Hiperskończony faktor typu II1

Hiperskończony faktor typu II1 – jedyny z dokładnością do izomorfizmu faktor (tj. algebra von Neumanna o trywialnym centrum), działający na ośrodkowej przestrzeni Hilberta, mający skończony ślad oraz, którego suma skończenie wymiarowych pod-C*-algebr jest gęsta w słabej topologii operatorowej. Jedyność została udowodniona przez Murraya i von Neumanna[1].

Własności

edytuj
  • Hiperskończony faktor typu II1   jest minimalny w tym sensie, że każdy nieskończenie wymiarowy faktor   zawiera   Co więcej, każdy faktor zawarty w   jest izomorficzny z  
  • Dla każdego niezerowego rzutu   istnieje izomorfizm  
  •  
  •   jest injektywną algebrą von Neumanna. Injektywność oznacza tutaj injektywność w klasie systemów operatorowych z morfizmami będącymi całkowicie dodatnimi odwzorowaniami liniowymi. (Wynika to z twierdzenia mówiącego, że w klasie faktorów pojęcia injektyności i hiperskończoności pokrywają się). Czasami   jest definiowane jako jedyna injektywny faktor o skończonym śladzie działający na ośrodkowej przestrzeni Hilberta.
  • Dla każdej ośrodkowej algebry UHF   istnieje izomorfizm   W szczególności,   jest granicą prostą ciągu induktywnego algebr macierzy   (w kategorii algebr von Neumanna)
 
gdzie każdy morfizm   zachowuje jedność.

Przypisy

edytuj
  1. F.J. Murray, J. von Neumann, On rings of operators IV Ann. of Math. (2), 44 (1943), 716–808.