 (748), 1930. DOI: 10.1098/rspb.1930.0054.
- ↑ T.C. Angus i inni, A crystalline antirachitic substance, „Proceedings of the Royal Society B”, 757, 108, 1931, DOI: 10.1098/rspb.1931.0044.
- ↑ F.A. Askew i inni, Crystalline vitamin D, „Proceedings of the Royal Society B”, 764, 109, 1932, DOI: 10.1098/rspb.1932.0008.
- ↑ Robert Benedict Bourdillon, Hilda Margaret Bruce, Thomas Arthur Webster. The determination of vitamin D: The stability of preparations of vitamin D. „Biochemical Journal”. 26 (2), s. 522–530, 1932.
- ↑ H.M. Bruce, E.W. Kassner, G.E. Phillips. The stability of vitamin D (a) as crystalline calciferol in oily solution,(b) in cod liver and halibut liver oils. „Quarterly Journal of Pharmacy and Pharmacology”. 11, s. 46–52, 1938.
- ↑ Report of the Medical Research Council for the Year 1932-1933. London: His Majesty’s Stationery Office, 1934, s. 65. (ang.).
- ↑ H.M. Bruce, R.K. Callow. Interaction of vitamin D and dietary factors in the healing of rickets in rats. „Biochemical Journal”. 28 (2), s. 512–516, 1934. (ang.).
- ↑ H.M. Bruce. Effect of Castration on the Reproductive Pheromones of Male Mice. „Reproduction”. 10, s. 141–143, 1965. DOI: 10.1530/jrf.0.0100141. PMID: 14337805. (ang.).
- ↑ Christopher Polge. Sir Alan Stirling Parkes 10 September 1900 – 17 July 1990. „Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society”. 52, s. 263–283, 2006. DOI: 10.1098/rsbm.2006.0019. PMID: 18543475. (ang.).