Hrabucze

wieś na Białorusi

Hrabucze (biał. Грабучае; ros. Грабучее) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim, w sielsowiecie Porpliszcze.

Hrabucze
Грабучае
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

dokszycki

Sielsowiet

Porpliszcze

Populacja (2009)
• liczba ludności


60[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Hrabucze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Hrabucze”
Ziemia55°00′12″N 27°36′41″E/55,003333 27,611389

Dawnej używana nazwa – Grabucze.

Historia edytuj

W czasach zaborów wieś leżała w gminie Sitce, w powiecie wilejskim w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[2].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie dziśnieńskim, w gminie Porpliszcze[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 338 osób, 57 było wyznania rzymskokatolickiego, 276 prawosławnego a 5 mojżeszowego. Jednocześnie 193 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 145 białoruską. Były tu 62 budynki mieszkalne[4]. W 1931 w 66 domach zamieszkiwały 334 osoby[5].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej Parafianowie i prawosławnej w Porpliszczach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dokszycach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Porpliszczach[6].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.

Uwagi edytuj

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy edytuj

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Hrabucze, wieś, powiat wilejski, gmina Sitce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 171.
  3. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. 7, część 2, 1924, s. 33.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 15.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 484.

Linki zewnętrzne edytuj